Περι επαναστάσεων και επαναστατών.

του Γιάννη Αθανασιάδη

Οι επαναστάσεις είτε αστικές είτε λαϊκές είτε ταξικές, έχουν κάποια βασικά χαρακτηριστικά.

1. Υποκινούνται από ένα συνειδητοποιημένο, οργανωμένο, και ριζοσπαστικό κομμάτι της μειοψηφίας.

2. Εκφράζουν στον συγκεκριμένο ιστορικό χώρο και χρόνο, το κυρίαρχο "συναίσθημα" της πλειοψηφίας του λαού, που στην διαδικασία ριζοσπαστικοποιείται και συμμετέχει.

3. Αξιοποιούν τις διεθνείς συγκυρίες και την σύμπτωση συμφερόντων.

4. Ασκούν βια και τρομοκρατία στους πιθανούς "λιγόψυχους" - προδότες.

Και τέλος....

5. Πνίγουν στο αίμα ότι μπορεί να παλινορθώσει το παλιό καθεστώς!

Αν δεν πληρούνται οι παραπάνω προϋποθέσεις, καμία επανάσταση δεν θα πετύχει και το πιθανότερο είναι να θαφτεί σε κάποιο υποσημείωμα της ιστορίας ως μια ακόμα εξέγερση.


Το βέβαιο είναι ότι κατά την αντιπαράθεση υπάρχουν βίαιες παρεκτροπές και παράπλευρες απώλειες μέχρι την τελική επικράτηση της.

Και ότι αναπόφευκτα, οι καλύτεροι μαχητές είναι συνήθως και οι πιο βίαιοι, με όλες τις προεκτάσεις της σημασίας τους.


Τώρα αν κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι "επαναστάτες" νομίζουν πως οι πραγματικές επαναστάσεις και όχι τα πρακτορίστικα ροζ, πορτοκαλί και εμπριμέ κινήματα, γίνονται με αστική αβρότητα και ειρηνιστικά γλωσσόφιλα,
και ότι δεν θα κλάψει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα,
ας πάνε να παίξουν τσιγκολελέτες στις παιδικές χαρές της μικροαστικής τους φαντασίωσης.

Και δεν τα λέω αυτά ως "επαναστάτης" διότι πολύ απλά δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις ούτε καν της 1ης παραγράφου ακόμα.

Τα λέω γιατί κάποιοι "μεγαλοεπαναστάτες" της επαναστατικής πρωτοπορίας του "καμένου περίπτερου" και όχι μόνο αυτοί, κραυγάζουν καταγγέλλοντας τις σφαγές και τις βιαιότητες των Ελλήνων, κατά την διάρκεια της Εθνεγερσίας και της ριζοσπαστικοποίησης του λαού μας, απέναντι στην άθλια ρατσιστική δεσποτεία των Οθωμανών.

Ενώ κάποιοι εθνολοβοτομημένοι, πιστεύουν ότι ο Κολοκοτρώνης κι ο Καραϊσκάκης, όταν "μπουκάρανε" στα Τούρκικα χωριά και τις συνοικίες, πέρναγαν τα γυναικόπαιδα στο απέναντι πεζοδρόμιο μην τα πατήσει το κάρο και τους διάβαζαν το "Ευαγγέλιο".

Ο τροχός της ιστορίας όταν προχωρά δεν περιστρέφεται αλλά γλιστράει πάνω στο αίμα αθώων και ενόχων.

Χρόνια πολλά