Είναι η τιμωρία των ενόχων βαρβαρότητα;

του Γιάννη Αθανασιάδη

Ένα από τα αναγκαία μέτρα για την αποκατάσταση της Εθνικής μας ανεξαρτησίας και της απαλλαγής της πατρίδας μας από τα δεσμά του παράνομου και επαχθούς χρέους, είναι η αποκατάσταση της νομιμότητας, με την τιμωρία όσων αλυσόδεσαν την χώρα με τα δεσμά του χρέους και επέβαλαν καθεστώς δουλοπαροικίας  στον Ελληνικό λαό.

Πολλοί θεωρούν ότι η τιμωρία εκ μέρους του λαού, των πολιτικών αλλά και όσων ενεπλάκησαν στην εξαπάτηση του λαού και την προδοτική παράδοση του στα νύχια των τοκογλύφων, είναι μια βάρβαρη αντιμετώπιση με ρεβανσιστικά χαρακτηριστικά.

Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο, ως αποτέλεσμα της μη αποδοχής των δανειακών συμβάσεων, των μνημονιακών νόμων και των χρεών που προέκυψαν από την υλοποίηση τους, ως πράξεις παράνομες και καταχρηστικές. Εν τέλει ως εγκληματικές πράξεις εθνικής προδοσίας απέναντι στον λαό και την πατρίδα.

Πως αλλιώς θα στηρίξει ο λαός την καταγγελία του χρέους , των γενοκτόνων μνημονιακών νόμων και της εκποίησης του δημόσιου πλούτου που εκπορεύονται από αυτό, ως παράνομες και αντεθνικές ενέργειες, χωρίς τους ενόχους που τις διέπραξαν; 

Πως θα ζητήσουμε την συναίνεση της διεθνούς κοινότητας;*
Θα είναι σαν να λέμε ότι έγινε ένα έγκλημα χωρίς εγκληματία. Μια μεταφυσικού χαρακτήρα ενέργεια.

Η εκχώρηση της Εθνικής κυριαρχίας οριστικά και άνευ όρων**, η εκχώρηση των υποδομών και των στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα στις πολυεθνικές και το ντόπιο ολιγαρχικό κατεστημένο, οι  χιλιάδες αυτοκτονίες , οι θάνατοι από ελλιπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η τραγική μοίρα των χιλιάδων αστέγων, τα υποσιτιζόμενα παιδιά μας, οι δυο εκατομμύρια άνεργοι, η ώθηση σε συνθήκες υπερχρέωσης των δυο τρίτων του πληθυσμού, η εκποίηση της ιδιωτικής περιουσίας και το ξεσπίτωμα χιλιάδων οικογενειών, το ξερίζωμα της νεολαίας μας, τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα καθημερινά οικογενειακά δράματα, λόγω της ανέχειας, που περνούν κάτω από το φως της επικαιρότητας. Προκλήθηκαν από την βίαιη*** επιβολή νόμων κατοχικού χαρακτήρα, εκπορευόμενων από ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με την συναίνεση και την συμμετοχή πολιτικών προσώπων που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτήν την χώρα.

Θεωρείται ρεβανσισμός η τιμωρία τους ή συνταγματικό καθήκον των πολιτών;****

Επιτέλους σε αυτήν τη χώρα κάποτε πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Από την ίδρυση του αυτό το κράτος άφηνε τους πολιτικούς και τους συνεργάτες των κάθε λογής κατακτητών ατιμώρητους. Με αποτέλεσμα οι ίδιοι αλλά και οι επίγονοι τους να βρίσκονται διαρκώς καβάλα στην πλάτη του λαού, αποθρασυνόμενοι από την ατιμωρησία τους.

Για να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία περί «βάρβαρης λογικής» όσων επιζητούν την τιμωρία των ενόχων που οδήγησαν στα «μνημονιακά χρόνια».
Η τιμωρία των ενόχων, δεν είναι μια πράξη βάρβαρης αντεκδίκησης, αλλά μια αναγκαία πράξη απόδοσης δικαιοσύνης που τεκμηριώνει και θεμελιώνει την παράνομη προέλευση του χρέους.

Και όσοι δεν την θέλουν είναι ή συνένοχοι ή ανόητοι.

Σημειώσεις.

 *  Η ασυλία ενός κράτους στο διεθνές δίκαιο διασφαλίζει ότι η περιουσία του είναι ακατάσχετη, η ετεροδικία του δεδομένη και το δικαίωμά του να ασκεί κυριαρχία αδιαμφισβήτητο.

**  ΣYΜΒΑΣΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ 8 ΜΑΪΟΥ 2010,

άρθ 14 ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

παρ 1. Η παρούσα Σύμβαση καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από την παρούσα ή σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο.

παρ. 5 Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».

Δηλαδή ως εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού αποφάσισαν να ζητήσουν και να πάρουν  δανεικά με  αντάλλαγμα την εθνική κυριαρχία μας, πράξη η οποία εκτός από ταπεινωτική, άκρως προσβλητική και εξευτελιστική , αποτελεί σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που πηγάζουν από αυτήν. Έσχατη προδοσία δηλαδή.

Και αυτό, επειδή  ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε η κυβέρνησή του, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδας που “μας εκπροσώπησαν ” σε αυτήν τη συναλλαγή, δεν είχαν σχετική εξουσιοδότηση από εμάς. Από το Λαό δηλαδή .

Και δε θα μπορούσαν ποτέ να την έχουν, όχι μόνο επειδή κανένας Έλληνας δε συμφωνεί με το αίσχος αυτό, αλλά, επειδή μια τέτοια απόφαση χρειάζεται και την άδεια όλων των προγόνων και όλων των απογόνων μας, γιατί και σε αυτούς ανήκει η χώρα και όχι μόνο σε εμάς. “

***  ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ: ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ, ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Άρθρο 134

Έσχατη προδοσία

« …

Με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται όποιος, εκτός από την περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου: α) επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού^. β) επιχειρεί με τα μέσα που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο και με τρόπο πρόσφορο να διαπράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, να αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή, την Κυβέρνηση ή τον Πρωθυπουργό από την ενάσκηση της εξουσίας που τους παρέχει το Σύνταγμα ή να τους εξαναγκάσει να εκτελέσουν ή να παραλείψουν πράξεις που απορρέουν από την εξουσία αυτή^. γ) ασκεί ή άσκησε την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέλαβε με τους τρόπους και με τα μέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό.

…..

Αρθρο 151

Κατάχρηση πληρεξουσιότητας

Όποιος ως πληρεξούσιος του ελληνικού κράτους, ή συμμάχου του, διεξάγει με κάποια άλλη κυβέρνηση υποθέσεις του εντολέα του με πρόθεση κατά τέτοιο τρόπο που μπορεί να προκύψει βλάβη για τον εντολέα τιμωρείται με κάθειρξη.

…»

****   ΣΥΝΤΑΓΜΑ 

ΤΜΗΜΑ Δ’: Ακροτελεύτια διάταξη

Άρθρο 120

1. Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε’ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Ιουνίου 1975.
2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.