του Γιάννη Αθανασιάδη
Αθήνα 3:30μμ
Μέσα στην βουβή ραστώνη του καύσωνα, ακούω ένα θρασύτατο πετεινό να ξελαρυγγιάζεται σπάζοντας τους μονότονους απόηχους από την λεωφόρο και κάποια κλιματιστικά που οι ιδιοκτήτες τους είχαν προφανώς ακόμα φιλικές σχέσεις με την ΔΕΗ!
Ο κόκορας καμαρωτός κι αδέσποτος είχε ανέβει πάνω στην σχάρα ενός αυτοκινήτου και με την αδιαμφισβήτητη πεποίθηση του καθήκοντός του, διατράνωνε το αφυπνιστικό του κάλεσμα!
Χαμογέλασα στο σουρεαλιστικό αυτό θέαμα, νοιώθοντας συμπόνια για το ταλαίπωρο αυτό κοκόρι, αλλά και μια ευχάριστη αίσθηση χωριού, που εγώ παιδί προσφύγων, γεννημένο και ριζωμένο στην Αθήνα, πάντα ονειρευόμουνα να είχα.
Όμως μια μικρή αναταραχή άρχισε να δημιουργείται προερχόμενη από τα μπαλκόνια και τις κυρίες που ετοίμαζαν αργοπορημένες το μεσημεριανό.
"Καλέ που βρέθηκε αυτό το πετεινάρι"?
Είπε με έκπληξη η γειτόνισσα απο το απέναντι μπαλκόνι.
Ακολούθησε μια μικρή διασκεψη μεταξύ μπαλκονιών, παραθύρων, και αυλών.
"Δεν είναι δυνατόν! Ποιός έχει κότες μέσα στην πόλη"!!
"Να καλέσουμε την αστυνομία"
"Δεν πειράζει καλέ, καποιανού είναι"
"Μα μεσημεριάτικα το κωλόπουλο... μας έσπασε τα νεύρα"!
"Ρε παιδιά να το μαζέψει κάποιος."
"Θα γεμίσουμε κοτόψειρες"!!!
"Το παιδί μιας φίλης μου κόντεψε να χάσει το μάτι του από ένα παλιοκόκορα"!
Σε χρόνο μηδέν απ' τα τέσσερα τετράγωνα, καμιά δεκαριά μπαλκόνια, αυλές και παράθυρα, με μια ενοχλημένη έως πανικόβλητη συμπεριφορά, στιγμάτισαν το ταλαίπωρο και ευσυνείδητο κοκόρι από ταραξία μέχρι τραμπούκο, φορέα ασθενειών και παρείσακτο!
Σε λίγο εμφανίστηκε ο ιδιοκτήτης του ο οποίος το μάζεψε, απολογούμενος στις επιθετικές κυρίες που τον έψελναν, ότι το έχει για να το πάει την Πέμπτη στο χωριό!
Έμεινα να κοιτώ με θλίψη το καημένο το κοκόρι, που κρεμόταν ανάποδα από τα χέρια του ιδιοκτήτη του...
Το αφυπνιστικό του κάλεσμα δεν μπορούσε να έχει καμία τύχη γιατί ήταν σε λάθος μέρος, την λάθος ώρα και στο λάθος κοινό.
Η πιθανότερη κατάληξη του θα είναι στην...κατσαρόλα...
Καλό... "μεταμνημονιακό" Φθινόπωρο αδέρφια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου