του Γιάννη Αθανασιάδη
Έξω λέει από το ευρώ κι όλα καλά.
Αυτό φταίει για όλα.
Για την ΕΕ...; "κουβέντα"!
Το Ευρώ όμως δεν έπεσε από τον ουρανό!
Είναι οργανικό κομμάτι της Ε.Ε. Αυτή μας το επιβάλλει.
Αλλά και χωρίς το ευρώ, η Ε.Ε. λειτουργεί με θεσμούς κανόνες και συμβάσεις που αργά ή γρήγορα οδηγούν τα πιο αδύναμα κράτη στα νύχια των ισχυρότερων.
Είναι πραγματικά απίστευτος ο καιροσκοπισμός των πολιτικών που σου λένε:
"Μιλάμε για έξοδο από το ευρώ, γιατί ο λαός δεν είναι έτοιμος να δεχθεί και έξοδο από την Ε.Ε."!!!
Τόσα χρόνια που φωνάζαμε, για έξοδο από ευρώ και Ε.Ε., οι ίδιοι μας λέγανε "γραφικούς" ή "ότι τρομάζουμε το λαό".
Πότε περιμένουν να προετοιμαστεί ο λαός, όταν το 50% της φτώχειας γίνει 💯%;
Όταν στην Ακρόπολη και την Κνωσό θα κυματίζει η σημαία των Lidl και της coca cola;
Όταν θα έχουμε μετατραπεί σε μια κοινωνία που θα ζει με τα επιδόματα φτώχειας, χωρίς πατρίδα και σπιτικό;
Όσοι απευθύνονται δημόσια στο λαό είτε ως πολιτικοί είτε ως δημοσιογράφοι είτε γενικότερα ως πηγές ενημέρωσης του λαού, έχουν ευθύνη οχι μόνο για ότι λένε, αλλά και για ότι δεν λένε.
Η Ε.Ε. είναι ο βαθιά αντιδημοκρατικός μηχανισμός, που στόχο της εχει, να περάσει στα χέρια των τραπεζών, των πολυεθνικών εταιρειών και των μονοπωλίων, ότι μέχρι πρότινος θεωρείτο πατρίδα και δημόσιος πλούτος του λαού.
Και για αυτό, μεθοδικά και με ύπουλη προπαγάνδα προσπαθούν να φορτίσουν με αρνητικό πρόσημο τις έννοιες της πατρίδας και του πατριώτη.
Προσπαθούν να μας ξεκοψουν από ότι μας ενώνει και μας ισχυροποιεί απέναντι τους, μειώνοντας και διαστρεβλώνοντας το.
Το ευρώ λοιπόν είναι ένα από τα όπλα που χρησιμοποιούνται για την υποδούλωση και την εξόντωση μας.
Αυτός που τα χρησιμοποιεί όμως, είναι η Ευρωφασιστική Ένωση. Και από αυτήν πρέπει κυρίως να απαλλαγούμε.
Το δικό μας όπλο είναι η αγάπη για την πατρίδα και τον λαό μας.
του Γιάννη Αθανασιάδη
Άρχισαν να μυρίζουν εκλογές και βγήκαν οι διάφοροι "opinion leaders" επαναστατικού προφίλ, να αναλύσουν ότι...
Ναι μεν είναι κακός ο Σύριζας κι ο Αλέξης, αλλά δεν είναι ίδιος με την ΝΔ και τον Κούλη!
Και δώστου σεντόνια και αρθρογραφία στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
Άνθρωποι που κατά τα άλλα μιλούν για επανάσταση, για κοινωνική δικαιοσύνη, για λαϊκή απελευθέρωση, σπεκουλάρουν υπέρ του "λιγότερο κακού" ΣΥΡΙΖΑ!
Συγγνώμη αλλά παρ' ότι με κάποιους από αυτούς θα βρεθούμε είτε σε αίθουσες είτε στο δρόμο, δεν μπορώ να τηρήσω κανένα πολιτικό πολιτισμό.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι η εφεδρεία του συστήματος.
Βολεμένοι με τον Α' η τον Β' τρόπο από τις συγκυρίες και τα παλιά συντρόφια, αντί να βάλουν την διαχωριστική εκεί που πρέπει, περιμένουν με ανώδυνες κορώνες και παρουσίες σε κάποιες πορείες να έρθει και η δική τους σειρά.
