Sport news fm 90.1 Ο Γιάννης Αθανασιάδης στην εκπομπή του Πέτρου Ιωάννου

του Γιάννη Αθανασιάδη
"Όπλο είναι ότι και με όποιο τρόπο διαθέτει ο καθένας για την ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος."
Κυριακή 17/07/2016 

36 ώρες μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία ο Γιάννης Αθανασιάδης απαντά στις ερωτήσεις του Πέτρου Ιωάννου στην πρωινή εκπομπή του sport news fm 90.1 "Ακροβάτες του Ονείρου". Η συνέντευξη καλύπτει ένα ευρύ φάσμα πολιτικών προβληματισμών, εντός και εκτός Ελλάδος.

Το σπίτι της Μαρίας το έβγαλε η τράπεζα σε πλειστηριασμό.

του Γιάννη Αθανασιάδη

 

Το σπίτι της Μαρίας* το έβγαλε η τράπεζα σε πλειστηριασμό.
Αγωνία, φόβος, αναίτια αίσθηση ενοχής για κάτι που μόνο η ίδια δεν φταίει....
Προσπάθησε να το πουλήσει μόνη της, μην της το ξεπουλήσουν οι τράπεζες κοψοχρονιά (κάτω από την μισή τιμή της πραγματικής του αξίας).
Ξαφνικά αναπτερώθηκε το ηθικό της! 

Μια κυρία ενδιαφέρεται να το πάρει στην τιμή που το δίνει. (κάτι θα μείνει και για την ίδια να τα βγάλει πέρα ώσπου να δει τι μπορεί να κάνει).
Ρωτήσανε για την κατάσταση του σπιτιού, το είδαν , είδαν τα σχέδια, τη στατική μελέτη, ρώτησαν για τους γείτονες, ενημερώθηκαν για την τιμή κλπ..
Φαινόταν πραγματικό το ενδιαφέρον τους! Η Μαρία αρχισε να ελπίζει...
Περίμενε στο τηλέφωνο μια βδομάδα αλλά ...μάταια.
Η Μαρία πήγε στο Ειρηνοδικείο Αθηνών σφιγμένη σαν τον κατάδικο που τον πάνε για εκτέλεση...
Εκεί είδε ξανά την υποψήφια αγοράστρια με την δικηγόρο της!
Μονο που τώρα κατάλαβε ότι ήταν κοράκι, που αφού κατασκόπευσε το θύμα του κάνοντας τάχα πως ενδιαφέρεται, ήρθε στο σφαγείο του πλειστηριασμού να το πάρει κοψοχρονιά! Μπερκέτι πράμα.
ΑΥΤΟΣ Ο ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ !
Όπως και 20 περίπου άλλοι άνθρωποι γλίτωσαν τα σπίτια τους,
γιατί κάποιοι "άσχετοι" αψηφώντας τον μεσημεριανό καύσωνα, την γλυκιά τους σιέστα, το μπανάκι στην παραλία, το όποιο κόστος μετακίνησης, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, δώσαμε την μάχη και αποτρέψαμε τον κατοχικό μαυραγοριτισμό υπό μορφή πλειστηριασμού.
Η ιστορία είναι πραγματική και συνέβει σήμερα στο Ειρηνοδικείο Αθηνών απ' όπου μόλις επέστρεψα.

Κανένα σπίτι στα χέρια των κορακιών!!!

Συγχαρητήρια στους συναγωνιστές και τις συναγωνίστριες που με την συγκινητική πράξη αλληλεγγύης και με το προσωπικό τους ρίσκο , για μία ακόμα φορά απέτρεψαν την λεηλασία των κατοικιών των συμπολιτών μας.

* Το όνομα ειναι πλασματικό για ευνόητους λόγους

Λίγο πριν το σφαγείο.

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

Αυτό που δυστυχώς εισπράττω από τις μεθοδεύσεις και την κινητικότητα των διαφόρων εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων της χώρας μας που διατείνονται κατά της ΕΕ αυτό το διάστημα, είναι η δυσκολία προσαρμογής τους στην νέα Οργουελική πραγματικότητα που βρισκόμαστε σαν λαός και σαν πατρίδα. 

Κινούνται σε ένα πλαίσιο ηγεσιών θεωρώντας ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα λειτουργούν αενάως, ως μια κατεστημένη και αναπότρεπτη κοινοβουλευτική διαδικασία.

Δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι τίποτα δεν είναι ίδιο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. 

Αλήθεια φαντάζονται ότι δια του κοινοβουλίου θα κάνουν την ανατροπή ή απλά θέλουν να διασφαλίσουν μια θέση ξεκούραστης επαναστατικής ρητορείας;

Δεν γνωρίζουν ότι ούτως η άλλως το κοινοβούλιο είναι αυτήν την ώρα ο καλύτερος τρόπος να νομιμοποιηθούν από ένα παράνομο καθεστώς;

Αυτή την ώρα η πατρίδα μας βρίσκεται στην είσοδο του σφαγείου και εμείς αναλωνόμαστε σε διαδικασίες κοινοβουλευτικού κρετινισμού.

Ας ρίξουμε μια συνοπτική μάτια με bullets (Ελληνιστί), πως φτάσαμε ως εδώ. 

Η διαδρομή προς το σφαγείο. 

- Ουσιαστική κατάλυση του Συντάγματος. (Δανειακή σύμβαση).
- Αποσυντονισμός της καθημερινότητας του πολίτη, με νόμους υποτέλειας και περιορισμούς (μνημόνια).
- Αλλαγή του στάτους διαβίωσης.
- Ενστικτώδης και μόνο, αντίδραση της πλειοψηφίας των πολιτών στο σοκ, ανοργάνωτα λόγω αδυναμίας συνειδητοποίησης των ξαφνικών μεταβολών.
- Βίαιη καταστολή και μοιρολατρική αποδοχή της πλειοψηφίας του λαού, πιστεύοντας ότι "δεν μπορεί να επηρεάσει την κατάσταση".
- Εσωτερίκευση αυτής της αδυναμίας και διατάραξη της ψυχικής του ισορροπίας. Οι περισσότεροι εξωτερικά συμπεριφέρονται με λογικές προ μνημονίων. (Όπως αντιλαμβάνονται την κανονικότητα).
- Φτωχοποίηση και λεηλασία της περιουσίας και του εισοδήματος του λαού.(ΕΕΤΗΔΕ, ΕΝΦΙΑ, αυξήσεις ΦΠΑ, νέοι φόροι, πλειστηριασμοί κατοικιών, κατασχέσεις, κλπ)

