του Γιάννη Αθανασιάδη
Έχουμε ως λαός όλα αυτά τα χρόνια εθιστεί από την κομματοκρατία, στις «κατά το δοκούν» ερμηνείες και διαστρεβλώσεις των εννοιών και το χειρότερο σε αυτήν την κατάσταση, είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μετατρέψει την υποκρισία σε επιστήμη.
Ο φόβος προς την «αυθεντία», μας έχει κάνει να αναστείλουμε την χρήση του ορθού λόγου και να αποδεχόμαστε το μαύρο ως άσπρο, θεωρώντας ότι αυτό είναι η κοινή πεποίθηση (άρα και ορθή), ενώ πνίγουμε την φυσική ενόρμηση της λογικής μας να αναγνωρίσουμε ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι τουλάχιστον «άσπρο».
Σε κάποια πράγματα πρέπει (όπως στο παραμύθι του Χ.Κ. Άντερσεν «Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά») να βρεθεί ένα αθώο βλέμμα που δεν είναι βουτηγμένο στην λογική του φόβου περί της «αυθεντίας» και να αναφωνήσει ότι «Ο βασιλιάς είναι γυμνός»!
Βέβαια στην ιστορία του Χ.Κ. Άντερσεν, οι πολίτες συνειδητοποίησαν την αλήθεια και έβαλαν όλοι τα γέλια όπως είναι το φυσιολογικό.
Και βέβαια ο βασιλιάς τιμώρησε τους «περιβόητους ραφτάδες», και όχι το παιδί ή τον λαό. Αλλά αυτό συνέβη στα παραμύθια.
Στην δική μας περίπτωση δεν γνωρίζω ποια θα είναι η αντίδραση των αντίστοιχων «πολιτών».
(Να σας πω την αλήθεια εδώ που έχουμε φτάσει, αυτό που περιμένω να ακούσω από κάποιους, είναι ότι μεταξύ άλλων, είμαι και βασιλόφρων, λόγω του παραδείγματος που προανέφερα).
Μετά το 4ο Συνέδριο
Στο 4ο Συνέδριο ψηφίστηκε μια προσωρινή αναστολή των άρθρων του καταστατικού που είχε το ΕΠΑΜ ψηφήσει και διαμορφώσει από το 3ο Συνέδριο, λόγω έκτακτων συνθηκών.
Και όντως προέκυψαν σημαντικότατα ζητήματα τις αμέσως επόμενες εβδομάδες.
Το Δημοψήφισμα στο οποίο δώσαμε μια σημαντική μάχη στηρίζοντας την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ (ΟΧΙ), την οποία ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ανέτρεψε.
Ακολούθησαν οι εκλογές στις οποίες πραγματικά η πλειοψηφία των μελών του ΕΠΑΜ έδωσε πολύ περισσότερα από όσο μπορούσε.
Το αποτέλεσμα έδειξε, ότι δεν πετύχαμε ούτε τον χαμηλότερο στόχο που είχαμε το 1,5%.
Τελειώνοντας οι εκλογές προσπαθούσα να καταλάβω, ποιες ήταν πλέον οι έκτακτες συνθήκες, που απαιτούσαν την αναστολή των άρθρων του καταστατικού. Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό πέραν του ότι δημιουργήθηκαν έκτακτες συνθήκες μέσα στο ΕΠΑΜ.
Πώς προέκυψε αυτό;
Με μια σοκαριστική οργανωτική δομή, που ουσιαστικά αναιρούσε και τα υπόλοιπα άρθρα του καταστατικού, καταργώντας ουσιαστικά τους τομείς, και τους συνδέσμους , με ένα θολό και περίεργο τρόπο. Τους μεν τομείς επικάλυψε με τις περιφέρειες, και τους εκλεγμένους συνδέσμους με τους διορισμένους ΓΟΠ. Προωθούσε μάλιστα και την λογική ότι οι Γραμματείες οργανωτικού περιφέρειας, θα είναι αντίγραφα της Οργανωτικής γραμματείας. Μόνο που ο οργανωτικός γραμματέας είναι εκλεγμένος, ενώ οι οργανωτικοί γραμματείς περιφερειών είναι διορισμένοι.
Και όλα αυτά ήταν σχεδιασμένα από πριν το 4ο συνέδριο ( υπάρχουν στα πρακτικά της ΠΓ)!
Αλήθεια αφού ήταν τόσο καιρό προετοιμασμένα γιατί δεν τέθηκαν στο συνέδριο ώστε να ψηφιστούν;
Είναι παράλογο το ερώτημα μου;
Επίσης δεν θα μπορούσαν να μπουν στον προσυνεδριακό διάλογο;
Τέλος πάντων ας δούμε την συνέχεια. Οι συναγωνιστές στην βάση άρχισαν να αναρωτιούνται που πηγαίνει αυτή η κατάσταση. Κάτι που αντιμετωπίστηκε από την πρώτη στιγμή ως συνομωσία ή φράξια ή δεν ξέρω τι άλλο. Ιδίως όταν τέθηκαν αιτήματα εκτάκτου συνεδρίου.
Θα περίμενε κανείς η πολιτική γραμματεία να αφουγκραστεί με μετωπική ενσυναίσθηση τις όποιες ενστάσεις των μελών. Η τουλάχιστον να μην κλιμακώσει την αντιπαράθεση αφού ουδείς διαφωνούσε ως προς τα προτάγματα του μετώπου.
Δυστυχώς όμως ο πολιτικός διάλογος μετατράπηκε σε αρένα, με κύρια υπαιτιότητα ενός μέλους της Π.Γ., που είχε ως αποτέλεσμα την κλιμάκωση και τον διασπαστικό διχασμό του ΕΠΑΜ!
Από την πρώτη στιγμή που τέθηκε κάποιος προβληματισμός στον πολιτικό διάλογο, ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος βρέθηκε στην θέση, που τελικά λειτούργησε ως την θρυαλλίδα, που πόλωσε την εσωμετωπική αντιπαράθεση και την εξέτρεψε σε ιεροεξεταστικού χαρακτήρα κυνήγι μαγισσών. Τρία τραγικά ατοπήματα από μέλος της ΠΓ διέλυσαν το πιο παραγωγικό μέρος του ΕΠΑΜ σε όλο το μήκος και το πλάτος των οργανώσεων του ΕΠΑΜ!
Για σκεφτείτε συναγωνιστές.
Ένα μεμονωμένο μέλος της ΠΓ αδιαφορώντας για τον θεσμικό του ρόλο, έμπαινε στον πολιτικό διάλογο και απαντούσε «σε’ ότι πετάει και ότι περπατάει» και με τον ίδιο απόλυτο και αλαζονικό τρόπο επιτίθετο σε όποιον τολμούσε να ασκήσει κριτική (έστω και άδική) στην ΠΓ.
Παρέκαμπτε την ΠΓ και διαμόρφωνε πολιτικό κλίμα που κλιμάκωνε την αντιπαράθεση, δίνοντας την εντύπωση ότι εκφράζει το σύνολο της ΠΓ.
Ενώ όταν κάποια στιγμή απάντησε η ΠΓ σαν όργανο, με πολύ πιο συγκροτημένο και μετωπικό λόγο, ήταν ήδη αργά.
Αυτό το ίδιο μέλος της ΠΓ ήταν, ο υπεύθυνος διαχειριστής της σελίδας του πολιτικού διαλόγου! Που σημαίνει ότι έστω και από δεοντολογικής απόψεως θα έπρεπε να κρατήσει μια διακριτικότητα.
Τέλος ήρθε ο περίφημος επικαιροποιημένος πολιτικός σχεδιασμός, ως μια προσπάθεια να αμβλυνθεί η απολυταρχικού χαρακτήρα Οργανωτική δομή, για να δώσει την χαριστική βολή στην όποια λογική δημοκρατικής οργάνωσης της βάσης.
Οι πυρήνες μπαίνουν στο στόχαστρο της π.γ.!
«…Όποιος πυρήνας δεν καταθέσει τέτοιο σχέδιο, ή δεν επιτύχει τους στόχους του, τότε η Πολιτική Γραμματεία θα πρέπει πριν το Συνέδριο να εξετάσει το ενδεχόμενο ο πυρήνας αυτός να διαλυθεί και τα μέλη που αντιλαμβάνονται την αποστολή του Μετώπου να συγκροτήσουν νέο πυρήνα. Η Πολιτική Γραμματεία οφείλει να παρακολουθεί την εξέλιξη των σχεδίων από τους πυρήνες και να συνδράμει στο μέγιστο δυνατό βαθμό ώστε να μην φτάσουμε παραμονές Συνεδρίου σε υποχρεωτική διάλυση πυρήνων. ….»
Δηλαδή οι οργανώσεις της βάσης και τα μέλη τους θα λογοδοτήσουν σε ένα όργανο που εξέλεξαν για να εκτελέσει τις εντολές τους!!!
Συναγωνιστές εδώ το έχασα το θέμα. Ποιος λογοδοτεί σε ποιόν;
Που ακούστηκε (εκτός από τον επικαιροποιημένο πολιτικό σχεδιασμό της Π.Γ. ) αυτός που εκλέγει να λογοδοτεί και μάλιστα επί ποινή, κατά το δοκούν και συλλογικά! ως πυρήνας, στον εκλεγμένο εκπρόσωπο του!
Ακολούθησαν παραιτήσεις εκατοντάδων μελών, άλλες με επιστολές, που έτσι γινόντουσαν αντιληπτές κι άλλες σιωπηλά από απλούς συναγωνιστές που δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ τους λόγους. Και λέω δυστυχώς διότι σε αυτή την οργάνωση ήρθαμε με ελπίδα και αγνές προθέσεις, πιστεύοντας ότι διαφέρουμε από τους άλλους, για να δώσουμε την ύστατη μάχη απέναντι στην σάπια κομματοκρατία και για ορισμένους από αυτούς τους συναγωνιστές, η απογοήτευση που τους δώσαμε ήταν οριστική (πολύ φοβάμαι και σε υπαρξιακό επίπεδο)!
Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι χάθηκε η εμπιστοσύνη μεταξύ των συναγωνιστών, μπήκαμε σε μια περίεργη λογοκρισία, έκλεισε ο πολιτικός διάλογος πρώτη φορά από την ίδρυση του ΕΠΑΜ, σπιλώνονταν αντίθετες απόψεις ως πρακτορικες, πρώην συναγωνιστές και συμμαχητές χαρακτηρίστηκαν με χαρακτηρισμούς που δεν κάνουμε ούτε στους χειρότερους εχθρούς μας και αναπτύχθηκαν λογικές που σε κάποιες περιπτώσεις οδήγησαν συναγωνιστές και συναγωνίστριες, σε συμπεριφορές χαφιεδισμού!
Που θα πάμε έτσι ρε συναγωνιστές;
Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητό από τους συναγωνιστές της ΠΓ, το μέγεθος της ζημιάς που επιτελέστηκε.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες ελπίζω μετά το 5ο συνέδριο να αποκατασταθεί η ομαλότητα στην οργάνωση μας και η περίοδος του 4ου συνεδρίου, να περάσει στην λήθη των δικαιολογημένων ως ένα βαθμό «ασθενειών», ενός ζωντανού και προοδευτικά εξελισσόμενου κινήματος βάσης.
Το ΕΠΑΜ έχει καταστατικό!
Καταρχάς η δημιουργία καταστατικού μιας οργάνωσης βάσης, με το οποίο θα λειτουργούν όλα τα μέλη δεν μπορεί να έρχεται σε αντίφαση με τον κεντρικό στόχο τον οποίο επιδιώκει η οργάνωση. ( πχ αν επιδιώκει την Δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργεί φασιστικά ως προς την δομή, την ιεραρχία, και τις σχέσεις μεταξύ των μελών, και μεταξύ των μελών και των οργάνων. Αν επιδιώκει τον φασισμό συντάσσεται αναλόγως, αν επιδιώκει την αριστοκρατία ( η οποία τώρα τελευταία ακούγεται και ως «δημοκρατία των αρίστων» τρομάρα μας) αναλόγως, κλπ.)
Η καταστατική λειτουργία και οργανωτική δομή ενός κινήματος πρέπει να προάγει τις αρχές ίδρυσης του, κυρίως μέσα στα μέλη και την οργάνωση.
Το παρόν καταστατικό πριν την αναστολή των άρθρων του.
Όταν το 3ο Συνέδριο έκανε την υπέρβαση παρά και ενάντια στην επικρατούσα αίσθηση και ενέκρινε το νέο καταστατικό, με τον θεσμό της συμμετοχής των εκλεγμένων από την ολομέλεια των πυρήνων ενός τομέα, συνδέσμων, στις συνελεύσεις του Εθνικού Συντονιστικού Συμβούλιου, από κοινού με το Κεντρικό συντονιστικό όργανο, το ΕΠΑΜ έθεσε τις βάσεις για μια δημοκρατική ενεργοποίηση των μελών του στην λογική, ότι αποκτούσαν συγκροτημένο «λόγο» στον έλεγχο και την συμμετοχή στις αποφάσεις του ΕΣΣ.
Οι σύνδεσμοι – συντονιστές των τομέων δεν είναι όργανα εξουσίας, όπως βεβαίως και το κεντρικό συντονιστικό όργανο!
Είναι θεσμός ελέγχου και συμμετοχής της βάσης, στις αποφάσεις του κεντρικού συντονιστικού οργάνου. (Όμως αυτό είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι η εκλογή του σε μία θέση αποτελεί σύμφωνα με τα κοινοβουλευτικά ειωθότα, θέση ισχύος και εξουσίας).
Όπως είχα πει και στο 3ο συνέδριο, το ευκταίο θα ήταν η πλήρης και απόλυτη συμμετοχή όλων των μελών στις 2μηνες συνεδριάσεις του ΕΣΣ (κάτι προς το παρόν ανέφικτο), αλλά αυτός ο θεσμός ήταν τουλάχιστον ένα βήμα προς την συνειδητοποίηση των μελών, της ευθύνης και των υποχρεώσεων τους ως μέλη, στην λήψη των αποφάσεων μιας οργάνωσης. Ενώ παράλληλα ενδυναμώνονταν η συνοχή και η ζύμωση σε όλο το μήκος και το πλάτος του ΕΠΑΜ, για να δημιουργηθεί το κεκτημένο ως προς την λειτουργία των δημοκρατικών διαδικασιών.