Αντί να ξεκαθαρίσουν ότι υπάρχουν πολιτικά χαρακτηριστικά που εντάσσουν το σύνολο σχεδόν των κομμάτων του κοινοβουλίου στο δουλοπρεπές, νεοφιλελεύθερο και αντιλαϊκό μέτωπο, στην υπηρεσία διεθνών τοκογλύφων και υπερεθνικών ελίτ.
Προσπαθούν να στρέψουν το βλέμμα του λαού από την μεγάλη εικόνα στην μικρή.
Ότι δηλαδή ανάμεσα στους δοσίλογους (ναι δοσίλογους τους λέω κι ας ανατριχιάζουν οι πολιτικά ορθοί της συνομοταξίας τους ), υπάρχουν οι πολύ κακοί και οι λιγότερο κακοί.
Και εμμέσως πλην σαφώς σου βάζουν το ψηφοδέλτιο του Σύριζα στο χέρι δια της τεθλασμένης.
Κατά τα άλλα κάνουν κριτική στην κυβέρνηση, και οργανώνουν θνησιγενείς συλλογικότητες σπαταλώντας τις δυνάμεις του λαού και βοηθώντας στην απογοήτευση και την αποστράτευση όσων προσπαθούν με γνήσια πίστη στον αγώνα να δημιουργηθεί το μέτωπο της ανατροπής.
Η λύση δεν βρίσκεται στα κόμματα του κοινοβουλίου, δεν μας αφορά μεταξύ προδοτών ποιος είναι ο λιγότερο προδότης.
Ούτε πρέπει να δίνουμε αξία στους "αντισυστημικούς" του συστήματος.
Το μόνο μας χρέος είναι να οργανώσουμε τον φορέα που θα απευθύνεται στην μεγάλη πλειοψηφία του λαού, που υποφέρει και που τα υπάρχοντα κόμματα και φορείς, προσπαθούν να τους βάλουν σε προκατασκευασμένα ιδεολογικά καλούπια υποτιμώντας και ειρωνευόμενοι τα πηγαία και αυθόρμητα λαϊκά συναισθήματα.
Ο λαός μπροστά από την "προκάτ πρωτοπορία".
του Γιάννη Αθανασιάδη
Το κόλπο είναι παλιό από την εποχή του Κάστρο, του Αλιέντε, μέχρι τη Λιβύη,τις ροζ επαναστάσεις, τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, και γενικά τις χώρες της λατινικής Αμερικής.
Υπάρχει ας πούμε μια χώρα που ο εξαθλιωμένος της λαός, παίρνει τον εθνικό της πλούτο στα χέρια του ή που τέλος πάντων αποφασιζει να ασκεί όπως δικαιούται, ανεξάρτητη οικονομική και κοινωνική πολιτική.
Αυτό όμως δεν αρέσει στις ΗΠΑ και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της.
Της κάνουν εμπάργκο σε τροφές, μηχανήματα και φάρμακα (ενίοτε όπου βολεύει και σε καύσιμα).
Ο λαός αρχίζει και ανησυχεί.
Τότε κατεβαίνουν οι αστοί και οι λακέδες τους σε διαδήλωση διαμαρτυρίας.
Αμεσως μετά πλακώνουν οι αγανακτισμένοι οπλοφόροι.
Η κυβέρνηση αποτρέπει αυτές τις "αυθόρμητες" διαδηλώσεις.
Αυτό διογκώνεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και χαρακτηρίζεται δικτάτορας ο εκλεγμένος πρόεδρος - πρωθυπουργός.
Το εμπάργκο γίνεται τώρα αποκλεισμός και ωμή παρέμβαση στη χώρα.
Ο λαός τρομοκρατημένος λεηλατεί τα σουπερμαρκετ.
Κάποιοι φοβούμενοι την εξέλιξη φεύγουν σε διπλανές χώρες που "πρόθυμα" διαχειρίζονται τα κονδύλια από τις διάφορες "ανθρωπιστικές" οργανωσεις.
Εικόνες χάους μεταδίδονται από τα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο.
Κάπου εκεί έρχεται ο νεοφιλελές "χάσκας" να σου ανεβάσει φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα απο το στημένο χάος και να σου μιλήσει για αποτυχημένα κοινωνικά μοντέλα και πόσο σπουδαία ελευθερία παρέχει η κοινωνία των ιδιωτών και των αγορών.
(Δηλαδή επειδή δεν θέλεις να χρησιμοποιούν το σπίτι σου και την κρεβατοκάμαρα σου όπως θέλουν αυτοί, σου απαγορεύουν να βγεις και να ψωνίσεις ελεύθερα. Και ενώ σε έχουν με άδειο ψυγείο και αποκλεισμένο για να προσφέρεις την εργασία σου. Βγαίνουν και ανακοινώνουν στα ΜΜΕ (που είναι δικά τους), ότι το μοντέλο να έχεις δικό σου σπίτι απέτυχε).
Ακολουθουν βέβαια ψηφίσματα από διάφορες διεθνείς οργανώσεις που καταδικάζουν την συγκεκριμένη κυβέρνηση για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τελειώνει με κατάληψη της εξουσίας από τους αντιφρονούντες, διάλυση του κοινωνικού κράτους, και επαναφορά της συντεταγμένης με τα Αμερικανικά συμφέροντα πολιτικής.
Με θύμα όπως πάντα το λαό.
Αυτό το κόλπο (μέχρι ώρας) δεν έπιασε μόνο στην Κούβα που παρά το εμπάργκο μισού αιώνα, χάρη στην συμμετοχή του λαού κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να αναγνωριστούν διεθνώς το σύστημα υγείας και παιδείας της.
Σκεφτείτε να μην την είχαν και σε αποκλεισμό!
Και στην Βενεζουέλα από την περίοδο του Τσάβες, και τωρα με το Μαδούρο, παρακολουθούμε με αγωνία το σενάριο να εξελίσσεται.
Όσο παλιό είναι το κόλπο άλλο τόσο παλιά είναι και η βλακεία που δέρνει τους φοβισμένους από τα ΜΜΕ και την προπαγάνδα, δυτικούς λαούς.
Αυτοί οι λαοί αγωνίζονται για την εθνική τους ανεξαρτησία και έχουν δικαίωμα να αποφασίσουν οι ίδιοι πως θα προχωρήσουν στην εσωτερική λειτουργία του κράτους τους και δεν έχουν καμία δουλειά οι διάφοροι σωτήρες και οι λακέδες τους να παρεμβαίνουν στις αποφάσεις τους με αθέμιτους τρόπους όπως το εμπάργκο, οι αποκλεισμοί και οι επεμβάσεις.
του Γιάννη Αθανασιάδη
Όταν σε συνθήκες φτώχειας και ανασφάλειας επικρατούν οι σκοπιμότητες και η ημιμάθεια, τότε χάνεται το μέτρο και παράγεται κοινωνικός αυτοματισμός, πόλωση, κλιμάκωση της βίας και τυφλή και αποπροσανατολισμένη αντιπαράθεση.
Στην μεγιστοποίηση του αλληλοσπαραγμού συμβάλουν τα ΜΜΕ, οι πολιτικοί "ταγοί" και οι απανταχού "ηγετίσκοι".
Όχι κραυγές - όχι αφορισμοί - όχι εύκολες καταδίκες.
Θέλουν να στρέψουν την προσοχή μας και την οργή μας αλλού μη τους κάνετε το χατήρι.
Ο πραγματικός εχθρός βρίσκεται στο ευρώδουλο κοινοβούλιο.
Ότι πάθαμε και ότι παθαίνουμε έχει την υπογραφή τους.
Αυτούς πρέπει να τελειώσουμε μια και καλή.
Υπάρχει ένας χώρος που δεν καταγράφεται στα ραντάρ των συστημικών πολιτικών οργανώσεων.
Υπάρχει ένας χώρος που οι αριστεριστές και οι διάφορες σέχτες της αριστεράς τον σνομπάρουν, τον βρίζουν και τον πετροβολουν.
Υπάρχει ένας χώρος που οι νεοφιλελέδες και οι αστοί, τον θεωρούν πλέμπα και κοινωνικό σκουπίδι.
Υπάρχει ένας χώρος που δεν πληρεί τους κανόνες της πολιτικής ορθότητας.
Υπάρχει ένας χώρος που δεν χωρά πουθενά στα υπάρχοντα κόμματα και κομματίδια δεξιά κι αριστερά.
Υπάρχει ένας χώρος που η ανάγκη της ιστορίας θα τον οδηγήσει στην συγκρότηση του ως πρωτοπόρο πολιτικό υποκείμενο και θα αφήσει πίσω όλα τα σχέδια και τα πλάνα των φερέλπιδων πρωτοποριών.
Υπάρχει ένας χώρος που αποτελεί την συντριπτική πλειοψηφία του λαού.
Είναι ο ίδιος ο λαός που αγαπά την πατρίδα του και ξέρει να μιλά τη γλώσσα της καρδιάς, που καμμία κομματική και ιδεοληπτική παρωπίδα δεν μπορεί να αποκρυπτογραφήσει.