Οι δύο στους τρεις Έλληνες είναι κατά το κατοχικό καθεστώς παράνομοι με βάση τα χρέη τους.
- Εξόντωση και γενοκτονία των αδυνάτων, μέσα από την στέρηση πρόσβασης στην υγεία και την δυνατότητα εργασίας και εισοδήματος για την στοιχειώδη επιβίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
- Αποκοπή του πιο δυναμικού και παραγωγικού κομματιού του λαού, οδηγώντας σε μαζική μετανάστευση τη νέα γενιά.
- Δημιουργία διάσπαρτων στρατοπέδων συγκέντρωσης και βίαιη κράτηση χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων κυνηγημένων από τη φτώχεια και τον πόλεμο στις πατρίδες τους, δημιουργώντας ανάμεσα τους αισθήματα αγανάκτησης, εχθρότητας και εύλογης τάσης προς εξέγερση απέναντι σε αυτόν που αντιλαμβάνονται ως δεσμοφύλακα τους.
- Τρομοκρατία, αποπροσανατολισμός, προβατοποίηση και χειραγώγηση από τα ΜΜΕ και την πολιτική ηγεσία.
Σε όλον αυτόν τον κατήφορο είναι απολύτως συνένοχο το σύνολο του πολιτικού προσωπικού, όχι μόνο αυτό που κυβέρνησε και κυβερνά, αλλά και το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων με τους βουλευτές που παρέμεναν και παραμένουν σε αυτό το κοινοβούλιο νομιμοποιώντας το.

- Τελική φάση .... το σφαγείο...

Απαλλοτρίωση υπέρ των διεθνών τοκογλύφων, του συνόλου της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.Δεν μας ανήκει τίποτα! (Ήδη συμβαίνει με το υπερταμείο και την 99ετή συμφωνία)

Αλλαγή των νόμων και του συντάγματος ώστε να καλύπτονται οι κατοχικές κυβερνήσεις για τα εγκλήματά τους σε βάρος του λαού και της πατρίδας.(Ετοιμάζεται) 

Ένταξη της χώρας μας σε υπερεθνικά μορφώματα όπως TTIP, CETA και TISA, ωστε να χάσει κάθε νόημα και αξία, η έννοια της αυτοκυβέρνησης.(Εν εξελίξη) 

Αποστεθεροποίηση και απώλεια εδαφών με βάση την ανακατανομή των πόρων στη λογική της μοιρασιάς της λείας, από τις πολυεθνικές και τα κράτη που τις καλύπτουν. (Αυτό γίνεται με πολεμικές συρράξεις και εσωτερική αποσταθεροποίηση βλπ Συρία, Ουκρανία κλπ)

Λυπάμαι αν σας χάλασα τις ανέμελες διακοπές σας η τα μακρόπνοα κοινοβουλευτικά σας σχέδια, αλλά δεν υπάρχει χρόνος για προσωπικές ατζέντες και πολιτικάντικες ονειρώξεις. 

Επειγόντως  πρέπει να συνέλθουμε και να καταλάβουμε, ότι είμαστε υποχρεωμένοι να ενωθούμε πρώτα και κύρια για να επιβιώσουμε ως λαός, πέρα και πάνω από ιδεολογίες, με πρόταγμα Δημοκρατία, Εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη.

Ας ξεκινήσουμε με μια απλή και δεσμευτική συμφωνία:
Αγώνας μέχρις εσχάτων για Εθνική απελευθέρωση από την δουλεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του χρεογράφου νομίσματος της του ευρώ.

Κοινός τόπος παρέμβασης στο λαό, η Συλλογική και Ενιαία πολιτική καμπάνια για δημοψήφισμα εξόδου από την Ε.Ε.

Όχι γελοίες λογικές ιδιόκτητου κομματικού δημοψηφίσματος, για να κάψουμε την έσχατη δυνατότητα συσπείρωσης του λαού.

Πατριωτικό Δημοκρατικό Μέτωπο από τον λαό για την εθνική απελευθέρωση από τα δεσμά της Ε.Ε. και του ευρώ.

Όχι σε μεμονωμένα ξεφτιλισμένα δημοψηφίσματα τύπου AVAAZ για το Grexit.

Ξυπνήστε! Η απελευθέρωση δεν είναι life style με μπλουζάκια και καπέλα!

Είναι κοινός αγώνας ενημέρωσης στους δρόμους και τις πλατείες.

Ενότητα κι Αγώνας. Μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε.

Το μόνο που ρισκάρουμε σε αυτό τον αγώνα, είναι αυτό που ήδη χάνουμε περιμένοντας.
Αυτό που θα κερδίσουμε όμως, ειναι το παρόν και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Θα φτιάξουμε μια πατρίδα ελεύθερη που αγαπά σαν μάνα όλα τα παιδιά της και δεν τα ξεχωρίζει.
Η ένταξη στον ενωτικό αγώνα του λαού, είναι χρέος του καθενός μας.
Έτσι το βλέπω εγώ.
Στο κάτω κάτω αν είναι να χαθώ, ας χαθώ πολεμώντας για τις αξίες μου και τα ιδανικά μου.
Όχι σαν επαίτης για λίγο οίκτο από τα αφεντικά μου.
Η κλεψύδρα αδειάζει...

Τι συνείδηση κουβαλάς μέσα σου δικέ μου;

του Γιάννη Αθανασιάδη

Τι συνείδηση κουβαλάς μέσα σου δικέ μου; 

Τόσα χρόνια μου τριβέλιζες το κεφάλι για ανθρωπισμό και επανάσταση. 

Τόσα χρόνια θαύμαζα τους αγώνες και τις διώξεις σου για μια δίκαιη και δημοκρατική κοινωνία. 

Τόσα χρόνια ... και σήμερα τα φτύνεις, τα βεβηλώνεις!

Δεν είναι μόνο που ξεπουλιέσαι εσύ. 

Είναι που το κάνεις πατώντας με στο λαρύγγι . 

Είναι που το κάνεις σκοτώνοντας το παιδί μου. 

Είναι που το κάνεις μηδενίζοντας όλη την μετεμφυλιακή ιστορία τους αγώνες και τους διωγμούς,των πατεράδων μας και του λαού μας.

Εγκληματία!!!

Μετέτρεψες το χρυσάφι σε άχρηστο μολύβι.