Αυτό δεν στερούσε στο μέτωπο ούτε την ευελιξία στις αποφάσεις, ούτε το μετέτρεπε σε ρεμπέτ ασκέρι. Αντιθέτως δημιουργούσε τις υποδομές για μια συνειδητοποίηση στο πώς θα έπρεπε να ασκούμε θεσμικά έλεγχο και συμμετοχή και σε μια μελλοντική Δημοκρατική κοινωνία. (Αποδείχθηκε εν τοις πράγμασι, στην σύντομη περίοδο που πρόλαβε να λειτουργήσει ).
Παράλληλα, έδινε την δυνατότητα σε μέλη που δεν την είχαν, λόγω της γνωστής σύνθεσης των συνέδρων (το 50% των συνέδρων τουλάχιστον, ήταν από Αθήνα), να αναδείξουν τις ικανότητες τους θεσμικά, μέσω της αποδοχής από τους συναγωνιστές των πυρήνων τους, με τους οποίους είχαν επαφή και τους ήξεραν, και όχι μέσω της ανάθεσης και του διορισμού από μια κεντρική εξουσία. Με αυτόν τον τρόπο αφήνουμε «όλα τα λουλούδια να ανθήσουν», και η βάση θα τους κρίνει.
Φυσικά και είχα υπ’ όψιν μου, πως όταν ξεκινάς μια τέτοια καινοτομία η οποία δεν ήταν αντιγραφή από κάποιο εγχειρίδιο, αλλά μέσα από την τρίχρονη (τότε) εμπειρία μου στο ΕΠΑΜ με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, πρωτογενώς και με βάση τις παθογένειες τις οποίες έβλεπα να επέρχονται (όπως και έγινε μετά το 4ο Συνέδριο), θα υπήρχε μια συντηρητικού χαρακτήρα αντίδραση.
Αλλά έπεσα έξω! Η πλειοψηφία των συνέδρων έδειξε απίστευτη ωριμότητα και ριζοσπαστική διάθεση, υπερψηφίζοντας το!
Η δε αντίδραση ως προς το αποτέλεσμα, από τον Δημήτρη Καζάκη, γέμισε το συνέδριο με ενθουσιασμό και σεβασμό ως προς το δημοκρατικό του παράδειγμα.
Μια απλή οργανωτική μεταρρύθμιση του καταστατικού μας, θα έδινε νέα πνοή στην βάση της οργάνωσης.
Βεβαίως και πάλι ήξερα, ότι ανάμεσα στους συναγωνιστές ενυπάρχει και η κοινοβουλευτική λογική που λέει, ότι η βάση χρειάζεται πατερούλη, διότι είναι ανίκανη να συμμετέχει στα κοινά, οπότε δεν χρειάζεται να μπούμε στη βάσανο να την εμπλέξουμε στις διαδικασίες.
Όμως εδώ θα πρέπει να αντιληφθούμε και την παγίδα αδέλφια. Όταν δεν θέλουμε να έχουμε στα πόδια μας την βάση και θέλουμε να περιορίσουμε το πλάτεμα της δημοκρατίας της οργάνωσης, τότε αρχίζουμε να μιλάμε για κληροκρατία και Αριστοτέλη, για ειδήμονες και πλέμπα και άλλα πολλά. Ώστε να δημιουργήσουμε την αίσθηση και τον φόβο, του ανέφικτου.
Και δεν το λέω χρεώνοντας κακή προαίρεση, αυτό είναι κάτι που μόνο η συνείδηση του καθενός μπορεί να το γνωρίζει. Απλά πιστεύω πως είναι μεγάλη υπέρβαση όταν έχεις μάθει να λειτουργείς με τους όρους ενός σάπιου και μισοπεθαμένου συστήματος , να αλλάξεις την νοοτροπία σου, να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα. Προτρέπω τους συναγωνιστές μου, να κάνουν αυτήν την υπέρβαση.
Ας συμμαχήσουμε για την έξοδο μας από την ΕΕ και την ευρωζώνη όσο υπάρχει περιθώριο αναλαμβάνοντας ακόμα και το ρίσκο της προδοσίας από κάποιους συμμάχους.
Οι συνειδητοποιημένοι επαμίτες είναι πολύ πιο μπροστά από κάθε ιδεοληπτικό άλλων πολιτικών χώρων, και το πιθανότερο είναι να περάσουν το μήνυμα στους άλλους, παρά να αφομοιωθούν.
Σκοπός μας πρέπει να είναι, να δημιουργηθεί μια ευρεία λαϊκή συμμαχία που θα δώσει στον κόσμο την αίσθηση ότι επιτέλους κάποιοι τα βρήκαν και μπορούν να πάνε το πράγμα παρακάτω.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα εσωτερικά μας. Ο λαός θέλει να δει τις ταμπέλες ενωμένες για να νιώσει ότι υπάρχει δύναμη που μπορούν να εμπιστευθούν.
Και η εμπιστοσύνη αυτή θα αποτελέσει το εφαλτήριο για δυναμικότερη εμπλοκή του στον αγώνα της ανατροπής , στον οποίο θα πρέπει κάθε επαμίτης να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή!
Προτείνω στο σώμα να δώσει εντολή στο νέο κεντρικό όργανο του μετώπου :
Τέλος κάνω έκκληση να σταματήσει η πρακτορολογία και η τιμαριακή λογική, δεν υπάρχουν δικοί μας και δικοί σας στο ΕΠΑΜ. Όσοι αγωνίζονται για τα προτάγματα μας είναι δικοί μας συναγωνιστές κι εμείς δικοί τους ακόμα κι αν διαφωνούν μαζί μας στα επί μέρους.
Έχουμε μπει στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας ανιδιοτελώς
Και στον αγώνα αυτό η μικρότερη προσφορά είναι η ζωή μας η μεγαλύτερη είναι η ΝΙΚΗ!
Για ένα πράγμα πρέπει να είμαστε βέβαιοι. Ότι στο τέλος ο λαός θα νικήσει και η πατρίδα θα λευτερωθεί από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες.
Τι πιο μεγάλη τιμή να είμαι στρατιώτης σε αυτόν τον δίκαιο αγώνα.
Καλόν αγώνα συναγωνιστές μου.
Αναρτήθηκε 29/06/2016 : epamhellas.gr
Ο φόβος προς την «αυθεντία», μας έχει κάνει να αναστείλουμε την χρήση του ορθού λόγου και να αποδεχόμαστε το μαύρο ως άσπρο, θεωρώντας ότι αυτό είναι η κοινή πεποίθηση (άρα και ορθή), ενώ πνίγουμε την φυσική ενόρμηση της λογικής μας να αναγνωρίσουμε ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι τουλάχιστον «άσπρο».
Σε κάποια πράγματα πρέπει (όπως στο παραμύθι του Χ.Κ. Άντερσεν «Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά») να βρεθεί ένα αθώο βλέμμα που δεν είναι βουτηγμένο στην λογική του φόβου περί της «αυθεντίας» και να αναφωνήσει ότι «Ο βασιλιάς είναι γυμνός»!
Βέβαια στην ιστορία του Χ.Κ. Άντερσεν, οι πολίτες συνειδητοποίησαν την αλήθεια και έβαλαν όλοι τα γέλια όπως είναι το φυσιολογικό.
