Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, κι όχι πτυχία

Του Γιάννη Αθανασιάδη

Ζούμε σαν λαός, την τελευταία φάση μιας ασφυκτικής και πολύπλευρης πολιορκίας από ξένα κέντρα και ντόπιους υπηρέτες τους, με σκοπό τον αφανισμό της υπόστασης μας, ως λαός και ως πατρίδα.

Ο αγώνας για την απελευθέρωση μας είναι μονόδρομος. Η κλεψύδρα έχει ήδη αδειάσει!

Είναι η ώρα που δεν χωρούν κάθε λογής αμπελοφιλοσοφίες και συζητήσεις. Είναι η ώρα για αποφάσεις.

Όταν παίρνουμε μια τέτοια απόφαση ρισκάροντας την ζωή μας, την παίρνουμε συνειδητά και με επίγνωση. Χωρίς όρους!

Είναι τουλάχιστον οξύμωρο να λες ότι δίνεις έναν αγώνα με επιφυλάξεις.

Είναι σαν να αποφάσισαν την έξοδο του Μεσολογγίου οι Έλληνες με... επιφύλαξη!

Αυτά είναι προφάσεις των ευθυνόφοβων.

Ή το κάνεις ή δεν το κάνεις. Αλλιώς είσαι επικίνδυνος να αδειάσεις τους συναγωνιστές σου την πιο κρίσιμη ώρα του αγώνα.

Όταν λοιπόν ζυγίζουμε τις καταστάσεις και παίρνουμε τις αποφάσεις μας με το όποιο ρίσκο, δεν χωράνε επιφυλάξεις.

Δινόμαστε σ’ αυτόν με όλες μας τις δυνάμεις που μπορούμε να διαθέσουμε.Μοιραζόμαστε την επιτυχία ή την αποτυχία.

Κάθε αποτυχία μας ατσαλώνει και μας πεισμώνει περισσότερο, για μια νέα προσπάθεια, γιατί ο στόχος παραμένει πάντα ο ίδιος.

Εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή κυριαρχία και Κοινωνική δικαιοσύνη με όρους Δημοκρατίας.

Και σ' αυτή μας την προσπάθεια ο μόνος αναγκαίος παράγοντας είναι ο ίδιος ο λαός.

Όσοι σωτήρες κι αν φυτευτούν από τα πάνω με βαρύγδουπα πτυχία και πιστοποιητικά ενός σάπιου συστήματος, νομοτελειακά θα ακολουθήσουν τους όρους του υπάρχοντος συστήματος και στο τέλος θα καταλήξουν μία από τα ίδια.

Αν υπάρχει ελπίδα, αυτή θα προέλθει από τα σπλάχνα του λαού και θα αναδειχθεί με «πτυχία», τους προσωπικούς αγώνες και τις θυσίες για την απελευθέρωσή του. Θα είναι κομμάτι του, που μιλά την ίδια γλώσσα και σέβεται τα ήθη και τις παραδόσεις του.

Που δεν τον θεωρεί καθυστερημένο πρόβατο, ούτε όμως τον καλοπιάνει παραπλανώντας τον για να του αποσπάσει την ψήφο του, την οποία θα προδώσει με την πρώτη δυσκολία (αν δεν το έχει ήδη κάνει).

Αυτή είναι η πραγματική πρωτοπορία και όχι ο συρφετός επώνυμων «αστέρων» και παραγόντων της κοινωνικής και πολιτικής ελίτ.

Τον νου σου συμπολίτη και συναγωνιστή, πριν κοιτάξεις στα λαμπερά και φαντεζί πρόσωπα που σου πλασάρουν από τις οθόνες, κοίτα δίπλα σου, στους συμπολίτες σου, στον ίδιο το λαό και οργανώσου μαζί τους αναδεικνύοντας εσύ αυτούς που βλέπεις να αγωνίζονται για το καλό της πατρίδας και του λαού, άσχετα με τα πόσα πτυχία κουβαλάνε.

Αρκετά υποστήκαμε από τους δημαγωγούς, τους πτυχιούχους σωτήρες και τους εμπόρους της ελπίδας.