Και συνεχίζεις να κομπάζεις πάνω από τα πλήθη των εξαθλιωμένων, των νεκρών και των αδικημένων.

Τι συνείδηση κουβαλάς μέσα σου δικέ μου; 

Σε ποιο ζωικό είδος αυτού του άμοιρου πλανήτη ανήκεις;

Πάντως όχι στο ανθρώπινο.

Τώρα πια το λιγότερο που θα μπορούσε να μετριάσει τον όλεθρο που έσπειρες, είναι ο μεταμελημένος αυτοχειριασμός σου.

Είναι να απαλλάξεις την ιστορία απο το βάρος σου. 

Αλλιώς θα την βρεις μπροστά σου. Θα μας βρεις μπροστά σου!

Η κλεψύδρα αδειάζει.

Εφ’ όλης της ύλης, προς το 5ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ

του Γιάννη Αθανασιάδη

Έχουμε ως λαός όλα αυτά τα χρόνια εθιστεί από την κομματοκρατία, στις «κατά το δοκούν» ερμηνείες και διαστρεβλώσεις των εννοιών και το χειρότερο σε αυτήν την κατάσταση, είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μετατρέψει την υποκρισία σε επιστήμη.

Ο φόβος προς την «αυθεντία», μας έχει κάνει να αναστείλουμε την χρήση του ορθού λόγου και να αποδεχόμαστε το μαύρο ως άσπρο, θεωρώντας ότι αυτό είναι η κοινή πεποίθηση (άρα και ορθή), ενώ πνίγουμε την φυσική ενόρμηση της λογικής μας να αναγνωρίσουμε ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι τουλάχιστον «άσπρο».

Σε κάποια πράγματα πρέπει (όπως στο παραμύθι του Χ.Κ. Άντερσεν «Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά») να βρεθεί ένα αθώο βλέμμα που δεν είναι βουτηγμένο στην λογική του φόβου περί της «αυθεντίας» και να αναφωνήσει ότι «Ο βασιλιάς είναι γυμνός»!

Βέβαια στην ιστορία του Χ.Κ. Άντερσεν, οι πολίτες συνειδητοποίησαν την αλήθεια και έβαλαν όλοι τα γέλια όπως είναι το φυσιολογικό.

Και βέβαια ο βασιλιάς τιμώρησε τους «περιβόητους ραφτάδες», και όχι το παιδί ή τον λαό. Αλλά αυτό συνέβη στα παραμύθια.

Στην δική μας περίπτωση δεν γνωρίζω ποια θα είναι η αντίδραση των αντίστοιχων «πολιτών».

(Να σας πω την αλήθεια εδώ που έχουμε φτάσει, αυτό που περιμένω να ακούσω από κάποιους, είναι ότι μεταξύ άλλων, είμαι και βασιλόφρων, λόγω του παραδείγματος που προανέφερα).

*

Μετά το 4ο Συνέδριο

Στο 4ο Συνέδριο ψηφίστηκε μια προσωρινή αναστολή των άρθρων του καταστατικού που είχε το ΕΠΑΜ ψηφήσει και διαμορφώσει από το 3ο Συνέδριο, λόγω έκτακτων συνθηκών.

Και όντως προέκυψαν σημαντικότατα ζητήματα τις αμέσως επόμενες εβδομάδες.

Το Δημοψήφισμα στο οποίο δώσαμε μια σημαντική μάχη στηρίζοντας την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ (ΟΧΙ), την οποία ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ανέτρεψε.

Ακολούθησαν οι εκλογές στις οποίες πραγματικά η πλειοψηφία των μελών του ΕΠΑΜ έδωσε πολύ περισσότερα από όσο μπορούσε.

Το αποτέλεσμα έδειξε, ότι δεν πετύχαμε ούτε τον χαμηλότερο στόχο που είχαμε το 1,5%.

Τελειώνοντας οι εκλογές προσπαθούσα να καταλάβω, ποιες ήταν πλέον οι έκτακτες συνθήκες, που απαιτούσαν την αναστολή των άρθρων του καταστατικού. Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό πέραν του ότι δημιουργήθηκαν έκτακτες συνθήκες μέσα στο ΕΠΑΜ.

Πώς προέκυψε αυτό;

Με μια σοκαριστική οργανωτική δομή, που ουσιαστικά αναιρούσε και τα υπόλοιπα άρθρα του καταστατικού, καταργώντας ουσιαστικά τους τομείς, και τους συνδέσμους , με ένα θολό και περίεργο τρόπο. Τους μεν τομείς επικάλυψε με τις περιφέρειες, και τους εκλεγμένους συνδέσμους με τους διορισμένους ΓΟΠ. Προωθούσε μάλιστα και την λογική ότι οι Γραμματείες οργανωτικού περιφέρειας, θα είναι αντίγραφα της Οργανωτικής γραμματείας. Μόνο που ο οργανωτικός γραμματέας είναι εκλεγμένος, ενώ οι οργανωτικοί γραμματείς περιφερειών είναι διορισμένοι.

Και όλα αυτά ήταν σχεδιασμένα από πριν το 4ο συνέδριο ( υπάρχουν στα πρακτικά της ΠΓ)!

Αλήθεια αφού ήταν τόσο καιρό προετοιμασμένα γιατί δεν τέθηκαν στο συνέδριο ώστε να ψηφιστούν;

Είναι παράλογο το ερώτημα μου;

Επίσης δεν θα μπορούσαν να μπουν στον προσυνεδριακό διάλογο;

Τέλος πάντων ας δούμε την συνέχεια. Οι συναγωνιστές στην βάση άρχισαν να αναρωτιούνται που πηγαίνει αυτή η κατάσταση. Κάτι που αντιμετωπίστηκε από την πρώτη στιγμή ως συνομωσία ή φράξια ή δεν ξέρω τι άλλο. Ιδίως όταν τέθηκαν αιτήματα εκτάκτου συνεδρίου.

Θα περίμενε κανείς η πολιτική γραμματεία να αφουγκραστεί με μετωπική ενσυναίσθηση τις όποιες ενστάσεις των μελών. Η τουλάχιστον να μην κλιμακώσει την αντιπαράθεση αφού ουδείς διαφωνούσε ως προς τα προτάγματα του μετώπου.

Δυστυχώς όμως ο πολιτικός διάλογος μετατράπηκε σε αρένα, με κύρια υπαιτιότητα ενός μέλους της Π.Γ., που είχε ως αποτέλεσμα την κλιμάκωση και τον διασπαστικό διχασμό του ΕΠΑΜ!

Από την πρώτη στιγμή που τέθηκε κάποιος προβληματισμός στον πολιτικό διάλογο, ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος βρέθηκε στην θέση, που τελικά λειτούργησε ως την θρυαλλίδα, που πόλωσε την εσωμετωπική αντιπαράθεση και την εξέτρεψε σε ιεροεξεταστικού χαρακτήρα κυνήγι μαγισσών. Τρία τραγικά ατοπήματα από μέλος της ΠΓ διέλυσαν το πιο παραγωγικό μέρος του ΕΠΑΜ σε όλο το μήκος και το πλάτος των οργανώσεων του ΕΠΑΜ!

Για σκεφτείτε συναγωνιστές.
Ένα μεμονωμένο μέλος της ΠΓ αδιαφορώντας για τον θεσμικό του ρόλο, έμπαινε στον πολιτικό διάλογο και απαντούσε «σε’ ότι πετάει και ότι περπατάει» και με τον ίδιο απόλυτο και αλαζονικό τρόπο επιτίθετο σε όποιον τολμούσε να ασκήσει κριτική (έστω και άδική) στην ΠΓ.

Παρέκαμπτε την ΠΓ και διαμόρφωνε πολιτικό κλίμα που κλιμάκωνε την αντιπαράθεση, δίνοντας την εντύπωση ότι εκφράζει το σύνολο της ΠΓ.

Ενώ όταν κάποια στιγμή απάντησε η ΠΓ σαν όργανο, με πολύ πιο συγκροτημένο και μετωπικό λόγο, ήταν ήδη αργά.

Αυτό το ίδιο μέλος της ΠΓ ήταν, ο υπεύθυνος διαχειριστής της σελίδας του πολιτικού διαλόγου! Που σημαίνει ότι έστω και από δεοντολογικής απόψεως θα έπρεπε να κρατήσει μια διακριτικότητα.

Τέλος ήρθε ο περίφημος επικαιροποιημένος πολιτικός σχεδιασμός, ως μια προσπάθεια να αμβλυνθεί η απολυταρχικού χαρακτήρα Οργανωτική δομή, για να δώσει την χαριστική βολή στην όποια λογική δημοκρατικής οργάνωσης της βάσης.

Οι πυρήνες μπαίνουν στο στόχαστρο της π.γ.!

«…Όποιος πυρήνας δεν καταθέσει τέτοιο σχέδιο, ή δεν επιτύχει τους στόχους του, τότε η Πολιτική Γραμματεία θα πρέπει πριν το Συνέδριο να εξετάσει το ενδεχόμενο ο πυρήνας αυτός να διαλυθεί και τα μέλη που αντιλαμβάνονται την αποστολή του Μετώπου να συγκροτήσουν νέο πυρήνα. Η Πολιτική Γραμματεία οφείλει να παρακολουθεί την εξέλιξη των σχεδίων από τους πυρήνες και να συνδράμει στο μέγιστο δυνατό βαθμό ώστε να μην φτάσουμε παραμονές Συνεδρίου σε υποχρεωτική διάλυση πυρήνων. ….»

Δηλαδή οι οργανώσεις της βάσης και τα μέλη τους θα λογοδοτήσουν σε ένα όργανο που εξέλεξαν για να εκτελέσει τις εντολές τους!!!

Συναγωνιστές εδώ το έχασα το θέμα. Ποιος λογοδοτεί σε ποιόν;

Που ακούστηκε (εκτός από τον επικαιροποιημένο πολιτικό σχεδιασμό της Π.Γ. ) αυτός που εκλέγει να λογοδοτεί και μάλιστα επί ποινή, κατά το δοκούν και συλλογικά! ως πυρήνας, στον εκλεγμένο εκπρόσωπο του!

Ακολούθησαν παραιτήσεις εκατοντάδων μελών, άλλες με επιστολές, που έτσι γινόντουσαν αντιληπτές κι άλλες σιωπηλά από απλούς συναγωνιστές που δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ τους λόγους. Και λέω δυστυχώς διότι σε αυτή την οργάνωση ήρθαμε με ελπίδα και αγνές προθέσεις, πιστεύοντας ότι διαφέρουμε από τους άλλους, για να δώσουμε την ύστατη μάχη απέναντι στην σάπια κομματοκρατία και για ορισμένους από αυτούς τους συναγωνιστές, η απογοήτευση που τους δώσαμε ήταν οριστική (πολύ φοβάμαι και σε υπαρξιακό επίπεδο)!

Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι χάθηκε η εμπιστοσύνη μεταξύ των συναγωνιστών, μπήκαμε σε μια περίεργη λογοκρισία, έκλεισε ο πολιτικός διάλογος πρώτη φορά από την ίδρυση του ΕΠΑΜ, σπιλώνονταν αντίθετες απόψεις ως πρακτορικες, πρώην συναγωνιστές και συμμαχητές χαρακτηρίστηκαν με χαρακτηρισμούς που δεν κάνουμε ούτε στους χειρότερους εχθρούς μας και αναπτύχθηκαν λογικές που σε κάποιες περιπτώσεις οδήγησαν συναγωνιστές και συναγωνίστριες, σε συμπεριφορές χαφιεδισμού!

Που θα πάμε έτσι ρε συναγωνιστές;

Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητό από τους συναγωνιστές της ΠΓ, το μέγεθος της ζημιάς που επιτελέστηκε.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες ελπίζω μετά το 5ο συνέδριο να αποκατασταθεί η ομαλότητα στην οργάνωση μας και η περίοδος του 4ου συνεδρίου, να περάσει στην λήθη των δικαιολογημένων ως ένα βαθμό «ασθενειών», ενός ζωντανού και προοδευτικά εξελισσόμενου κινήματος βάσης.

*

Το ΕΠΑΜ έχει καταστατικό!

Καταρχάς η δημιουργία καταστατικού μιας οργάνωσης βάσης, με το οποίο θα λειτουργούν όλα τα μέλη δεν μπορεί να έρχεται σε αντίφαση με τον κεντρικό στόχο τον οποίο επιδιώκει η οργάνωση. ( πχ αν επιδιώκει την Δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργεί φασιστικά ως προς την δομή, την ιεραρχία, και τις σχέσεις μεταξύ των μελών, και μεταξύ των μελών και των οργάνων. Αν επιδιώκει τον φασισμό συντάσσεται αναλόγως, αν επιδιώκει την αριστοκρατία ( η οποία τώρα τελευταία ακούγεται και ως «δημοκρατία των αρίστων» τρομάρα μας) αναλόγως, κλπ.)

