Οι τρεις πυλώνες της εξάρτησης

του Γιάννη Αθανασιάδη

Ελλάδα σήμερα!

Μια χώρα και ένας λαός υφίσταται τις συνέπειες της οικειοθελούς παράδοσης της εθνικής του ανεξαρτησίας και αυτοδιάθεσης, μετά από εξαπάτηση των πολιτικών κομμάτων εξουσίας.

Μπορεί τα προηγούμενα χρόνια να τον χειραγωγούσαν, αλλά ουδέποτε αναφέρονταν τόσο ωμά η πλήρης και άνευ όρων υποταγή του στην κυριαρχία ενός ιμπεριαλιστικού συμπλέγματος από υπερεθνικούς εξουσιαστικούς οργανισμούς όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ και απόλυτης οικονομικής εξάρτησης από τοκογλυφικούς μηχανισμούς με παράλληλη απεμπόληση της νομισματικής του αυτοτέλειας.

Το αποτέλεσμα το βιώνουμε σήμερα, κλιμακούμενο σε μια καταστροφική περιδίνηση που σαρώνει το σύνολο σχεδόν του λαού, απορροφώντας κάθε παραγωγική του δυνατότητα προς όφελος υπερεθνικών «εταίρων» του καθεστώτος, οδηγώντας σε μια «άτυπη» γενοκτονία και εξανδραποδισμό των αδυνάτων τάξεων. Σε ένα εθνικό αδιέξοδο, με προορισμό ένα δυστοπικό ορίζοντα που θα περιλαμβάνει την αποσύνθεση και την διάλυση  της εθνικής συνοχής, μετατρέποντας την πατρίδα σε κολαστήριο αναλώσιμων δούλων, ντόπιων και εισαγόμενων.

Ο ρόλος των ΜΜΕ ήταν και είναι καθοριστικός σε όλη αυτή την εξαπάτηση του λαού, δημιουργώντας μια πλασματική κανονικότητα και εξυπηρετώντας τα σχέδια της υποταγής.

Όμως επίσης δεκάδες κινήσεις κόμματα και περιφερόμενοι σωτήρες του λεγόμενου αντιμνημονιακού χώρου, χρησιμοποιούν την επίκληση της εθνικής ανεξαρτησίας χρησιμοποιώντας τον όρο γενικά κι αόριστα, προτάσσοντας εθνικά τάματα και κοινωνικές δικαιοσύνες,  έτσι ώστε να τον προσαρμόσουν κατά το δοκούν την κατάλληλη ώρα, προσβλέποντας πιθανόν σε ανταλλάγματα.

Οι βασικοί και καθοριστικοί πυλώνες της εξάρτησης του λαού και της χώρας μας, είναι συγκεκριμένοι και προσδιορίσιμοι.

1. Η πολιτική και αμυντική εξάρτηση της χώρας υπό την ηγεμονία υπερεθνικών οργανισμών όπως η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. 
Όταν η όποια κυβέρνηση δεσμεύεται από κανονισμούς και υποχρεώσεις που ερήμην του λαού, αλλά και της ιδίας, αποφασίζονται από αλλότρια κέντρα εξουσίας, όσο κι αν προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι, έχουμε εξάρτηση, διότι απλά δεν αποφασίζουμε εμείς σε ότι αφορά είτε την εσωτερική είτε την εξωτερική πολιτική της χώρας μας. Μην ξεχνάμε ότι οι ευρωπαϊκοί νόμοι υπερισχύουν και τού ίδιου του συντάγματος μας.