Και βέβαια ο βασιλιάς τιμώρησε τους «περιβόητους ραφτάδες», και όχι το παιδί ή τον λαό. Αλλά αυτό συνέβη στα παραμύθια.
Στην δική μας περίπτωση δεν γνωρίζω ποια θα είναι η αντίδραση των αντίστοιχων «πολιτών».
(Να σας πω την αλήθεια εδώ που έχουμε φτάσει, αυτό που περιμένω να ακούσω από κάποιους, είναι ότι μεταξύ άλλων, είμαι και βασιλόφρων, λόγω του παραδείγματος που προανέφερα).
*
Μετά το 4ο Συνέδριο
Στο 4ο Συνέδριο ψηφίστηκε μια προσωρινή αναστολή των άρθρων του καταστατικού που είχε το ΕΠΑΜ ψηφήσει και διαμορφώσει από το 3ο Συνέδριο, λόγω έκτακτων συνθηκών.
Και όντως προέκυψαν σημαντικότατα ζητήματα τις αμέσως επόμενες εβδομάδες.
Το Δημοψήφισμα στο οποίο δώσαμε μια σημαντική μάχη στηρίζοντας την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ (ΟΧΙ), την οποία ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ανέτρεψε.
Ακολούθησαν οι εκλογές στις οποίες πραγματικά η πλειοψηφία των μελών του ΕΠΑΜ έδωσε πολύ περισσότερα από όσο μπορούσε.
Το αποτέλεσμα έδειξε, ότι δεν πετύχαμε ούτε τον χαμηλότερο στόχο που είχαμε το 1,5%.
Τελειώνοντας οι εκλογές προσπαθούσα να καταλάβω, ποιες ήταν πλέον οι έκτακτες συνθήκες, που απαιτούσαν την αναστολή των άρθρων του καταστατικού. Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό πέραν του ότι δημιουργήθηκαν έκτακτες συνθήκες μέσα στο ΕΠΑΜ.
Πώς προέκυψε αυτό;
Με μια σοκαριστική οργανωτική δομή, που ουσιαστικά αναιρούσε και τα υπόλοιπα άρθρα του καταστατικού, καταργώντας ουσιαστικά τους τομείς, και τους συνδέσμους , με ένα θολό και περίεργο τρόπο. Τους μεν τομείς επικάλυψε με τις περιφέρειες, και τους εκλεγμένους συνδέσμους με τους διορισμένους ΓΟΠ. Προωθούσε μάλιστα και την λογική ότι οι Γραμματείες οργανωτικού περιφέρειας, θα είναι αντίγραφα της Οργανωτικής γραμματείας. Μόνο που ο οργανωτικός γραμματέας είναι εκλεγμένος, ενώ οι οργανωτικοί γραμματείς περιφερειών είναι διορισμένοι.
Και όλα αυτά ήταν σχεδιασμένα από πριν το 4ο συνέδριο ( υπάρχουν στα πρακτικά της ΠΓ)!
Αλήθεια αφού ήταν τόσο καιρό προετοιμασμένα γιατί δεν τέθηκαν στο συνέδριο ώστε να ψηφιστούν;
Είναι παράλογο το ερώτημα μου;
Επίσης δεν θα μπορούσαν να μπουν στον προσυνεδριακό διάλογο;
Τέλος πάντων ας δούμε την συνέχεια. Οι συναγωνιστές στην βάση άρχισαν να αναρωτιούνται που πηγαίνει αυτή η κατάσταση. Κάτι που αντιμετωπίστηκε από την πρώτη στιγμή ως συνομωσία ή φράξια ή δεν ξέρω τι άλλο. Ιδίως όταν τέθηκαν αιτήματα εκτάκτου συνεδρίου.
Θα περίμενε κανείς η πολιτική γραμματεία να αφουγκραστεί με μετωπική ενσυναίσθηση τις όποιες ενστάσεις των μελών. Η τουλάχιστον να μην κλιμακώσει την αντιπαράθεση αφού ουδείς διαφωνούσε ως προς τα προτάγματα του μετώπου.
Δυστυχώς όμως ο πολιτικός διάλογος μετατράπηκε σε αρένα, με κύρια υπαιτιότητα ενός μέλους της Π.Γ., που είχε ως αποτέλεσμα την κλιμάκωση και τον διασπαστικό διχασμό του ΕΠΑΜ!
Από την πρώτη στιγμή που τέθηκε κάποιος προβληματισμός στον πολιτικό διάλογο, ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος βρέθηκε στην θέση, που τελικά λειτούργησε ως την θρυαλλίδα, που πόλωσε την εσωμετωπική αντιπαράθεση και την εξέτρεψε σε ιεροεξεταστικού χαρακτήρα κυνήγι μαγισσών. Τρία τραγικά ατοπήματα από μέλος της ΠΓ διέλυσαν το πιο παραγωγικό μέρος του ΕΠΑΜ σε όλο το μήκος και το πλάτος των οργανώσεων του ΕΠΑΜ!
Για σκεφτείτε συναγωνιστές.
Ένα μεμονωμένο μέλος της ΠΓ αδιαφορώντας για τον θεσμικό του ρόλο, έμπαινε στον πολιτικό διάλογο και απαντούσε «σε’ ότι πετάει και ότι περπατάει» και με τον ίδιο απόλυτο και αλαζονικό τρόπο επιτίθετο σε όποιον τολμούσε να ασκήσει κριτική (έστω και άδική) στην ΠΓ.
Παρέκαμπτε την ΠΓ και διαμόρφωνε πολιτικό κλίμα που κλιμάκωνε την αντιπαράθεση, δίνοντας την εντύπωση ότι εκφράζει το σύνολο της ΠΓ.
Ενώ όταν κάποια στιγμή απάντησε η ΠΓ σαν όργανο, με πολύ πιο συγκροτημένο και μετωπικό λόγο, ήταν ήδη αργά.
Αυτό το ίδιο μέλος της ΠΓ ήταν, ο υπεύθυνος διαχειριστής της σελίδας του πολιτικού διαλόγου! Που σημαίνει ότι έστω και από δεοντολογικής απόψεως θα έπρεπε να κρατήσει μια διακριτικότητα.
Τέλος ήρθε ο περίφημος επικαιροποιημένος πολιτικός σχεδιασμός, ως μια προσπάθεια να αμβλυνθεί η απολυταρχικού χαρακτήρα Οργανωτική δομή, για να δώσει την χαριστική βολή στην όποια λογική δημοκρατικής οργάνωσης της βάσης.
Οι πυρήνες μπαίνουν στο στόχαστρο της π.γ.!
«…Όποιος πυρήνας δεν καταθέσει τέτοιο σχέδιο, ή δεν επιτύχει τους στόχους του, τότε η Πολιτική Γραμματεία θα πρέπει πριν το Συνέδριο να εξετάσει το ενδεχόμενο ο πυρήνας αυτός να διαλυθεί και τα μέλη που αντιλαμβάνονται την αποστολή του Μετώπου να συγκροτήσουν νέο πυρήνα. Η Πολιτική Γραμματεία οφείλει να παρακολουθεί την εξέλιξη των σχεδίων από τους πυρήνες και να συνδράμει στο μέγιστο δυνατό βαθμό ώστε να μην φτάσουμε παραμονές Συνεδρίου σε υποχρεωτική διάλυση πυρήνων. ….»
