Οργάνωση με όρους μάχης και αγώνας μέχρι το τέλος

του Γιάννη Αθανασιάδη

  

Ότι συμβαίνει σήμερα στο λαό μας είναι απόρροια στρατηγικής ήττας πολεμικού χαρακτήρα, μόνο που επήλθε χωρίς πόλεμο. Την προκαλέσαμε οι ίδιοι με πρωταίτιους τα κοινοβουλευτικά κόμματα και τους πολιτικούς που κυβέρνησαν και κυβερνούν.

Το 2010 υπογράφηκε μια δανειακή σύμβαση η οποία αναφέρει ρητά ότι η Ελλάδα παραιτήθηκε αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που της παρείχε η εθνική της κυριαρχία, απέναντι σε ιδιώτες Δανειστές.
Απόρροια της Δανειακής ήταν και είναι τα μνημόνια.

Το 2012 με το περίφημο psi (κούρεμα του χρέους των Ελληνικών ομολόγων) τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων μειώθηκαν από τα 18,7 δισ. στα 4,2 δισ. ενώ οι μικροομολογιούχοι έχασαν το 70% περίπου των χρημάτων τους.
Η οικονομία "στεγνώνει".

Το 2013 η Ελλάδα μπαίνει οριστικά υπό την μόνιμη κηδεμονία ενός οργανισμού( ESM) που δεν είναι απλώς άλλη μία off-shore, όπως ο EFSF (προσωρινός μηχανισμός στήριξης), αλλά οργανισμός με νομική προσωπικότητα και δικαιοπρακτικές δυνατότητες κράτους και μάλιστα απολαμβάνει πολύ περισσότερα προνόμια και ασυλίες από ένα κοινό κράτος. Λειτουργεί ως ιδιωτικός φορέας με δικαίωμα ετεροδικίας, αλλά με πλήρη ασυλία για τον ίδιο.

Το 2016 με το πολυνομοσχέδιο του 4ου μνημονίου δημιουργήθηκε ένα Υπερταμείο διάρκειας 99 ετών που συλλέγει στο σύνολό τους τις ιδιοκτησίες του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή του ελληνικού λαού, διοικείται ουσιαστικά από τους δανειστές και ξεπουλά την δημόσια περιουσία. Τα έσοδα του πάνε για το χρέος.

Σήμερα η χώρα μας βρίσκεται στα χέρια των πιο ανάλγητων αρπακτικών της ιστορίας και ξεπουλιέται κομμάτι κομμάτι. Ο λαός, αυτή την ώρα τουλάχιστον, είναι ένα απόλυτο έρμαιο στις ορέξεις των κεφαλαιοκρατών. Είμαστε ένας λαός που υφίσταται τα δεινά της ήττας ενός πολέμου, χωρίς να έχει πέσει ούτε μία τουφεκιά.

Γενοκτονία και εκπατρισμός, όμηροι χρέους, κυνηγημένοι από τράπεζες εφορίες και κοράκια. Χιλιάδες άνθρωποι απελπισμένοι που προτιμούν την αυτοκτονία από το άχθος του βίου που μας επέβαλλαν.

Και μια πατρίδα που δεν μας ανήκει πλέον.

Αυτήν την ώρα η μόνη διεκδίκηση που έχει νόημα, είναι αυτή της Εθνικής απελευθέρωσης και ανεξαρτησίας, προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να στρατεύσουμε τις δυνάμεις μας. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με οργάνωση αυτοπειθαρχημένη, σε όλα τα επίπεδα.

Έχουμε πόλεμο και εμείς είμαστε άοπλοι απέναντι στον εχθρό.

Χρειαζόμαστε οργάνωση με όρους μάχης και προετοιμασία για την οριστική αναμέτρηση.

Κάθε άλλη διεκδίκηση είναι σπατάλη δυνάμεων και θα καταλήγει πάντα σε ήττα και απογοήτευση.


Οργάνωση και αγώνας μέχρι το τέλος.

Μια "άμεση δημοκρατία" για κάθε γούστο!

του Γιάννη Αθανασιάδη

Σημεία των καιρών.

Θα έχετε παρατηρήσει σε ορισμένους συμπολίτες μας, ότι όσο πιο "αμεσοδημοκράτες" δηλώνουν, τόσο πιο πολύ απέχουν από τα κοινά και τις διαδικασίες  για πολύ σοβαρούς "αμεσοδημοκρατικούς" λόγους (όταν λέω τα κοινά δεν εννοώ το facebook).
Σας παραθέτω μερικούς από αυτούς:
1.Δεν τους χτύπησαν την πόρτα να τους ρωτήσουν αν συμφωνούν με τον αγώνα ή ακόμα κι αν την χτύπησαν (έχει συμβεί και αυτό, με διάφορους τρόπους πχ. με sms), δεν τους είχαν ρωτήσει πιο πριν αν είναι διαθέσιμοι εκείνη την ώρα!

2. Δεν είναι "αμεσοδημοκρατικό" να σου πουν να διαβάσεις τις προτάσεις προς ψήφιση, διότι δεν πρέπει να σε καταπιέζουν οι προτείνοντες!