Η καταστατική λειτουργία και οργανωτική δομή ενός κινήματος πρέπει να προάγει τις αρχές ίδρυσης του, κυρίως μέσα στα μέλη και την οργάνωση.

Το παρόν καταστατικό πριν την αναστολή των άρθρων του.

Όταν το 3ο Συνέδριο έκανε την υπέρβαση παρά και ενάντια στην επικρατούσα αίσθηση και ενέκρινε το νέο καταστατικό, με τον θεσμό της συμμετοχής των εκλεγμένων από την ολομέλεια των πυρήνων ενός τομέα, συνδέσμων, στις συνελεύσεις του Εθνικού Συντονιστικού Συμβούλιου, από κοινού με το Κεντρικό συντονιστικό όργανο, το ΕΠΑΜ έθεσε τις βάσεις για μια δημοκρατική ενεργοποίηση των μελών του στην λογική, ότι αποκτούσαν συγκροτημένο «λόγο» στον έλεγχο και την συμμετοχή στις αποφάσεις του ΕΣΣ.

Οι σύνδεσμοι – συντονιστές των τομέων δεν είναι όργανα εξουσίας, όπως βεβαίως και το κεντρικό συντονιστικό όργανο!

Είναι θεσμός ελέγχου και συμμετοχής της βάσης, στις αποφάσεις του κεντρικού συντονιστικού οργάνου. (Όμως αυτό είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι η εκλογή του σε μία θέση αποτελεί σύμφωνα με τα κοινοβουλευτικά ειωθότα, θέση ισχύος και εξουσίας).

Όπως είχα πει και στο 3ο συνέδριο, το ευκταίο θα ήταν η πλήρης και απόλυτη συμμετοχή όλων των μελών στις 2μηνες συνεδριάσεις του ΕΣΣ (κάτι προς το παρόν ανέφικτο), αλλά αυτός ο θεσμός ήταν τουλάχιστον ένα βήμα προς την συνειδητοποίηση των μελών, της ευθύνης και των υποχρεώσεων τους ως μέλη, στην λήψη των αποφάσεων μιας οργάνωσης. Ενώ παράλληλα ενδυναμώνονταν η συνοχή και η ζύμωση σε όλο το μήκος και το πλάτος του ΕΠΑΜ, για να δημιουργηθεί το κεκτημένο ως προς την λειτουργία των δημοκρατικών διαδικασιών.

Αυτό δεν στερούσε στο μέτωπο ούτε την ευελιξία στις αποφάσεις, ούτε το μετέτρεπε σε ρεμπέτ ασκέρι. Αντιθέτως δημιουργούσε τις υποδομές για μια συνειδητοποίηση στο πώς θα έπρεπε να ασκούμε θεσμικά έλεγχο και συμμετοχή και σε μια μελλοντική Δημοκρατική κοινωνία. (Αποδείχθηκε εν τοις πράγμασι, στην σύντομη περίοδο που πρόλαβε να λειτουργήσει ).

Παράλληλα, έδινε την δυνατότητα σε μέλη που δεν την είχαν, λόγω της γνωστής σύνθεσης των συνέδρων (το 50% των συνέδρων τουλάχιστον, ήταν από Αθήνα), να αναδείξουν τις ικανότητες τους θεσμικά, μέσω της αποδοχής από τους συναγωνιστές των πυρήνων τους, με τους οποίους είχαν επαφή και τους ήξεραν, και όχι μέσω της ανάθεσης και του διορισμού από μια κεντρική εξουσία. Με αυτόν τον τρόπο αφήνουμε «όλα τα λουλούδια να ανθήσουν», και η βάση θα τους κρίνει.

Φυσικά και είχα υπ’ όψιν μου, πως όταν ξεκινάς μια τέτοια καινοτομία η οποία δεν ήταν αντιγραφή από κάποιο εγχειρίδιο, αλλά μέσα από την τρίχρονη (τότε) εμπειρία μου στο ΕΠΑΜ με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, πρωτογενώς και με βάση τις παθογένειες τις οποίες έβλεπα να επέρχονται (όπως και έγινε μετά το 4ο Συνέδριο), θα υπήρχε μια συντηρητικού χαρακτήρα αντίδραση.

Αλλά έπεσα έξω! Η πλειοψηφία των συνέδρων έδειξε απίστευτη ωριμότητα και ριζοσπαστική διάθεση, υπερψηφίζοντας το!

Η δε αντίδραση ως προς το αποτέλεσμα, από τον Δημήτρη Καζάκη, γέμισε το συνέδριο με ενθουσιασμό και σεβασμό ως προς το δημοκρατικό του παράδειγμα.

Μια απλή οργανωτική μεταρρύθμιση του καταστατικού μας, θα έδινε νέα πνοή στην βάση της οργάνωσης.

Βεβαίως και πάλι ήξερα, ότι ανάμεσα στους συναγωνιστές ενυπάρχει και η κοινοβουλευτική λογική που λέει, ότι η βάση χρειάζεται πατερούλη, διότι είναι ανίκανη να συμμετέχει στα κοινά, οπότε δεν χρειάζεται να μπούμε στη βάσανο να την εμπλέξουμε στις διαδικασίες.

Όμως εδώ θα πρέπει να αντιληφθούμε και την παγίδα αδέλφια. Όταν δεν θέλουμε να έχουμε στα πόδια μας την βάση και θέλουμε να περιορίσουμε το πλάτεμα της δημοκρατίας της οργάνωσης, τότε αρχίζουμε να μιλάμε για κληροκρατία και Αριστοτέλη, για ειδήμονες και πλέμπα και άλλα πολλά. Ώστε να δημιουργήσουμε την αίσθηση και τον φόβο, του ανέφικτου.

Και δεν το λέω χρεώνοντας κακή προαίρεση, αυτό είναι κάτι που μόνο η συνείδηση του καθενός μπορεί να το γνωρίζει. Απλά πιστεύω πως είναι μεγάλη υπέρβαση όταν έχεις μάθει να λειτουργείς με τους όρους ενός σάπιου και μισοπεθαμένου συστήματος , να αλλάξεις την νοοτροπία σου, να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα. Προτρέπω τους συναγωνιστές μου, να κάνουν αυτήν την υπέρβαση.

Εν ολίγοις το ΕΠΑΜ έχει καταστατικό* και μάλιστα (το μοναδικό που στηρίζει επί της ουσίας μια οργάνωση βάσης ), ενεργό! Και η αναστολή των άρθρων του λήγει με την έναρξη του 5ου συνεδρίου.