Ήρθε η ώρα του.
Κι αυτό μόνο με συναίνεση και αλληλοσεβασμό στον ευρύ κοινωνικό πολιτικό χώρο που υποφέρει και αντιστέκεται μπορεί να γίνει. Μακριά από εγωισμούς και καπετανιλίκια.
Ο ρ γ α ν ω μ έ ν α!
Μόνο έτσι θα ξεπεραστεί η διάλυση που μας ταλανίζει.
Μόνο έτσι θα οργανωθεί αυτός ο χώρος για να πάρει πίσω την πατρίδα.
Μόνο έτσι θα γίνουμε, όσο κι αν μας έχουν φοβίσει, ανίκητοι.
Εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή κυριαρχία, Κοινωνική δικαιοσύνη, Δημοκρατία από το λαό.
Μην ιδεολογικοποιείτε την υποταγή και την μοιρολατρία.
Είναι στο χέρι μας αρκεί να σπάσουμε τα δεσμά του φόβου.
του Γιάννη Αθανασιάδη
Αθήνα 3:30μμ
Μέσα στην βουβή ραστώνη του καύσωνα, ακούω ένα θρασύτατο πετεινό να ξελαρυγγιάζεται σπάζοντας τους μονότονους απόηχους από την λεωφόρο και κάποια κλιματιστικά που οι ιδιοκτήτες τους είχαν προφανώς ακόμα φιλικές σχέσεις με την ΔΕΗ!
Ο κόκορας καμαρωτός κι αδέσποτος είχε ανέβει πάνω στην σχάρα ενός αυτοκινήτου και με την αδιαμφισβήτητη πεποίθηση του καθήκοντός του, διατράνωνε το αφυπνιστικό του κάλεσμα!
Χαμογέλασα στο σουρεαλιστικό αυτό θέαμα, νοιώθοντας συμπόνια για το ταλαίπωρο αυτό κοκόρι, αλλά και μια ευχάριστη αίσθηση χωριού, που εγώ παιδί προσφύγων, γεννημένο και ριζωμένο στην Αθήνα, πάντα ονειρευόμουνα να είχα.
Όμως μια μικρή αναταραχή άρχισε να δημιουργείται προερχόμενη από τα μπαλκόνια και τις κυρίες που ετοίμαζαν αργοπορημένες το μεσημεριανό.
"Καλέ που βρέθηκε αυτό το πετεινάρι"?
Είπε με έκπληξη η γειτόνισσα απο το απέναντι μπαλκόνι.
Ακολούθησε μια μικρή διασκεψη μεταξύ μπαλκονιών, παραθύρων, και αυλών.
"Δεν είναι δυνατόν! Ποιός έχει κότες μέσα στην πόλη"!!
"Να καλέσουμε την αστυνομία"
"Δεν πειράζει καλέ, καποιανού είναι"
"Μα μεσημεριάτικα το κωλόπουλο... μας έσπασε τα νεύρα"!
"Ρε παιδιά να το μαζέψει κάποιος."
"Θα γεμίσουμε κοτόψειρες"!!!
"Το παιδί μιας φίλης μου κόντεψε να χάσει το μάτι του από ένα παλιοκόκορα"!
Σε χρόνο μηδέν απ' τα τέσσερα τετράγωνα, καμιά δεκαριά μπαλκόνια, αυλές και παράθυρα, με μια ενοχλημένη έως πανικόβλητη συμπεριφορά, στιγμάτισαν το ταλαίπωρο και ευσυνείδητο κοκόρι από ταραξία μέχρι τραμπούκο, φορέα ασθενειών και παρείσακτο!
Σε λίγο εμφανίστηκε ο ιδιοκτήτης του ο οποίος το μάζεψε, απολογούμενος στις επιθετικές κυρίες που τον έψελναν, ότι το έχει για να το πάει την Πέμπτη στο χωριό!
Έμεινα να κοιτώ με θλίψη το καημένο το κοκόρι, που κρεμόταν ανάποδα από τα χέρια του ιδιοκτήτη του...
Το αφυπνιστικό του κάλεσμα δεν μπορούσε να έχει καμία τύχη γιατί ήταν σε λάθος μέρος, την λάθος ώρα και στο λάθος κοινό.
Η πιθανότερη κατάληξη του θα είναι στην...κατσαρόλα...
Καλό... "μεταμνημονιακό" Φθινόπωρο αδέρφια.