2. Η οικονομική εξάρτηση της χώρας με την αδυναμία της οικονομικής διαχείρισης και της έκδοσης εθνικού νομίσματος, για να χρηματοδοτήσει την παραγωγική της ανάπτυξη στην κατεύθυνση που η ίδια αποφασίζει. 
Όταν την χρηματοδότηση της οικονομίας σου την αποφασίζει κάποιος τρίτος και μπορεί να αυξομειώνει κατά το δοκούν την ρευστότητα στην οικονομία της χώρας σου.
Όταν το νόμισμα που χρησιμοποιούμε είναι χρεόγραφο, δηλαδή κάθε ευρώ που έχουμε στην τσέπη μας το χρεωνόμαστε σε μια ιδιωτικού χαρακτήρα τράπεζα την ΕΚΤ, τότε έχουμε τον ορισμό της οικονομικής εξάρτησης. 
Είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι σαν τα μικρά παιδιά που ζητούν χαρτζιλίκι από τον μπαμπά υποτασσόμενοι στις εντολές του. 

Μόνο που η ΕΚΤ δεν τρέφει πατρικά αισθήματα για κανένα και είναι κατάντια για ένα λαό να τον μεταχειρίζονται έτσι.

Ποτέ καμία χώρα που έχει εθνικό κρατικό νόμισμα δεν χρεωκοπεί.

3. Η δουλεία του χρέους στην οποία από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους, μας έχουν οδηγήσει βίαια, ληστρικά και παράνομα οι διεθνείς τοκογλύφοι. 
Πως μπορεί να μιλά κάποιος για εθνική ανεξαρτησία όταν είναι υποθηκευμένο το μέλλον του αλλά και το μέλλον των παιδιών του, χωρίς προοπτική απαλλαγής από αυτό;

Η δανειακή σύμβαση στην οποία σύρθηκε η χώρα μας το 2010 απο τις ελληνικές κυβερνήσεις αναφέρει την "ρητή, αμετάκλητη και άνευ όρων παραίτηση από κάθε ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας"* προς όφελος των δανειστών κάτι πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο.

Υπάρχουν δεκάδες γνωματεύσεις (με πιο πρόσφατη αυτήν της επιτροπής της βουλής για το χρέος) που αναφέρονται στις παράνομες και επαχθείς, τοκογλυφικές συμβάσεις, που έχουν γίνει σε βάρος του ελληνικού λαού.

Οι τρείς αυτοί πυλώνες της εξάρτησης, λειτουργούν συνδυαστικά αλλά και ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο. 
Αν ο στρατηγικός στόχος μιας πολιτικής οργάνωσης δεν περιλαμβάνει και τους τρεις... 

τότε δεν μιλάμε για Εθνική Ανεξαρτησία!

Όποιος πολιτικός λοιπόν μιλά για εθνική ανεξαρτησία και φυσικά όποιος επαγγέλλεται την Δημοκρατία, πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσει αν αποδέχεται ή όχι τις παραπάνω καταστάσεις. Εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία, με έστω και ένα από τους τρείς πυλώνες της εξάρτησης, είναι στην καλύτερη περίπτωση … αυταπάτη! 

Αλλιώς ας το πει κάπως διαφορετικά.  Μην κοροϊδεύει τον λαό και τον εαυτό του. 

Σε καθεστώς εξάρτησης δεν νοείται δημοκρατία. Δεν μπορεί κανείς να λέει ότι είναι δημοκράτης αποδεχόμενος τους εκβιασμούς που εκπορεύονται από ένα καθεστώς εξάρτησης, από όπου και αν προέρχεται αυτή. Και αυτό αφορά κάθε λαό και κάθε πατρίδα.

Ο αγώνας του λαού για εθνική ανεξαρτησία από ΕΕ και ΝΑΤΟ, και η ανατροπή του νεοφιλελεύθερου υποτελούς καθεστώτος, είναι η μοναδική λύση επιβίωσης. 

Κάθε άλλη προοπτική συναινετικού χαρακτήρα είναι αυταπάτη. Στην καλύτερη περίπτωση, οδηγεί στην προοπτική του «γλυκού θανάτου».

Όσοι δεν αποδεχόμαστε τον «δεσμόν της δουλείας», δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για Εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή κυριαρχία, και κοινωνική δικαιοσύνη.

*άρθρο 14 παρ.5 μαζί με το άρθρο  3 παρ.4 και το Παράρτημα της Σύμβασης