του Γιάννη Αθανασιάδη
Σου πήραν τις αποταμιεύσεις. Σου πήραν την δουλεια σου. Σου παίρνουν τη γη. Σου παίρνουν το σπίτι. Σε κοροϊδεύουν και σε κλέβουν. Σε εξοντώνουν καθημερινά.
Και τώρα σε πωρώνουν για να πας να πολεμήσεις!
Σου φέρνουν πόλεμο ώστε να επικυρώσουν με το αίμα σου τα συμφωνημένα από τους προδότες. Κι εσύ αντί να τους στείλεις στην κρεμάλα και να πάρεις τη χώρα στα χέρια σου, ετοιμάζεσαι να θυσιαστείς για τα σχεδία τους.
Το παιχνίδι ειναι στημένο κι εσύ άπλα θα νομίζεις ότι αγωνίζεσαι για την πατρίδα, όταν την πατρίδα την έχεις ήδη παραδώσει.
Μην παίζεις το παιχνίδι τους!
Για μένα, όποιος σε συνθήκες σκλαβιάς αγωνίζεται για την λευτεριά του δεν λογίζεται ως σκλάβος.
Σκλάβος είναι αυτός που αποδέχεται την σκλαβιά του ως νόμιμη.
Και αγωνιστής δεν είναι ο υπάκουος που απλά γκρινιάζει επιθυμώντας να γίνει αφέντης στη θέση του αφέντη.
Αγωνιστής είναι αυτός που οργανώνεται και προσπαθεί παντοιοτρόπως να ανατρέψει μαζί με τους άλλους την κατάσταση αυτή και να κατακτήσει την ελευθερία γι αυτόν και για το λαό του.
Η λαϊκή οργή και το μίσος δεν αποτελούν φυσικό χαρακτηριστικό του λαού.
Προκαλούνται από την συνειδητοποίηση έλλειψης δικαιοσύνης.
Όσο μεγαλύτερη λοιπόν αδικία επιβάλλεται τόσο μεγαλώνει το λαϊκό μίσος απέναντι στην εξουσία και τους συνεργάτες της.
Κι όσο μεγαλώνει το μίσος τόσο πιο άγριο τέλος θα έχουν όλοι αυτοί.
Αυτό δεν θα είναι ευθύνη του λαού, αλλά των ίδιων των δυναστών, των δικαστικών λειτουργών τους, αλλά και των μίσθαρνων οργάνων τους, που νομιμοποιούν την βαρβαρότητα.
Η κλεψύδρα αδειάζει.
Και τώρα σε πωρώνουν για να πας να πολεμήσεις!
Σου φέρνουν πόλεμο ώστε να επικυρώσουν με το αίμα σου τα συμφωνημένα από τους προδότες. Κι εσύ αντί να τους στείλεις στην κρεμάλα και να πάρεις τη χώρα στα χέρια σου, ετοιμάζεσαι να θυσιαστείς για τα σχεδία τους.
Το παιχνίδι ειναι στημένο κι εσύ άπλα θα νομίζεις ότι αγωνίζεσαι για την πατρίδα, όταν την πατρίδα την έχεις ήδη παραδώσει.
Μην παίζεις το παιχνίδι τους!
***
Φίλε νομιμόφρονα.
Δεν οφείλεις καμία νομιμοφροσύνη σε κάτι που σε σκοτώνει.
Ο νόμος δεν ειναι κάτι μεταφυσικό.
Ο νόμος είσαι εσύ είμαι εγώ είμαστε όλοι.
Για σκέψου αυτοί που νομοθετούν (βουλή) και αυτοί που εφαρμόζουν τον νόμο.
Τι σχέση έχουν με τον λαό.
Εγώ θα έλεγα εχθρική εσύ τι νομίζεις?
Μην σε κοροϊδεύουν λοιπόν.
Νόμος που αδικεί το λαό, δεν ειναι νόμος και δεν χρειάζεται να είσαι δικηγόρος για να καταλάβεις αυτό που νιωθεις στο πετσί σου.
Όταν ο νόμος αδικεί τότε η ανυπακοή και η ανατροπή του ειναι χρέος μας.
Και αυτοί οι νόμοι ειναι δοτοί από κάποιους ξένους, εχθρούς του λαού και της πατρίδας μας.
Γι αυτό πάντα θα μας αδικούν.
Αν αισθάνεσαι βολεμένος η ότι τη βγάζεις ακόμα, μη φανταστείς ποτέ ότι θα σε λυπηθούν.
Όσοι επιβιώσουμε θα καταλήξουμε ισόβιοι σκλάβοι εμείς και τα παιδιά μας.
***
Για μένα, όποιος σε συνθήκες σκλαβιάς αγωνίζεται για την λευτεριά του δεν λογίζεται ως σκλάβος.
Σκλάβος είναι αυτός που αποδέχεται την σκλαβιά του ως νόμιμη.
Και αγωνιστής δεν είναι ο υπάκουος που απλά γκρινιάζει επιθυμώντας να γίνει αφέντης στη θέση του αφέντη.
Αγωνιστής είναι αυτός που οργανώνεται και προσπαθεί παντοιοτρόπως να ανατρέψει μαζί με τους άλλους την κατάσταση αυτή και να κατακτήσει την ελευθερία γι αυτόν και για το λαό του.
***
Προκαλούνται από την συνειδητοποίηση έλλειψης δικαιοσύνης.
Όσο μεγαλύτερη λοιπόν αδικία επιβάλλεται τόσο μεγαλώνει το λαϊκό μίσος απέναντι στην εξουσία και τους συνεργάτες της.
Κι όσο μεγαλώνει το μίσος τόσο πιο άγριο τέλος θα έχουν όλοι αυτοί.
Αυτό δεν θα είναι ευθύνη του λαού, αλλά των ίδιων των δυναστών, των δικαστικών λειτουργών τους, αλλά και των μίσθαρνων οργάνων τους, που νομιμοποιούν την βαρβαρότητα.
Η κλεψύδρα αδειάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου