Μια φορά στην Άπω Δύση, το κοινωνικό μπαχτσίσι.

του Γιάννη Αθανασιάδη

Μια φορά στην Άπω Δύση σε μια χώρα υπόδουλων ζητιάνων, που είχαν εθιστεί να γλύφουν τις πατούσες των αφεντάδων τους, ελπίζοντας να έχει κολλήσει κανένα ψίχουλο από το μεσημεριανό τους φαγητό, τα αφεντικά αποφάσισαν να δώσουν μια χούφτα τσόφλια από αυγά στον κάθε ζήτουλα επαίτη εθελόδουλο, και αυτό το ονόμασαν κοινωνικό μπαχτσίσι, αφού έτσι κι αλλιώς την άλλη μέρα κιόλας θα τους τα παίρνανε σαν φόρο ρύπανσης του περιβάλλοντος επειδή η ύπαρξη τους ήταν ρυπαρή για την χώρα.

Σε αυτούς λοιπόν τους επαίτες ρυπαρούς ζήτουλες, δεν περνούσε από το μυαλό να σφάξουν τους αφεντάδες τους και να ζήσουν ελεύθεροι, παρά άρχισαν να σφάζονται μεταξύ τους γιατί ανάμεσα τους υπήρχαν κάποιοι που δεν ήταν καθαρόαιμοι ζήτουλες, αλλά ήταν από άλλες σκλαβικές χώρες όπως η Σουιδική Αραβία, το Μπατιριστάν κ.α. και δεν δικαιώσαντε τα τσόφλια από το κοινωνικό μπαχτσίσι.

Έτσι λοιπόν αφού έδιωξαν τους άλλους σκλάβους, συνέχισαν ικανοποιημένοι και περήφανοι να γλύφουν τις πατούσες των αφεντάδων τους, αυτοί και τα παιδιά τους, περιμένοντας το επόμενο κοινωνικό μπαχτσίσι.

Ευτυχώς όμως αυτά γίνονται στην Άπω Δύση και δεν γίνονται στην περήφανη πατρίδα μας.

*Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς, μα εντελώς συμπτωματική, λέμε!