Δηλαδή οι οργανώσεις της βάσης και τα μέλη τους θα λογοδοτήσουν σε ένα όργανο που εξέλεξαν για να εκτελέσει τις εντολές τους!!!
Συναγωνιστές εδώ το έχασα το θέμα. Ποιος λογοδοτεί σε ποιόν;
Που ακούστηκε (εκτός από τον επικαιροποιημένο πολιτικό σχεδιασμό της Π.Γ. ) αυτός που εκλέγει να λογοδοτεί και μάλιστα επί ποινή, κατά το δοκούν και συλλογικά! ως πυρήνας, στον εκλεγμένο εκπρόσωπο του!
Ακολούθησαν παραιτήσεις εκατοντάδων μελών, άλλες με επιστολές, που έτσι γινόντουσαν αντιληπτές κι άλλες σιωπηλά από απλούς συναγωνιστές που δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ τους λόγους. Και λέω δυστυχώς διότι σε αυτή την οργάνωση ήρθαμε με ελπίδα και αγνές προθέσεις, πιστεύοντας ότι διαφέρουμε από τους άλλους, για να δώσουμε την ύστατη μάχη απέναντι στην σάπια κομματοκρατία και για ορισμένους από αυτούς τους συναγωνιστές, η απογοήτευση που τους δώσαμε ήταν οριστική (πολύ φοβάμαι και σε υπαρξιακό επίπεδο)!
Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι χάθηκε η εμπιστοσύνη μεταξύ των συναγωνιστών, μπήκαμε σε μια περίεργη λογοκρισία, έκλεισε ο πολιτικός διάλογος πρώτη φορά από την ίδρυση του ΕΠΑΜ, σπιλώνονταν αντίθετες απόψεις ως πρακτορικες, πρώην συναγωνιστές και συμμαχητές χαρακτηρίστηκαν με χαρακτηρισμούς που δεν κάνουμε ούτε στους χειρότερους εχθρούς μας και αναπτύχθηκαν λογικές που σε κάποιες περιπτώσεις οδήγησαν συναγωνιστές και συναγωνίστριες, σε συμπεριφορές χαφιεδισμού!
Που θα πάμε έτσι ρε συναγωνιστές;
Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητό από τους συναγωνιστές της ΠΓ, το μέγεθος της ζημιάς που επιτελέστηκε.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες ελπίζω μετά το 5ο συνέδριο να αποκατασταθεί η ομαλότητα στην οργάνωση μας και η περίοδος του 4ου συνεδρίου, να περάσει στην λήθη των δικαιολογημένων ως ένα βαθμό «ασθενειών», ενός ζωντανού και προοδευτικά εξελισσόμενου κινήματος βάσης.
*
Το ΕΠΑΜ έχει καταστατικό!
Καταρχάς η δημιουργία καταστατικού μιας οργάνωσης βάσης, με το οποίο θα λειτουργούν όλα τα μέλη δεν μπορεί να έρχεται σε αντίφαση με τον κεντρικό στόχο τον οποίο επιδιώκει η οργάνωση. ( πχ αν επιδιώκει την Δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργεί φασιστικά ως προς την δομή, την ιεραρχία, και τις σχέσεις μεταξύ των μελών, και μεταξύ των μελών και των οργάνων. Αν επιδιώκει τον φασισμό συντάσσεται αναλόγως, αν επιδιώκει την αριστοκρατία ( η οποία τώρα τελευταία ακούγεται και ως «δημοκρατία των αρίστων» τρομάρα μας) αναλόγως, κλπ.)
Η καταστατική λειτουργία και οργανωτική δομή ενός κινήματος πρέπει να προάγει τις αρχές ίδρυσης του, κυρίως μέσα στα μέλη και την οργάνωση.
Το παρόν καταστατικό πριν την αναστολή των άρθρων του.
Όταν το 3ο Συνέδριο έκανε την υπέρβαση παρά και ενάντια στην επικρατούσα αίσθηση και ενέκρινε το νέο καταστατικό, με τον θεσμό της συμμετοχής των εκλεγμένων από την ολομέλεια των πυρήνων ενός τομέα, συνδέσμων, στις συνελεύσεις του Εθνικού Συντονιστικού Συμβούλιου, από κοινού με το Κεντρικό συντονιστικό όργανο, το ΕΠΑΜ έθεσε τις βάσεις για μια δημοκρατική ενεργοποίηση των μελών του στην λογική, ότι αποκτούσαν συγκροτημένο «λόγο» στον έλεγχο και την συμμετοχή στις αποφάσεις του ΕΣΣ.
Οι σύνδεσμοι – συντονιστές των τομέων δεν είναι όργανα εξουσίας, όπως βεβαίως και το κεντρικό συντονιστικό όργανο!
Είναι θεσμός ελέγχου και συμμετοχής της βάσης, στις αποφάσεις του κεντρικού συντονιστικού οργάνου. (Όμως αυτό είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι η εκλογή του σε μία θέση αποτελεί σύμφωνα με τα κοινοβουλευτικά ειωθότα, θέση ισχύος και εξουσίας).
Όπως είχα πει και στο 3ο συνέδριο, το ευκταίο θα ήταν η πλήρης και απόλυτη συμμετοχή όλων των μελών στις 2μηνες συνεδριάσεις του ΕΣΣ (κάτι προς το παρόν ανέφικτο), αλλά αυτός ο θεσμός ήταν τουλάχιστον ένα βήμα προς την συνειδητοποίηση των μελών, της ευθύνης και των υποχρεώσεων τους ως μέλη, στην λήψη των αποφάσεων μιας οργάνωσης. Ενώ παράλληλα ενδυναμώνονταν η συνοχή και η ζύμωση σε όλο το μήκος και το πλάτος του ΕΠΑΜ, για να δημιουργηθεί το κεκτημένο ως προς την λειτουργία των δημοκρατικών διαδικασιών.
Αυτό δεν στερούσε στο μέτωπο ούτε την ευελιξία στις αποφάσεις, ούτε το μετέτρεπε σε ρεμπέτ ασκέρι. Αντιθέτως δημιουργούσε τις υποδομές για μια συνειδητοποίηση στο πώς θα έπρεπε να ασκούμε θεσμικά έλεγχο και συμμετοχή και σε μια μελλοντική Δημοκρατική κοινωνία. (Αποδείχθηκε εν τοις πράγμασι, στην σύντομη περίοδο που πρόλαβε να λειτουργήσει ).
Παράλληλα, έδινε την δυνατότητα σε μέλη που δεν την είχαν, λόγω της γνωστής σύνθεσης των συνέδρων (το 50% των συνέδρων τουλάχιστον, ήταν από Αθήνα), να αναδείξουν τις ικανότητες τους θεσμικά, μέσω της αποδοχής από τους συναγωνιστές των πυρήνων τους, με τους οποίους είχαν επαφή και τους ήξεραν, και όχι μέσω της ανάθεσης και του διορισμού από μια κεντρική εξουσία. Με αυτόν τον τρόπο αφήνουμε «όλα τα λουλούδια να ανθήσουν», και η βάση θα τους κρίνει.
