Το σπίτι της Μαρίας το έβγαλε η τράπεζα σε πλειστηριασμό.

του Γιάννη Αθανασιάδη

 

Το σπίτι της Μαρίας* το έβγαλε η τράπεζα σε πλειστηριασμό.
Αγωνία, φόβος, αναίτια αίσθηση ενοχής για κάτι που μόνο η ίδια δεν φταίει....
Προσπάθησε να το πουλήσει μόνη της, μην της το ξεπουλήσουν οι τράπεζες κοψοχρονιά (κάτω από την μισή τιμή της πραγματικής του αξίας).
Ξαφνικά αναπτερώθηκε το ηθικό της! 

Μια κυρία ενδιαφέρεται να το πάρει στην τιμή που το δίνει. (κάτι θα μείνει και για την ίδια να τα βγάλει πέρα ώσπου να δει τι μπορεί να κάνει).
Ρωτήσανε για την κατάσταση του σπιτιού, το είδαν , είδαν τα σχέδια, τη στατική μελέτη, ρώτησαν για τους γείτονες, ενημερώθηκαν για την τιμή κλπ..
Φαινόταν πραγματικό το ενδιαφέρον τους! Η Μαρία αρχισε να ελπίζει...
Περίμενε στο τηλέφωνο μια βδομάδα αλλά ...μάταια.
Η Μαρία πήγε στο Ειρηνοδικείο Αθηνών σφιγμένη σαν τον κατάδικο που τον πάνε για εκτέλεση...
Εκεί είδε ξανά την υποψήφια αγοράστρια με την δικηγόρο της!
Μονο που τώρα κατάλαβε ότι ήταν κοράκι, που αφού κατασκόπευσε το θύμα του κάνοντας τάχα πως ενδιαφέρεται, ήρθε στο σφαγείο του πλειστηριασμού να το πάρει κοψοχρονιά! Μπερκέτι πράμα.
ΑΥΤΟΣ Ο ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ !
Όπως και 20 περίπου άλλοι άνθρωποι γλίτωσαν τα σπίτια τους,
γιατί κάποιοι "άσχετοι" αψηφώντας τον μεσημεριανό καύσωνα, την γλυκιά τους σιέστα, το μπανάκι στην παραλία, το όποιο κόστος μετακίνησης, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, δώσαμε την μάχη και αποτρέψαμε τον κατοχικό μαυραγοριτισμό υπό μορφή πλειστηριασμού.
Η ιστορία είναι πραγματική και συνέβει σήμερα στο Ειρηνοδικείο Αθηνών απ' όπου μόλις επέστρεψα.

Κανένα σπίτι στα χέρια των κορακιών!!!

Συγχαρητήρια στους συναγωνιστές και τις συναγωνίστριες που με την συγκινητική πράξη αλληλεγγύης και με το προσωπικό τους ρίσκο , για μία ακόμα φορά απέτρεψαν την λεηλασία των κατοικιών των συμπολιτών μας.

* Το όνομα ειναι πλασματικό για ευνόητους λόγους