3. Όταν αποφασίσουν να συμμετάσχουν κάπου δεν σημαίνει ότι θα κάνουν και δουλειά! Αυτά είναι ολιγαρχικά πράγματα. Αυτοί είναι για να κρίνουν τους άσχετους που δεν ξέρουν από "αμεσοδημοκρατία"!

4. Όταν αναλαμβάνουν με τα πολλά την υποχρέωση να συμμετάσχουν σε ψηφοφορίες αδιαφορούν ή δεν θυμούνται τι είχαν ψηφίσει την προηγούμενη φορά! Ψηφίζοντας πολλές φορές το αντίθετο ή το πιο συχνό ευκολάκι τους Αποχή - Λευκό!

5. Μπορούν να κουβεντιάζουν με τις ώρες! με τους μήνες! τους αιώνες! αλλά δεν λέει να αποφασίζουμε κιόλας, διότι είμαστε λίγοι για τις μεγάλες στιγμές της Πνύκας!

Ξέρω πολλούς που κατακρίνουν όσους μετέχουν στις διαδικασίες ως μη δημοκράτες, διότι τους ζητούν οργάνωση, αλλά όταν τους φωνάζεις να συμμετάσχουν ενεργά, τότε ο Ερμής τους είναι ανάδρομος!


Παρακολουθούσα μια συζήτηση (ο θεός να την κάνει) μεταξύ αυτοαποκαλούμενων "αμεσοδημοκρατών". 

Επειδή είχαν ανάψει τα αίματα, φώναζαν όλοι μαζί... (αμεσοδημοκρατικά)! 
Ανάμεσα σε  διάφορους χαρακτηρισμούς και κοσμητικά επίθετα, κατάλαβα ότι ο ένας θεωρούσε άμεση δημοκρατία την Αθηναϊκή, ο άλλος της Ελβετίας (που την έφτιαξε ο Καποδίστριας), και ο τρίτος κάτι έλεγε για ίντερνετ και ψηφιακές πλατφόρμες.

Τελικά υπάρχει μια "άμεση δημοκρατία" για κάθε γούστο!

• Αθηναϊκή αμεσοδημοκρατία!
• Ελβετική αμεσοδημοκρατία (κάτι σαν το Ελβετικό τυρί)!
• Hi tech αμεσοδημοκρατία με διαδίκτυο και πλατφόρμες!
• Κοινοτική αμεσοδημοκρατία σαν τα χωριά της οθωμανοκρατούμενης Ελλάδας (Θα την έλεγα "φολκλόρ" αμεσοδημοκρατία)!
• Αμεσοδημοκρατία με όστρακα (είναι και νηστίσιμη),
• Αμεσοδημοκρατία με διαρκείς εθνοσυνελεύσεις (Άντε τώρα να να το μαζέψεις),
• Κληροκρατική αμεσοδημοκρατία (κι ο κλήρος πέφτει στα αγόρια)!
• Και... καμιά πεντακοσαριά χιλιάδες παραλλαγές!

Το τραγελαφικό είναι ότι στο τέλος θα γυρίσουν και θα μας την πουν διότι η "Δημοκρατία"  είναι μια!

Μόνο που δεν μας διευκρινίζουν αν είναι "μια για τον καθένα" και όπως τον βολεύει!

Είναι κατανοητό ότι έχουμε σαν λαός καταφέρει να διασπάσουμε όχι το άτομο, αλλά κάθε κβαντικό σωματίδιο που υπάρχει!

Από εκεί και πέρα η Δημοκρατία είναι μια! Και αφορά τον θεσμοθετημένο από τον λαό τρόπο αυτοκυβέρνησης, με την μέθοδο της πλειοψηφικής εξουσίας. 

Η Δημοκρατία δεν είναι ιδεολογία, είναι μέθοδος αυτοδιοίκησης, είτε αφορά λαούς είτε αφορά κοινότητες είτε αφορά εταιρείες είτε συλλογικότητες. 

Κάλλιστα μπορεί να είσαι ιμπεριαλιστική χώρα ή ρατσιστική ή να διαπράττεις γενοκτονίες και ολοκαυτώματα και το σύστημά σου να είναι δημοκρατικό. (Να σας θυμίσω την σφαγή των Μηλίων από τους δημοκράτες Αθηναίους. Αλλά και τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στο όνομα την "Δημοκρατίας.)

Σε πολλές πολυεθνικές, που χρηματίζουν πολιτικούς και λεηλατούν με αποικιακούς όρους τους λαούς σε όλο τον πλανήτη, το διοικητικό συμβούλιο λειτουργεί με υποδειγματική δημοκρατικότητα.

Ακόμα και οι διάφορες ελίτ μπορούν να λειτουργούν δημοκρατικά μεταξύ τους.

Γι αυτό αδέρφια "αμεσοδημοκράτες", σε αυτή τη φάση ας παλέψουμε για τα στοιχειώδη που είναι η παλλαϊκή στοχοπροσηλωμένη και πειθαρχημένη οργάνωση, κατά της ευρωκατοχής.

Ας αναζητήσουμε τις βασικές ανθρωπιστικές αξίες όπως η μη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και σίγουρα από την στιγμή που όλοι συμφωνούμε στον σεβασμό της λαϊκής βούλησης, στην ανακλητότητα και την λογοδοσία, θα έρθει και η καλύτερη μέθοδος δημοκρατικής αυτοδιοίκησης του λαού μας.