Φυσικά και είχα υπ’ όψιν μου, πως όταν ξεκινάς μια τέτοια καινοτομία η οποία δεν ήταν αντιγραφή από κάποιο εγχειρίδιο, αλλά μέσα από την τρίχρονη (τότε) εμπειρία μου στο ΕΠΑΜ με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, πρωτογενώς και με βάση τις παθογένειες τις οποίες έβλεπα να επέρχονται (όπως και έγινε μετά το 4ο Συνέδριο), θα υπήρχε μια συντηρητικού χαρακτήρα αντίδραση.
Αλλά έπεσα έξω! Η πλειοψηφία των συνέδρων έδειξε απίστευτη ωριμότητα και ριζοσπαστική διάθεση, υπερψηφίζοντας το!
Η δε αντίδραση ως προς το αποτέλεσμα, από τον Δημήτρη Καζάκη, γέμισε το συνέδριο με ενθουσιασμό και σεβασμό ως προς το δημοκρατικό του παράδειγμα.
Μια απλή οργανωτική μεταρρύθμιση του καταστατικού μας, θα έδινε νέα πνοή στην βάση της οργάνωσης.
Βεβαίως και πάλι ήξερα, ότι ανάμεσα στους συναγωνιστές ενυπάρχει και η κοινοβουλευτική λογική που λέει, ότι η βάση χρειάζεται πατερούλη, διότι είναι ανίκανη να συμμετέχει στα κοινά, οπότε δεν χρειάζεται να μπούμε στη βάσανο να την εμπλέξουμε στις διαδικασίες.
Όμως εδώ θα πρέπει να αντιληφθούμε και την παγίδα αδέλφια. Όταν δεν θέλουμε να έχουμε στα πόδια μας την βάση και θέλουμε να περιορίσουμε το πλάτεμα της δημοκρατίας της οργάνωσης, τότε αρχίζουμε να μιλάμε για κληροκρατία και Αριστοτέλη, για ειδήμονες και πλέμπα και άλλα πολλά. Ώστε να δημιουργήσουμε την αίσθηση και τον φόβο, του ανέφικτου.
Και δεν το λέω χρεώνοντας κακή προαίρεση, αυτό είναι κάτι που μόνο η συνείδηση του καθενός μπορεί να το γνωρίζει. Απλά πιστεύω πως είναι μεγάλη υπέρβαση όταν έχεις μάθει να λειτουργείς με τους όρους ενός σάπιου και μισοπεθαμένου συστήματος , να αλλάξεις την νοοτροπία σου, να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα. Προτρέπω τους συναγωνιστές μου, να κάνουν αυτήν την υπέρβαση.
Εν ολίγοις το ΕΠΑΜ έχει καταστατικό* και μάλιστα (το μοναδικό που στηρίζει επί της ουσίας μια οργάνωση βάσης ), ενεργό! Και η αναστολή των άρθρων του λήγει με την έναρξη του 5ου συνεδρίου.
Εκτός αν αποφασίσει αλλιώς το σώμα.
Δηλαδή να γίνουμε ένα κόμμα κατά προτεραιότητα διεκδίκησης κοινοβουλευτικής εξουσίας, οπότε αυτό που πράγματι έχει προτεραιότητα είναι η βάση να αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι από την διευρυμένη πίτα των ψηφοφόρων.
*Όσοι συναγωνιστές το θέλουν μπορούν να μπουν να κατεβάσουν το καταστατικό του 3ου συνεδρίου στην διεύθυνση (link): https://drive.google.com/drive/folders/0BzHQVErCHm44SGpQWlp3UlloaUk
Πολιτική πρόταση.
Συναγωνιστές συναγωνίστριες
Το ΕΠΑΜ από την πρώτη ημέρα της ίδρυσης του μέχρι σήμερα προσπάθησε να μεταφέρει στον λαό της πατρίδας μας το εθνικοαπελευθερωτικό μήνυμα του αγώνα.
Αυτό όμως, μέχρι τώρα που μπαίνουμε στο 5ο συνέδριο, δεν ευόδωσε τις προσπάθειες μας.
Οι λόγοι είναι πολλοί. Κάποιοι είναι ήδη γνωστοί. Όμως δεν έχουν πάψει να ισχύουν συνεπώς αποτελούν ανοιχτά ζητήματα προς επίλυση.
Εκτός αν αποφασίσει αλλιώς το σώμα.
Δηλαδή να γίνουμε ένα κόμμα κατά προτεραιότητα διεκδίκησης κοινοβουλευτικής εξουσίας, οπότε αυτό που πράγματι έχει προτεραιότητα είναι η βάση να αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι από την διευρυμένη πίτα των ψηφοφόρων.
*Όσοι συναγωνιστές το θέλουν μπορούν να μπουν να κατεβάσουν το καταστατικό του 3ου συνεδρίου στην διεύθυνση (link): https://drive.google.com/drive/folders/0BzHQVErCHm44SGpQWlp3UlloaUk
*
Πολιτική πρόταση.
Συναγωνιστές συναγωνίστριες
Το ΕΠΑΜ από την πρώτη ημέρα της ίδρυσης του μέχρι σήμερα προσπάθησε να μεταφέρει στον λαό της πατρίδας μας το εθνικοαπελευθερωτικό μήνυμα του αγώνα.
Αυτό όμως, μέχρι τώρα που μπαίνουμε στο 5ο συνέδριο, δεν ευόδωσε τις προσπάθειες μας.
Οι λόγοι είναι πολλοί. Κάποιοι είναι ήδη γνωστοί. Όμως δεν έχουν πάψει να ισχύουν συνεπώς αποτελούν ανοιχτά ζητήματα προς επίλυση.
- Δεν περνά η φωνή μας από τα ΜΜΕ του συστήματος.
- Η μετωπική λογική «πέρα και πάνω από ιδεολογίες», δημιούργησε ένα είδος ξενοφοβικής αντιμετώπισης, από τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα και κινήσεις, με αντίκτυπο στα μέλη τους και στους χώρους επιρροής τους, αλλά και στον απλό κόσμο μια και δεν μπορεί να μας χαρτογραφήσει στον γνωστό μέχρι τώρα πολιτικό χάρτη.(Αριστερά, κέντρο, δεξιά κλπ).
- Η συνολική κάθετη πολεμική απέναντι σε πρόσωπα και φορείς, που απλά δεν έχουν τις ίδιες θέσεις με το ΕΠΑΜ, όσο κι αν έχουμε δίκιο, δημιουργεί αρνητική εντύπωση και σκεπτικισμό στους φίλους και ψηφοφόρους αυτών των χώρων. Εν ολίγοις κλείνουν τα αυτιά τους.
- Η μονοπρόσωπη παρουσία μας στις δημόσιες εμφανίσεις αλλά και στην διαμόρφωση πολιτικής, έρχεται σε αντίφαση με τις προτάσεις του ΕΠΑΜ περί δημοκρατικής οργάνωσης βάσης, και μετωπικού λαϊκού κινήματος.
