Η ενότητα και η βλακεία.

του Γιάννη Αθανασιάδη

Όσο ανεβαίνει ο βαθμός δυστυχίας μέσα στο λαό, τόσο μεγαλώνει η τάση για αντίδραση.

Όσο μεγαλώνει η τάση για αντίδραση, τόσο πολώνεται και ριζοσπαστικοποιείται ο λαός.

Όσο πολώνεται και ριζοσπαστικοποιείται ο λαός τείνει να χωριστεί τελικά, σε δυο "στρατόπεδα".

Σε αυτούς που θεωρούν ότι για την δυστυχία τους φταίνε οι πάσης φύσεως εξουσιαστές που τους οδήγησαν σε αυτήν και οι υπηρέτες τους,

και σε αυτούς που θεωρούν πως για την δυστυχία τους φταίνε οι πάσης φύσεως υπονομευτές που αντιδρούν στην "σωστή" λειτουργια της εξουσίας (που μας αγαπάει).

Τα δυο αυτά "στρατόπεδα", μοιραία κάποια στιγμή θα συγκρουστούν.

Δεν έχει σημασία από ποιους θα αποτελούνται ένθεν και ένθεν.

Το βέβαιο ειναι ότι αυτή την ώρα, το εξουσιαστικό "στρατόπεδο" έχει διαμορφώσει το "μέτωπο του". Είναι ήδη έτοιμο.

Στο απέναντι "στρατόπεδο", θα πρέπει να λύσουμε πρώτα το ζήτημα αν δηλώνουμε διεθνιστές η πατριώτες, επαναστάτες!

Αν ο αγώνας που θα κάνουμε θα λέγεται πατριωτικός ή αντιιμπεριαλιστικός!! Κι αν ο αντιιμπεριαλιστικος αγώνας θα λέγεται εθνικός η αντικαπιταλιστικος κλπ κλπ.
Αν αυτό που διεκδικούμε θα λέγεται λαϊκή κυριαρχία η ταξική κυριαρχία.
Όσο ο λαός εξαθλιώνεται και γεννοκτονείται, οι διάφορες ομαδοποιήσεις, χωρίζονται σε υποομάδες με χαώδεις!!! διαφορές μεταξύ τους, όπως αν ο Στάλιν έβαλε να σκοτώσουν τον Τρότσκι!
Αν ο Λένιν ήταν οπορτουνιστής, η αν η δημοκρατία θα λέγεται άμεση, καθαρή, αθηναϊκή, κλπ. Αν ο μπακάλης ειναι ταξικός εχθρός η σύμμαχος, κλπ,κλπ.
Αν η υπό κατάσχεση κατοικία άνω των 100τμ ειναι λαϊκή η καπιταλιστική! κλπ,κλπ,κλπ

Ρε αδέρφια δεν ξέρω αν τελικά μας αξίζει όλο αυτό, αλλά (συγγνώμη κιόλας) νομίζω πως στο τέλος θα καταφέρουμε να κερδίσουμε το ιστορικό βραβείο της "λαϊκής βλακείας".

Η κλεψύδρα αδειάζει...