Εκτός αν αποφασίσει αλλιώς το σώμα.

Δηλαδή να γίνουμε ένα κόμμα κατά προτεραιότητα διεκδίκησης κοινοβουλευτικής εξουσίας, οπότε αυτό που πράγματι έχει προτεραιότητα είναι η βάση να αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι από την διευρυμένη πίτα των ψηφοφόρων.

*Όσοι συναγωνιστές το θέλουν μπορούν να μπουν να κατεβάσουν το καταστατικό του 3ου συνεδρίου στην διεύθυνση (link): https://drive.google.com/drive/folders/0BzHQVErCHm44SGpQWlp3UlloaUk

*

Πολιτική πρόταση.

Συναγωνιστές συναγωνίστριες

Το ΕΠΑΜ από την πρώτη ημέρα της ίδρυσης του μέχρι σήμερα προσπάθησε να μεταφέρει στον λαό της πατρίδας μας το εθνικοαπελευθερωτικό μήνυμα του αγώνα.
Αυτό όμως, μέχρι τώρα που μπαίνουμε στο 5ο συνέδριο, δεν ευόδωσε τις προσπάθειες μας.

Οι λόγοι είναι πολλοί. Κάποιοι είναι ήδη γνωστοί. Όμως δεν έχουν πάψει να ισχύουν συνεπώς αποτελούν ανοιχτά ζητήματα προς επίλυση.

• Δεν περνά η φωνή μας από τα ΜΜΕ του συστήματος. 

• Η μετωπική λογική «πέρα και πάνω από ιδεολογίες», δημιούργησε ένα είδος ξενοφοβικής αντιμετώπισης, από τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα και κινήσεις, με αντίκτυπο στα μέλη τους και στους χώρους επιρροής τους, αλλά και στον απλό κόσμο μια και δεν μπορεί να μας χαρτογραφήσει στον γνωστό μέχρι τώρα πολιτικό χάρτη.(Αριστερά, κέντρο, δεξιά κλπ).
• Η συνολική κάθετη πολεμική απέναντι σε πρόσωπα και φορείς, που απλά δεν έχουν τις ίδιες θέσεις με το ΕΠΑΜ, όσο κι αν έχουμε δίκιο, δημιουργεί αρνητική εντύπωση και σκεπτικισμό στους φίλους και ψηφοφόρους αυτών των χώρων. Εν ολίγοις κλείνουν τα αυτιά τους.
• Η μονοπρόσωπη παρουσία μας στις δημόσιες εμφανίσεις αλλά και στην διαμόρφωση πολιτικής, έρχεται σε αντίφαση με τις προτάσεις του ΕΠΑΜ περί δημοκρατικής οργάνωσης βάσης, και μετωπικού λαϊκού κινήματος.
  Να σημειώσω εδώ ότι πολλοί ρίχνουν την αποκλειστική ευθύνη στον Δημήτρη Καζάκη, κάτι που είναι λάθος και απλά δικαιολογεί το έλλειμμα χειραφέτησης στα μέλη των πυρήνων μας.
• Η «νομιμοφροσύνη» στους κανόνες άσκησης πολιτικής του συστήματος.
  Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι είμαστε κίνημα ανατροπής και δεν έχουμε ούτε μία σύλληψη!Γενικά έχουμε αρκετά «politically correct» συμπεριφορά για επαναστάτες.Όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό αυτό, για σκεφτείτε το.
• Το χαμηλό επίπεδο αλληλεγγύης μεταξύ των συναγωνιστών σε όλες τις κοινωνικές εκφάνσεις. Κάτι που δείχνει ανασφάλεια μεταξύ μας, και που εμποδίζει την κινηματική μας δράση.
• Την προσωπολατρία και την σεχταριστική λογική σε πολλά από τα μέλη μας, κάτι που δίνει μια αλγεινή εικόνα στην κοινωνία για το σύνολο του ΕΠΑΜ.
• Και τέλος την λογική που επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος του λαού ότι είμαστε λίγοι για να το κάνουμε. 

Πιθανόν κάποιοι συναγωνιστές να έχουν κι άλλα να προσθέσουν στην λίστα των αιτιών που μας έχουν κάτω από το ραντάρ της κοινωνίας. Σίγουρα πρέπει να εξεταστούν, να συζητηθούν και να παρθούν αποφάσεις από το νέο πολιτικό όργανο που θα προκύψει από το 5ο συνέδριο.

Όμως το κυρίαρχο πιστεύω που πρέπει να απασχολήσει το σώμα είναι ότι, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε ολοκληρωτική σύγκρουση και πιθανόν στην τελευταία που ο λαός μπορεί να κάνει κάτι απέναντι στο Ευρωράιχ.

Τα δεδομένα έχουν ως εξής :

Ο λαός δεν έχει προλάβει να συνέλθει από τα απανωτά χτυπήματα (δημοψήφισμα, ανατροπή του όχι, εκλογές, 3ο μνημόνιο και 4ο μνημόνιο με κόφτη) και δείχνει ακραία αποπροσανατολισμένος. Αυτή η κατάσταση μπορεί να παρομοιαστεί με την κατάσταση του πνιγμένου που προσπαθεί να πιαστεί από ότι υπάρχει μπροστά του.

Αυτό που ουσιαστικά αναζητά είναι μία ασφαλής και πειστική δύναμη που θα τον οδηγήσει στην όχθη. Όμως πως μπορεί να τον πείσει ο υπάρχων αυτή τη στιγμή αντιμνημονιακός αντιευρωπαϊκός χώρος, όταν τον βλέπει παραπαίοντα, εσωστρεφή και πολυδιασπασμένο;

Η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από το πολιτικό σκέλος της Ε.Ε. ( ως γνωστόν ουδέποτε υπήρξε μέλος της ευρωζώνης). Έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας και μια ανατροπή στους φόβους όσων ένοιωθαν το κακό που μας έχει κάνει η ΕΕ, αλλά είχαν πεισθεί από τα ΜΜΕ ότι «Δεεε γίνεται».

Κατά συνέπεια ανοίγει μια χαραμάδα ελπίδας για να ξεπεραστούν οι φοβίες του λαού.