Να σημειώσω εδώ ότι πολλοί ρίχνουν την αποκλειστική ευθύνη στον Δημήτρη Καζάκη, κάτι που είναι λάθος και απλά δικαιολογεί το έλλειμμα χειραφέτησης στα μέλη των πυρήνων μας. - Η «νομιμοφροσύνη» στους κανόνες άσκησης πολιτικής του συστήματος.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι είμαστε κίνημα ανατροπής και δεν έχουμε ούτε μία σύλληψη!Γενικά έχουμε αρκετά «politically correct» συμπεριφορά για επαναστάτες.Όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό αυτό, για σκεφτείτε το. - Το χαμηλό επίπεδο αλληλεγγύης μεταξύ των συναγωνιστών σε όλες τις κοινωνικές εκφάνσεις. Κάτι που δείχνει ανασφάλεια μεταξύ μας, και που εμποδίζει την κινηματική μας δράση.
- Την προσωπολατρία και την σεχταριστική λογική σε πολλά από τα μέλη μας, κάτι που δίνει μια αλγεινή εικόνα στην κοινωνία για το σύνολο του ΕΠΑΜ.
- Και τέλος την λογική που επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος του λαού ότι είμαστε λίγοι για να το κάνουμε.
Πιθανόν κάποιοι συναγωνιστές να έχουν κι άλλα να προσθέσουν στην λίστα των αιτιών που μας έχουν κάτω από το ραντάρ της κοινωνίας. Σίγουρα πρέπει να εξεταστούν, να συζητηθούν και να παρθούν αποφάσεις από το νέο πολιτικό όργανο που θα προκύψει από το 5ο συνέδριο.
Όμως το κυρίαρχο πιστεύω που πρέπει να απασχολήσει το σώμα είναι ότι, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε ολοκληρωτική σύγκρουση και πιθανόν στην τελευταία που ο λαός μπορεί να κάνει κάτι απέναντι στο Ευρωράιχ.
Όμως το κυρίαρχο πιστεύω που πρέπει να απασχολήσει το σώμα είναι ότι, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε ολοκληρωτική σύγκρουση και πιθανόν στην τελευταία που ο λαός μπορεί να κάνει κάτι απέναντι στο Ευρωράιχ.
Τα δεδομένα έχουν ως εξής :
Ο λαός δεν έχει προλάβει να συνέλθει από τα απανωτά χτυπήματα (δημοψήφισμα, ανατροπή του όχι, εκλογές, 3ο μνημόνιο και 4ο μνημόνιο με κόφτη) και δείχνει ακραία αποπροσανατολισμένος. Αυτή η κατάσταση μπορεί να παρομοιαστεί με την κατάσταση του πνιγμένου που προσπαθεί να πιαστεί από ότι υπάρχει μπροστά του.
Αυτό που ουσιαστικά αναζητά είναι μία ασφαλής και πειστική δύναμη που θα τον οδηγήσει στην όχθη. Όμως πως μπορεί να τον πείσει ο υπάρχων αυτή τη στιγμή αντιμνημονιακός αντιευρωπαϊκός χώρος, όταν τον βλέπει παραπαίοντα, εσωστρεφή και πολυδιασπασμένο;
Η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από το πολιτικό σκέλος της Ε.Ε. ( ως γνωστόν ουδέποτε υπήρξε μέλος της ευρωζώνης). Έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας και μια ανατροπή στους φόβους όσων ένοιωθαν το κακό που μας έχει κάνει η ΕΕ, αλλά είχαν πεισθεί από τα ΜΜΕ ότι «Δεεε γίνεται».
Κατά συνέπεια ανοίγει μια χαραμάδα ελπίδας για να ξεπεραστούν οι φοβίες του λαού.
Μετά από το BREXIT, εφ’ όσον ολοκληρωθεί, θα γίνει προσπάθεια αποτροπής της λογικής αυτής και στα άλλα κράτη της ένωσης ( πιθανόν να αλλάξει το άρθρο 50 της συνθήκης της Λισαβόνας ). Παράλληλα με την ολοκλήρωση της TTIP - CETA οι δεσμεύσεις μας απέναντι στις πολυεθνικές και το υπερεθνικό κεφάλαιο θα είναι αναπότρεπτες. Τα χρονικά όρια στενεύουν αφόρητα.
Τα ακροδεξιά και φιλοναζιστικά κόμματα, έχουν σπεύσει να προσεταιρισθούν την συγκυρία, καπηλευόμενα παράλληλα τον πατριωτικό χώρο.
Ενώ η Γερμανία άρχισε να εκβιάζει λέγοντας ότι η ειρήνη στην Ευρώπη δεν είναι δεδομένη! Δίνοντας μας μια εικόνα των προθέσεων της.
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα οι προδότες της συγκυβέρνησης και η πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ετοιμάζουν αναθεώρηση του συντάγματος , ώστε να ανοίξουν παραθυράκια στην νομιμοποίηση των εγκλημάτων εσχάτης προδοσίας που έχουν διαπράξει και να το διαμορφώσουν έτσι ώστε να αποτρέψουν κάθε δυνατότητα νόμιμης αντίστασης κατά του ευρωκαθεστώτος.
Συναγωνιστές σε λίγο καιρό, θα είμαστε εν δυνάμει τρομοκράτες κατά του νομίμου καθεστώτος!
Κατά την επόμενη περίοδο η πατρίδα μας θα βρεθεί δεμένη πισθάγκωνα στο χειρουργείο του Μέγκελε.
Έχει χαθεί κάθε χρονικό περιθώριο για να αποτελέσει το ΕΠΑΜ η οποιοσδήποτε άλλος αντιευρωπαϊκός πολιτικός χώρος από μόνος του, Το Μέτωπο.
Βρισκόμαστε στην περίοδο των αναγκαστικών συμμαχιών είτε μας αρέσει είτε όχι.
Κάθε λεπτό παραμονής μας στην ΕΕ είναι και ένας κόμπος στο σχοινί που μας έχουν δέσει.
Κατανοώ ότι πολλοί συναγωνιστές είναι πεπεισμένοι (και πολύ σωστά) ότι η μετωπική λογική του ΕΠΑΜ είναι η πιο σωστή.
Κατανοώ επίσης ότι τα πολιτικά κόμματα του αντιμνημονιακού αντιευρωπαϊκού χώρου, δεν μας πείθουν για την καθαρότητα του λόγου τους. Πιθανόν κάποιοι να προσπαθήσουν να μας καπελώσουν. Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι δεν μπορούν να μας αφομοιώσουν.
Όμως πέστε μου αν θα έχει καμία αξία αυτό, την ώρα που η πατρίδα μας θα πάψει να έχει υπόσταση.
Ο λαός δεν έχει προλάβει να συνέλθει από τα απανωτά χτυπήματα (δημοψήφισμα, ανατροπή του όχι, εκλογές, 3ο μνημόνιο και 4ο μνημόνιο με κόφτη) και δείχνει ακραία αποπροσανατολισμένος. Αυτή η κατάσταση μπορεί να παρομοιαστεί με την κατάσταση του πνιγμένου που προσπαθεί να πιαστεί από ότι υπάρχει μπροστά του.
Αυτό που ουσιαστικά αναζητά είναι μία ασφαλής και πειστική δύναμη που θα τον οδηγήσει στην όχθη. Όμως πως μπορεί να τον πείσει ο υπάρχων αυτή τη στιγμή αντιμνημονιακός αντιευρωπαϊκός χώρος, όταν τον βλέπει παραπαίοντα, εσωστρεφή και πολυδιασπασμένο;
Η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από το πολιτικό σκέλος της Ε.Ε. ( ως γνωστόν ουδέποτε υπήρξε μέλος της ευρωζώνης). Έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας και μια ανατροπή στους φόβους όσων ένοιωθαν το κακό που μας έχει κάνει η ΕΕ, αλλά είχαν πεισθεί από τα ΜΜΕ ότι «Δεεε γίνεται».