Μετά από το BREXIT, εφ’ όσον ολοκληρωθεί, θα γίνει προσπάθεια αποτροπής της λογικής αυτής και στα άλλα κράτη της ένωσης ( πιθανόν να αλλάξει το άρθρο 50 της συνθήκης της Λισαβόνας ). Παράλληλα με την ολοκλήρωση της TTIP - CETA οι δεσμεύσεις μας απέναντι στις πολυεθνικές και το υπερεθνικό κεφάλαιο θα είναι αναπότρεπτες. Τα χρονικά όρια στενεύουν αφόρητα.

Τα ακροδεξιά και φιλοναζιστικά κόμματα, έχουν σπεύσει να προσεταιρισθούν την συγκυρία, καπηλευόμενα παράλληλα τον πατριωτικό χώρο.

Ενώ η Γερμανία άρχισε να εκβιάζει λέγοντας ότι η ειρήνη στην Ευρώπη δεν είναι δεδομένη! Δίνοντας μας μια εικόνα των προθέσεων της.

Την ίδια ώρα στην Ελλάδα οι προδότες της συγκυβέρνησης και η πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ετοιμάζουν αναθεώρηση του συντάγματος , ώστε να ανοίξουν παραθυράκια στην νομιμοποίηση των εγκλημάτων εσχάτης προδοσίας που έχουν διαπράξει και να το διαμορφώσουν έτσι ώστε να αποτρέψουν κάθε δυνατότητα νόμιμης αντίστασης κατά του ευρωκαθεστώτος.

Συναγωνιστές σε λίγο καιρό, θα είμαστε εν δυνάμει τρομοκράτες κατά του νομίμου καθεστώτος!

Κατά την επόμενη περίοδο η πατρίδα μας θα βρεθεί δεμένη πισθάγκωνα στο χειρουργείο του Μέγκελε.

Έχει χαθεί κάθε χρονικό περιθώριο για να αποτελέσει το ΕΠΑΜ η οποιοσδήποτε άλλος αντιευρωπαϊκός πολιτικός χώρος από μόνος του, Το Μέτωπο.

Βρισκόμαστε στην περίοδο των αναγκαστικών συμμαχιών είτε μας αρέσει είτε όχι.

Κάθε λεπτό παραμονής μας στην ΕΕ είναι και ένας κόμπος στο σχοινί που μας έχουν δέσει.

Κατανοώ ότι πολλοί συναγωνιστές είναι πεπεισμένοι (και πολύ σωστά) ότι η μετωπική λογική του ΕΠΑΜ είναι η πιο σωστή.

Κατανοώ επίσης ότι τα πολιτικά κόμματα του αντιμνημονιακού αντιευρωπαϊκού χώρου, δεν μας πείθουν για την καθαρότητα του λόγου τους. Πιθανόν κάποιοι να προσπαθήσουν να μας καπελώσουν. Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι δεν μπορούν να μας αφομοιώσουν.

Όμως πέστε μου αν θα έχει καμία αξία αυτό, την ώρα που η πατρίδα μας θα πάψει να έχει υπόσταση.

Ας συμμαχήσουμε για την έξοδο μας από την ΕΕ και την ευρωζώνη όσο υπάρχει περιθώριο αναλαμβάνοντας ακόμα και το ρίσκο της προδοσίας από κάποιους συμμάχους.

Οι συνειδητοποιημένοι επαμίτες είναι πολύ πιο μπροστά από κάθε ιδεοληπτικό άλλων πολιτικών χώρων, και το πιθανότερο είναι να περάσουν το μήνυμα στους άλλους, παρά να αφομοιωθούν.

Σκοπός μας πρέπει να είναι, να δημιουργηθεί μια ευρεία λαϊκή συμμαχία που θα δώσει στον κόσμο την αίσθηση ότι επιτέλους κάποιοι τα βρήκαν και μπορούν να πάνε το πράγμα παρακάτω.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα εσωτερικά μας. Ο λαός θέλει να δει τις ταμπέλες ενωμένες για να νιώσει ότι υπάρχει δύναμη που μπορούν να εμπιστευθούν.

Και η εμπιστοσύνη αυτή θα αποτελέσει το εφαλτήριο για δυναμικότερη εμπλοκή του στον αγώνα της ανατροπής , στον οποίο θα πρέπει κάθε επαμίτης να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή!

Προτείνω στο σώμα να δώσει εντολή στο νέο κεντρικό όργανο του μετώπου :

1. Για πρωτοβουλία δημιουργίας λαϊκής αντιευρωπαϊκής συμμαχίας, με δημοκρατικές κινήσεις, κόμματα, οργανώσεις και φορείς, με βασικό κοινό πολιτικό πρόταγμα την έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη χωρίς άλλα προαπαιτούμενα. ( Εννοείται ότι τα προτάγματα μας παραμένουν στο ακέραιο, και σε όσο πιο πολλά συμφωνήσουμε τόσο πιο καλά θα είναι για όλους.)
   Απλά θέλω να σκεφτείτε ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, πόσο πιο εύκολο θα είναι μετά να πεισθεί ο λαός ώστε να υλοποιηθούν και τα υπόλοιπα προτάγματα μας . Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα εδώ που βρισκόμαστε τώρα.
2. Για μια από κοινού πρωτοβουλία για πρόκληση δημοψηφίσματος εξόδου, με κοινά καλέσματα, παρουσίες και ομιλίες των συμμαχικών πολιτικών δυνάμεων, αποσκοπώντας κυρίως στο επικοινωνιακό κομμάτι προώθησης της συμμαχίας και των αιτημάτων της, και εμψύχωσης του λαού.
3. Για πρωτοβουλία επαφών με τους αποχωρήσαντες από το μέτωπο. Συναγωνιστές που έχουν προσφέρει πολλά και έχουν να προσφέρουν ακόμα περισσότερα, είναι αδιανόητο να βρίσκονται εκτός ΕΠΑΜ.

Τέλος κάνω έκκληση να σταματήσει η πρακτορολογία και η τιμαριακή λογική, δεν υπάρχουν δικοί μας και δικοί σας στο ΕΠΑΜ. Όσοι αγωνίζονται για τα προτάγματα μας είναι δικοί μας συναγωνιστές κι εμείς δικοί τους ακόμα κι αν διαφωνούν μαζί μας στα επί μέρους.

Έχουμε μπει στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας ανιδιοτελώς

Και στον αγώνα αυτό η μικρότερη προσφορά είναι η ζωή μας η μεγαλύτερη είναι η ΝΙΚΗ!

Για ένα πράγμα πρέπει να είμαστε βέβαιοι. Ότι στο τέλος ο λαός θα νικήσει και η πατρίδα θα λευτερωθεί από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες.

Τι πιο μεγάλη τιμή να είμαι στρατιώτης σε αυτόν τον δίκαιο αγώνα.

Καλόν αγώνα συναγωνιστές μου.

Αναρτήθηκε 29/06/2016 : epamhellas.gr

Είμαι ο «Τάκης» και σας γαμώ τα υπουργεία!

του Γιάννη Αθανασιάδη

  

Ανθούν τώρα τελευταία, ιδίως στο διαδίκτυο, άρθρα και σχόλια που στη λογική της «αντιμνημονιακής» καταγγελίας, πετάνε στη ρεμίζα του δημόσιου οίκτου, συγγενείς, φίλους, παλιούς συμμαθητές, γείτονες, συμμαθητάκια των παιδιών τους και πάει λέγοντας.

Το στόρι έχει πλέον κλισαριστεί.
Ξεκινάει με μια τυχαία συνάντηση πχ στο ταμείο του σούπερ μάρκετ ή στην στάση του λεωφορείου κλπ.Το θύμα: Ο «Τάκης», ο παλιός συμμαθητής, ο ξάδερφος απ’ το χωριό, το παιδί της φίλης μου, ένας παλιός γείτονας οικοδόμος ή ο άνεργος μπατζανάκης, ρακένδυτος συνήθως και αξύριστος. 

Το περιστατικό: «Δεν είχε 50 λεπτά για το εισιτήριο του» ή «του έλειπε ένα ευρώ στο ταμείο» και άλλα παρόμοια. Βέβαια ο αφηγητής ή η αφηγήτρια σπεύδει να τον βοηθήσει δίνοντας του τα ελλείποντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις του αφήνει και πουρμπουάρ! Κι αυτός με βουβό κλάμα την ευγνωμονεί και εξατμίζεται στον χωροχρόνο!

Μετά αρχίζει ο δακρύβρεκτος σπαραγμός κατά της γαμημένης κρίσης και των μνημονίων, που σπέρνει δυστυχία στους «Τάκηδες»  και «τον λαό». Κάπου εδώ μπαίνουν τα ηθικοπλαστικά, ανάλογα με την ιδεολογία που κουβαλά ο καθένας.

Η «συμπόνια στον συνάνθρωπο», η «μη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», η «κακούργα εξουσία», το «κράτος νταβατζής», ο «λαός που δεν ξυπνάει», ο Μαρξ, ο Έγκελς, ο Αριστοτέλης, κλπ, κλπ. Ολόκληροι δικανικοί λόγοι συμπαράστασης στον «Τάκη».

Σίγουρα το έχετε ζήσει, είτε σαν αναγνώστες είτε σαν αφηγητές. Ίσως έχετε δακρύσει κιόλας.

Αυτό που δεν έχετε αντιληφθεί είναι ότι μέσα από αυτήν την αφήγηση αναδύονται οι πιο σκοτεινές παθογένειες της μεταπολιτευτικής κουλτούρας, που δε λέει να σπάσει και να ψοφήσει η καριόλα!

Μέσα από τις σπαραξικάρδιες αράδες για τον Τάκη, κραυγάζουμε με όλο το μικροαστικό είναι μας, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΑΚΗ, θέλοντας εναγώνια να κρύψουμε τον τρόμο μας, πνίγοντας την συνειδητοποίηση, ότι εμείς είμαστε ο Τάκης!

Δεν είναι τα 50 λεπτά η το ένα ευρώ, δεν είναι ο Έλληνας ή ο μετανάστης, δεν είναι ο κάθε αόριστος καημένος "άλλος". Είμαστε εμείς οι ίδιοι αυτό που προβάλουμε στους άλλους.
Και απλά έχουμε χάσει εδώ και δεκαετίες την καθαρότητα της ματιάς, του λόγου και της αυτόσυνειδητοποίησης. Δεν θέλουμε να δούμε αυτό που πραγματικά είμαστε ως άνθρωποι και ως ενιαία συλλογικότητα.
Και οικτίρουμε τον κάθε Τάκη περιχαρακώνοντας το μάταιο είναι μας, σε μια επίπλαστη θαλπωρή, γιατί δεν μας λείπουν τα πενήντα λεπτά!
Και δίνουμε στους επικυρίαρχους χρόνο να μας κομματιάσουν και να μας πετάξουν έναν έναν στην μηχανή του κιμά, στα κρεματόρια του ευρονταχαου, στη λήθη της λουμπενοποίησης.

Δεν κατανοούμε ότι έχουμε κοινή μοίρα.

Δεν κραυγάζουμε που είμαστε ένας λαός σε κατ’ οίκον κράτηση. (Βενζίνες, διόδια, μετακίνηση, που να σου περισσέψουν όταν έχεις να πληρώσεις, νοίκι, ΔΕΗ, νερό, λογαριασμούς τηλεφώνων, εφορία, φάρμακα, διατροφή, τις βασικές σου ανάγκες δηλαδή). Κι όπου κάτσεις θα πληρώσεις τουλάχιστον όσα βγάζεις δουλεύοντας για δυό ώρες στη δουλειά σου, για ένα καφέ. (Αν είσαι από τους «προνομιούχους» που ακόμα έχουν δουλειά).
Κοντά στα δυο εκατομμύρια άνεργοι!
Και αντί να κοιτάξουμε στα μάτια τον «Τάκη» και όλους τους «Τάκηδες» και μαζί να βάλουμε φωτιά στην γαμημένη κομαντατούρ του Κοινοβουλίου και τους δοσίλογους ενοίκους του, ανταλλάσσουμε πενήντα λεπτά για το εισιτήριο, το καρβέλι ή το μπακάλικο, για να ποστάρουμε μετά τον οίκτο μας και την θεωρία μας περί κρίσης.

Πόσο ακόμα φαντάζεστε ότι η αφέλεια, ο φόβος και η μοιρολατρία θα σας κρατούν καθηλωμένους στο λαγούμι που έχετε χώσει το κεφάλι;

Πότε θα καταλάβουμε ότι ο λαός μας, όλοι εμείς είμαστε ο «Τάκης».
Πότε αυτός ο λαός, ενιαία, αλληλέγγυα, χωρίς επίπλαστες διαφοροποιήσεις, θα σταθεί μπροστά στην κατοχική κομαντατούρ και θα ομολογήσει με παρρησία… 

«Είμαι ο «Τάκης» και σας γαμώ τα υπουργεία»!