Κατά συνέπεια ανοίγει μια χαραμάδα ελπίδας για να ξεπεραστούν οι φοβίες του λαού.
Μετά από το BREXIT, εφ’ όσον ολοκληρωθεί, θα γίνει προσπάθεια αποτροπής της λογικής αυτής και στα άλλα κράτη της ένωσης ( πιθανόν να αλλάξει το άρθρο 50 της συνθήκης της Λισαβόνας ). Παράλληλα με την ολοκλήρωση της TTIP - CETA οι δεσμεύσεις μας απέναντι στις πολυεθνικές και το υπερεθνικό κεφάλαιο θα είναι αναπότρεπτες. Τα χρονικά όρια στενεύουν αφόρητα.
Τα ακροδεξιά και φιλοναζιστικά κόμματα, έχουν σπεύσει να προσεταιρισθούν την συγκυρία, καπηλευόμενα παράλληλα τον πατριωτικό χώρο.
Ενώ η Γερμανία άρχισε να εκβιάζει λέγοντας ότι η ειρήνη στην Ευρώπη δεν είναι δεδομένη! Δίνοντας μας μια εικόνα των προθέσεων της.
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα οι προδότες της συγκυβέρνησης και η πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ετοιμάζουν αναθεώρηση του συντάγματος , ώστε να ανοίξουν παραθυράκια στην νομιμοποίηση των εγκλημάτων εσχάτης προδοσίας που έχουν διαπράξει και να το διαμορφώσουν έτσι ώστε να αποτρέψουν κάθε δυνατότητα νόμιμης αντίστασης κατά του ευρωκαθεστώτος.
Συναγωνιστές σε λίγο καιρό, θα είμαστε εν δυνάμει τρομοκράτες κατά του νομίμου καθεστώτος!
Κατά την επόμενη περίοδο η πατρίδα μας θα βρεθεί δεμένη πισθάγκωνα στο χειρουργείο του Μέγκελε.
Έχει χαθεί κάθε χρονικό περιθώριο για να αποτελέσει το ΕΠΑΜ η οποιοσδήποτε άλλος αντιευρωπαϊκός πολιτικός χώρος από μόνος του, Το Μέτωπο.
Βρισκόμαστε στην περίοδο των αναγκαστικών συμμαχιών είτε μας αρέσει είτε όχι.
Κάθε λεπτό παραμονής μας στην ΕΕ είναι και ένας κόμπος στο σχοινί που μας έχουν δέσει.
Κατανοώ ότι πολλοί συναγωνιστές είναι πεπεισμένοι (και πολύ σωστά) ότι η μετωπική λογική του ΕΠΑΜ είναι η πιο σωστή.
Κατανοώ επίσης ότι τα πολιτικά κόμματα του αντιμνημονιακού αντιευρωπαϊκού χώρου, δεν μας πείθουν για την καθαρότητα του λόγου τους. Πιθανόν κάποιοι να προσπαθήσουν να μας καπελώσουν. Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι δεν μπορούν να μας αφομοιώσουν.
Όμως πέστε μου αν θα έχει καμία αξία αυτό, την ώρα που η πατρίδα μας θα πάψει να έχει υπόσταση.
Ας συμμαχήσουμε για την έξοδο μας από την ΕΕ και την ευρωζώνη όσο υπάρχει περιθώριο αναλαμβάνοντας ακόμα και το ρίσκο της προδοσίας από κάποιους συμμάχους.
Οι συνειδητοποιημένοι επαμίτες είναι πολύ πιο μπροστά από κάθε ιδεοληπτικό άλλων πολιτικών χώρων, και το πιθανότερο είναι να περάσουν το μήνυμα στους άλλους, παρά να αφομοιωθούν.
Σκοπός μας πρέπει να είναι, να δημιουργηθεί μια ευρεία λαϊκή συμμαχία που θα δώσει στον κόσμο την αίσθηση ότι επιτέλους κάποιοι τα βρήκαν και μπορούν να πάνε το πράγμα παρακάτω.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα εσωτερικά μας. Ο λαός θέλει να δει τις ταμπέλες ενωμένες για να νιώσει ότι υπάρχει δύναμη που μπορούν να εμπιστευθούν.
Και η εμπιστοσύνη αυτή θα αποτελέσει το εφαλτήριο για δυναμικότερη εμπλοκή του στον αγώνα της ανατροπής , στον οποίο θα πρέπει κάθε επαμίτης να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή!
Προτείνω στο σώμα να δώσει εντολή στο νέο κεντρικό όργανο του μετώπου :
- Για πρωτοβουλία δημιουργίας λαϊκής αντιευρωπαϊκής συμμαχίας, με δημοκρατικές κινήσεις, κόμματα, οργανώσεις και φορείς, με βασικό κοινό πολιτικό πρόταγμα την έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη χωρίς άλλα προαπαιτούμενα. ( Εννοείται ότι τα προτάγματα μας παραμένουν στο ακέραιο, και σε όσο πιο πολλά συμφωνήσουμε τόσο πιο καλά θα είναι για όλους.)
Απλά θέλω να σκεφτείτε ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, πόσο πιο εύκολο θα είναι μετά να πεισθεί ο λαός ώστε να υλοποιηθούν και τα υπόλοιπα προτάγματα μας . Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα εδώ που βρισκόμαστε τώρα. - Για μια από κοινού πρωτοβουλία για πρόκληση δημοψηφίσματος εξόδου, με κοινά καλέσματα, παρουσίες και ομιλίες των συμμαχικών πολιτικών δυνάμεων, αποσκοπώντας κυρίως στο επικοινωνιακό κομμάτι προώθησης της συμμαχίας και των αιτημάτων της, και εμψύχωσης του λαού.
- Για πρωτοβουλία επαφών με τους αποχωρήσαντες από το μέτωπο. Συναγωνιστές που έχουν προσφέρει πολλά και έχουν να προσφέρουν ακόμα περισσότερα, είναι αδιανόητο να βρίσκονται εκτός ΕΠΑΜ.
Τέλος κάνω έκκληση να σταματήσει η πρακτορολογία και η τιμαριακή λογική, δεν υπάρχουν δικοί μας και δικοί σας στο ΕΠΑΜ. Όσοι αγωνίζονται για τα προτάγματα μας είναι δικοί μας συναγωνιστές κι εμείς δικοί τους ακόμα κι αν διαφωνούν μαζί μας στα επί μέρους.
Έχουμε μπει στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας ανιδιοτελώς
Και στον αγώνα αυτό η μικρότερη προσφορά είναι η ζωή μας η μεγαλύτερη είναι η ΝΙΚΗ!
Για ένα πράγμα πρέπει να είμαστε βέβαιοι. Ότι στο τέλος ο λαός θα νικήσει και η πατρίδα θα λευτερωθεί από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες.
Τι πιο μεγάλη τιμή να είμαι στρατιώτης σε αυτόν τον δίκαιο αγώνα.
Καλόν αγώνα συναγωνιστές μου.
Αναρτήθηκε 29/06/2016 : epamhellas.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου