Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Μια φορά στην Άπω Δύση, το κοινωνικό μπαχτσίσι.

του Γιάννη Αθανασιάδη


Μια φορά στην Άπω Δύση σε μια χώρα υπόδουλων ζητιάνων, που είχαν εθιστεί να γλύφουν τις πατούσες των αφεντάδων τους, ελπίζοντας να έχει κολλήσει κανένα ψίχουλο από το μεσημεριανό τους φαγητό, τα αφεντικά αποφάσισαν να δώσουν μια χούφτα τσόφλια από αυγά στον κάθε ζήτουλα επαίτη εθελόδουλο, και αυτό το ονόμασαν κοινωνικό μπαχτσίσι, αφού έτσι κι αλλιώς την άλλη μέρα κιόλας θα τους τα παίρνανε σαν φόρο ρύπανσης του περιβάλλοντος επειδή η ύπαρξη τους ήταν ρυπαρή για την χώρα.

Σε αυτούς λοιπόν τους επαίτες ρυπαρούς ζήτουλες, δεν περνούσε από το μυαλό να σφάξουν τους αφεντάδες τους και να ζήσουν ελεύθεροι, παρά άρχισαν να σφάζονται μεταξύ τους γιατί ανάμεσα τους υπήρχαν κάποιοι που δεν ήταν καθαρόαιμοι ζήτουλες, αλλά ήταν από άλλες σκλαβικές χώρες όπως η Σουιδική Αραβία, το Μπατιριστάν κ.α. και δεν δικαιώσαντε τα τσόφλια από το κοινωνικό μπαχτσίσι.

Έτσι λοιπόν αφού έδιωξαν τους άλλους σκλάβους, συνέχισαν ικανοποιημένοι και περήφανοι να γλύφουν τις πατούσες των αφεντάδων τους, αυτοί και τα παιδιά τους, περιμένοντας το επόμενο κοινωνικό μπαχτσίσι.

Ευτυχώς όμως αυτά γίνονται στην Άπω Δύση και δεν γίνονται στην περήφανη πατρίδα μας.


*Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς, μα εντελώς συμπτωματική, λέμε!

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

Τα κάλαντα της αγάπης και της ανθρωπιάς!

Του Γιάννη Αθανασιάδη

Πάντα τέτοιες μέρες θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια και την γειτονιά με της προσφυγικές πολυκατοικίες και τα φτωχόσπιτα με τις αυλές!

Τότε που όλα τα παιδάκια λέγανε τα κάλαντα και παίρνανε τα παιχνίδια που είχανε σταμπάρει στην βιτρίνα του ψιλικατζίδικου της κυρα Μαίρης με τις κλωστές και τα κουβάρια.

Τότε που έπρεπε να κάνω υπέρβαση της αποστροφής μου και να βγω και εγώ σαν όλα τα φυσιολογικά παιδιά να τα πω για να πάρω εκείνο το όπλο που πετούσε μπαλάκια του πινκ πονκ με πεπιεσμένο αέρα.

Τότε που έπρεπε να χτυπήσω την πόρτα της κυρα Ευγενίας που της είχα ρημάξει την μουριά και με κυνηγούσε με το σκουπόξυλο.

Που έπρεπε να τα πω στην κυρα Αμαλία που δεν προλάβαινε να φάει ώριμο βερίκοκο από την βερικοκιά της.

Στον κυρ Λευτέρη που του έσπασα το παρμπρίζ του φολκσβαγκεν με ένα μύτο που έριξα με την μπάλα.

Στις "καραμανλούδες" που πιστεύαμε ότι κρύβουν κάποιο σκοτεινό μυστικό στο σπίτι τους και γι' αυτό συνέχεια κρυφοκοιτούσαν από τα μισάνοιχτα παντζούρια.

Στον κυρ Μπάμπη που του χάλασα την ντίζα από τη βέσπα του παίζοντας τάχα μου ότι έκανα ραλυ όταν την έβρισκα παρκαρισμένη στην είσοδο της προσφυγικής πολυκατοικίας.

Να μπω σε όλες τις αυλές που την πρωτομαγιά κλέβαμε τον Μάη τρυπώντας τα χέρια μας από τα τριαντάφυλλα που κόβαμε.

Φτωχοί άνθρωποι που ήρθαν ξεριζωμένοι και πάλευαν να στήσουν την ζωή τους. Κι εγώ που, όπως πίστευα, όλο τον χρόνο πάλευα να τους την κάνω πιο δύσκολη, έπρεπε τώρα να τους πω και τα κάλαντα!

Κι όμως!!!

Όσες φόρες τους χτύπησα την πόρτα αντιμετώπισα το χαμόγελο τους και την γενναιοδωρία τους. Φράγκα δίφραγκα και τάλιρα!! μερικές φορές. Μαζί με κάποιο μελομακάρονο με την Σμυρναίικια συνταγή και ευχές από την καρδιά τους.

Ήταν δύσκολα χρόνια, μα μέσα στις συνοικίες βασίλευε η ανθρωπιά.

Χρόνια πολλά.


Δρόμος Ανοιχτός 
Η Σφήκα
Άνεμος Αντίστασης

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Ένα κράτος Εγκληματίας και γενοκτόνος.


του Γιάννη Αθανασιάδη

16 Σεπτεμβρίου 1982 προσφυγικά στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα (Λίβανος).

Τα αποκλεισμένα στρατόπεδα παλαιστινίων προσφύγων από τον Ισραηλινό στρατό που τότε στην πολιτική του ηγεσία ήταν ο Αριελ Σαρόν, άνοιξαν το απόγευμα της 16ης Σεπτεμβρίου, όχι για να φύγουν οι Παλαιστίνιοι, αλλά για να μπουν οι παρακρατικοί "χριστιανοί" φαλαγγίτες του Ελίε Χομπέικα.
Με μεγάφωνα φώναζαν τους πρόσφυγες να βγουν από τα καταλύματά τους.
Αυτό που επακολούθησε κάνει την κόλαση να μοιάζει με παιδική χαρά.


Δυο μερόνυχτα έσφαζαν και βίαζαν, ενώ την νύχτα ο Ισραηλινός στρατός έριχνε φωτοβολίδες για να μη μπορούν ξεφύγουν όσοι προσπαθούσαν να γλυτώσουν.
Πάνω από 3.500 σφαγιασθέντες και αγνοούμενοι κυρίως γυναικόπαιδα. Αποκεφαλισμοί μωρών, βιασμοί κατ' εξακολούθηση, σαδιστικές εκτελέσεις πρώτα των βρεφών και μετά των μανάδων (όσων δεν βίαζαν προηγουμένως).


Αριελ Σαρον
Το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ προκάλεσε ένα ακόμα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας , ενώ ο πρωτεργάτης τότε υπουργός άμυνας Σαρόν αντί να καταδικαστεί για την πράξη του, εξελέγει αργότερα πρωθυπουργός.

Όταν ο Ελίε Χομπέικα μετά από την παγκόσμια κατακραυγή δέχθηκε να καταθέσει στο διεθνές δικαστήριο, λέγοντας ότι έχει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι όλα έγιναν με εντολή του σύμμαχου Ισραηλινού στρατού και του Αριελ Σαρόν, βρέθηκε την επόμενη μέρα νεκρός.

Αυτοί που χρηματοδότησαν και καθοδήγησαν τους Φαλαγγίτες σφαγείς, είναι αυτοί που χρηματοδοτούν και καθοδηγούν και τους σημερινούς σφαγείς, όπως η Αλ Κάιντα, ο ISIS, η Αλ Νουσρα κλπ.

Η σφαγή των Παλαιστινίων συνεχίζεται και σήμερα στην αποκλεισμένη περιοχή της Γάζας.

Εμείς το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να θυμόμαστε και να διδασκόμαστε. 
Σιωνισμός = Ναζισμός


Παρασκευή 4 Αυγούστου 2017

Απέναντι σε ένα παράνομο και κατοχικό κρατικό μηχανισμό.

 
Το έχω πει και θα το λέω με όσες χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους μπορώ. 
Κάθε παραβίαση εκ μέρους του πολίτη των "υποχρεώσεων του" απέναντι στο κράτος και τις τράπεζες, αποτελεί αγωνιστικό του καθήκον μέχρι την απελευθέρωση της πατρίδας.
Κάθε "παρανομία" απέναντι σε υπηρεσίες δημόσιες και ιδιωτικές, ΔΕΚΟ, κλπ που ανακουφίζει τις ζωές μας και τις ζωές των συμπολιτών μας, αποτελεί καθημερινή υποχρέωση όσων αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση του λαού.
Μη "μασάτε" από τους δουλοπρεπείς "νομιμόφρονες".
Αυτό το κράτος και όλος ο μηχανισμός του, είναι παράνομο και κατοχικό.
Μέχρι την ανατροπή τους έχουμε χρέος να αντισταθούμε με κάθε πρόσφορο μέσο και τρόπο.




Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

Η Τουρκία ξέρει από παζάρια. Εμείς;

του Γιάννη Αθανασιάδη


Κάθε κλιμάκωση στην Κύπρο από πλευράς Τουρκίας δείχνει αστεία, την στιγμή που απέναντι της έχει μια λυκοσυμμαχία των μεγαλύτερων σφαγέων της ανθρωπότητας.

Πολλοί έσπευσαν να πανηγυρίσουν κιόλας, ενώ ο Πρόεδρος, αλλά και ο ΥΠΕΞ της Ελλάδας σε αντίστοιχες προκλήσεις των Τούρκων, απάντησαν λεονταρίζοντες σαν τον Χατζηχρήστο στο ρόλο του Ζήκου.

Όπως δείχνουν τα πράγματα αυτό που πραγματικά θέλουν να πετύχουν οι Τούρκοι μέσα στην ρευστότητα των γεωστρατηγικών εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και αναγνωρίζοντας ότι κατά πάσα πιθανότητα θα αναγκαστούν να δώσουν "κάτι", είναι μέσα από τις προκλήσεις και τις διεκδικήσεις, να αποκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα ανταλλάγματα.

Ενώ λοιπόν εμείς πανηγυρίζουμε που μαζεύτηκαν όλοι οι πολεμικοί στόλοι στην Κυπριακή θάλασσα, το μάτι των Τούρκων γυαλίζει τρυφερά προς το Καστελόριζο και την εκεί θαλάσσια περιοχή. Αυτό το μεθοδεύει βάζοντας όλα τα "χαρτιά" στο παζάρι.

Όσο κι άν μας φαίνεται παράδοξο, οι Τούρκοι έχουν πετύχει μια εύθραυστη αλλά υπαρκτή ισορροπία. Εξομάλυναν τις σχέσεις τους με την Ρωσία προχωρώντας μάλιστα μια σημαντική στρατιωτική συμφωνία για αγορά των S400, ενώ εξακολουθούν να είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ!

Παράλληλα την περασμένη εβδομάδα, πολεμικά πλοία του Κινέζικου πολεμικού ναυτικού επισκέφτηκαν την ... Κωνσταντινούπολη εθιμοτυπικά για την επέτειο 68 χρόνων από την ίδρυση του!

Είναι προφανές το μήνυμα του Ερντογκάν προς τους Δυτικούς συμμάχους του. "Δεν θα φάτε χωρίς να πάρω κι εγώ κομμάτι από την πίτα" !

Την ίδια ώρα η Ελλάδα ως γνήσιος καρπαζοεισπράκτορας παγκοσμίου εμβέλειας, έχοντας απολέσει προς όφελος των δανειστών της ότι εθνικό περιουσιακό στοιχείο είχε, προσπαθεί με τους κλόουν που έχει στην πολιτική της ηγεσία να πουλήσει μαγκιά για εσωτερική κατανάλωση, ενώ είναι προφανές ότι μας οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια που θα αιματοκυλήσουν τον ήδη εξαθλιωμένο λαό μας, ολοκληρώνοντας την εθνική προδοσία με απώλεια εθνικού εδάφους.

Η κλεψύδρα αδειάζει.


Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Ναι λοιπόν! Αγωνίζομαι για μια "καρέκλα"!

του Γιάννη Αθανασιάδη


Ναι λοιπόν!
Αγωνίζομαι για μια "καρέκλα"!
Ναι λοιπόν είμαι ιδιοτελής και φιλόδοξος.
Και δεν υπάρχει για μένα μεγαλύτερο ιδιοτελές συμφέρον και φιλοδοξία, από μια... "καρέκλα"
... στον ταρατσόκηπο μου με τα λουλούδια και τους φίλους μου.


Χωρίς να φοβάμαι ότι αργά ή γρήγορα θα με πετάξουν στο δρόμο τα κοράκια!
Χωρίς να εχω άγχος και αγωνία για το μέλλον του παιδιού μου.
Χωρίς να υπάρχουν συνάνθρωποι μου που αυτοκτονούν από απελπισία.
Χωρίς να υπάρχουν παιδιά που λιποθυμούν από την ασιτία.
Χωρίς να ξεπουλιέται η όμορφη πατρίδα μου σε εταιρείες και ιδιώτες.
Σε μια "καρέκλα" γνωρίζοντας ότι θα ζούμε σε μια χώρα που η ζωή των ανθρώπων δεν θα ειναι ένα οικονομικό νούμερο.
Μια κοινωνία αλληλοσεβασμού σε μια χώρα που θα παρέχει δωρεάν και ισότιμα παιδεία και μόρφωση, με προτάγματα την αλληλεγγύη, το κοινωνικό ήθος, την αξιοπρέπεια και την δημοκρατική επάρκεια των νέων.
Που τιμά τους εργαζόμενους και σέβεται τους γέροντες.
Που η υγεία και η περίθαλψη θα είναι κοινό αγαθό δωρεάν για όλους.
Που θα προστατεύει τους αδύνατους και δεν θα διαχωρίζει τους ανθρώπους.
Που δεν θα εκμεταλλεύεται ο άνθρωπος τον συνάνθρωπο του.
Τότε θα έχω κατακτήσει την υψηλότερη φιλοδοξία μου: 

Να "απολαύσω" την..."καρέκλα μου", απελευθερωμένος στην ψυχή και το μυαλό.
Ε..Ναι λοιπόν!
Αγωνίζομαι για ιδιοτελείς σκοπούς.
Για την απελευθέρωση του λαού.
Για το γαλήνιο λιμάνι της ελευθερίας.

Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

Ούτε την μάνα σου;

του Γιάννη Αθανασιάδη


Εξηνταδύο χρονών με τέσσερα παιδιά εργάτρια στα σκουπίδια.
Κάθε πρωί η ίδια αγωνία το ίδιο άγχος η ίδια ανασφάλεια, πώς θα κρατήσω την δουλειά μου!
Τέσσερα παιδιά και το ένα ΑΜΕΑ!
Πώς θα ταΐσω τα παιδιά μου; Πώς θα επιβιώσω ανάμεσα στο θανατικό που σπέρνει ο ευρωμνημονιακός μονόδρομος;
Αγώνας να αντιμετωπίσω την βαρβαρότητα του κράτους.
Χτυποκάρδια για την επόμενη μέρα!
Οι νόμοι για μας τους εργαζόμενους αλλάζουν από μέρα σε μέρα, να φοβάμαι ότι θα με πετάξουν σαν το σκυλί!
Δουλειά ρε παιδιά, δουλειά θέλω, να τσοντάρω, να τη βγάλω κι αυτό το μήνα.

Εξήντα χρόνια ζωής και να τρέμω πώς θα ζήσω αύριο.
Τα κουράγια στερεύουν. Η ψυχή μου έχει στεγνώσει δεν καταλαβαίνω από πολιτικές σκοπιμότητες... θέλω να επιβιώσω παιδιά μου... εξήντα χρονών μάνα και δουλεύω στην σκουπιδιάρα... τι άλλο να κάνω... να λέω και δόξα τω θεώ!…Τι άλλο να πω; Σάμπως μ’ ακούει και κανείς;
Ο φόβος μεγαλώνει!
Απολύουν τους συμβασιούχους!
Ήρθαν οι συμβασιούχοι και μου είπαν συναδέλφισσα, απεργία! Ενωμένοι θα τους αναγκάσουμε να πάρουν πίσω την καταδίκη μας.
Εντάξει άμα είναι για το ψωμί σας όλοι μαζί να κάνουμε κάτι. Έτσι κι αλλιώς σήμερα εσείς αύριο εμείς.
Όμως δεν ήταν όπως μου τα ’λεγαν ενωμένοι. Και έληξε η απεργία.

Οι γείτονες με κατηγορούσαν ότι είμαι εκβιάστρια γιατί δεν τους μαζεύω τα σκουπίδια.
Θεέ μου τι ντροπή! Τι να τους πω εγώ; Δεν είμαι πολιτικάντησα, δεν τα λέω καλά, αλλά ξέρω ότι εμένα με εκβιάζουν από όλες τις μεριές: «γειτόνοι, δημαρχέοι, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΔΕΗ, εφορία και χίλιοι άλλοι διαβόλοι»
Και τώρα πρέπει σε δυο μερόνυχτα να τα μαζέψουμε!
Έχω λιώσει από την ζέστη και την διπλοβάρδια ανάμεσα στα σκουπίδια.
Πονά όλο το κορμί μου, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.
Πρέπει να τους δείξω ότι δεν είμαι «άχρηστη»!
Οι ανάγκες είναι μεγάλες και οι νέες αντιλήψεις για τους εργαζόμενους, απειλούν για απολύσεις! Κι εγώ; Τι θα γίνω; Τα παιδιά μου; Τα χρέη μου;
Θα βουλιάξω στην απόγνωση της εξαθλίωσης και της καταστροφής.
Πρέπει να 'χω να πληρώσω φαΐ, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, εφορία!
Πρέπει να δείξω και στους γείτονες, ότι τους νοιάζομαι και δεν φταίω που έμειναν αμάζευτα τα σκουπίδια τους.
Ναι μπορώ και διπλοβάρδια και τριπλοβάρδια!
Καβάλα στο σκαλί της σκουπιδιάρας!

Βλέπεις αυτό το παιδαρέλι, ο πρωθυπουργός , αντί να μου πει «Μάνα αρκετά σε βασανίσαμε. Πάρε την σύνταξή σου και ξεκουράσου. Συγγνώμη που δεν σε σκεφτήκαμε και δεν στην δώσαμε όταν έπρεπε». Να λυγίσω στο κλάμα! Να φιλήσω τα πόδια του, του παλικαριού. Να ανακουφιστεί η ψυχούλα μου που αλάφρωσαν λιγάκι τον σταυρό μου,
Επιτρέπει να υπάρχει μάνα εξηνταδύο χρονών, να δουλεύει με σαρανταπέντε βαθμούς ζέστη.


Ε, ναι λοιπόν!
Εγώ μια μάνα εξηνταδύο χρονών, θα μαζέψω τα σκουπίδια σας! Θα μαζέψω τα σκουπίδια της αθλιότητας σας, τα σκουπίδια του πολιτισμού σας, τα σκουπίδια της κοινωνίας σας.
Και εδώ μπροστά στο σύμβολο της ύπαρξής σας! Στον τύμβο των σκουπιδιών σας, θα αφήσω την τελευταία μου πνοή, παρακαταθήκη στα παιδιά μου, παρακαταθήκη στα παιδιά αυτού του λαού, που έχει χάσει την αξιοπρέπεια του, το φιλότιμο, την ανθρωπιά, τον σεβασμό στον άνθρωπο, τον σεβασμό στην Μάνα.
Παρακαταθήκη και σε εσένα θρασύτατε πρωθυπουργίσκε που δεν σεβάστηκες, ούτε τη μάνα σου.

*Η αφήγηση είναι συμβολική και τα πρόσωπα, φανταστικά.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε 02/07/17 στον ιστοχώρο Δρόμος Ανοιχτός

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Τι λέει ο Μαρξ και τι καταλαβαίνεις

του Γιάννη Αθανασιάδη

Σίγουρα αν δεν έχετε συμμετάσχει σε συζητήσεις, θα έχετε τουλάχιστον ακούσει την φράση του Μαρξ που χρησιμοποιείται ως τσιτάτο από τους εθνομηδενιστές, "Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα".
Κι αυτό για να δώσουν κύρος στην ιδεοληψία περί  αντιπατριωτισμού και κατάργησης των εθνών, (λες και μπορεί να καταργηθεί δια νόμου, κάτι που υπάρχει μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση και που έχει σμιλευτεί μέσα από ιστορία αιώνων, αγώνες και αιματοχυσίες, αλλά και ήθη, έθιμα, πολιτισμό και κουλτούρα, ολόκληρων Εθνών).
Ας δούμε λοιπόν όλο το απόσπασμα που αναφέρεται ο Κάρολος Μαρξ στην πατρίδα και το έθνος, και όχι μόνο το κομμένο τσιτάτο.
Λέει λοιπόν.

[...]
Ακόμα κατηγορήθηκαν οι κομμουνιστές ότι θέλουν τάχα να καταργήσουν την πατρίδα, την εθνότητα.

Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Δεν μπορεί να τους πάρεις αυτό που δεν έχουν. Αφού, όμως, το προλεταριάτο πρέπει κατ' αρχήν να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να ανυψωθεί σε εθνική τάξη, να συγκροτηθεί το ίδιο σαν έθνος, είναι και το ίδιο ακόμα εθνικό, αν και σε καμιά περίπτωση με την έννοια που δίνει η αστική τάξη.
[...]

Τι σημαίνει αυτό για έναν φυσιολογικό μη "θρησκόληπτο" πολιτικά άνθρωπο?

1. "... Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα γιατί τους την έχουν στερήσει οι κεφαλαιοκράτες, κι έτσι δεν μπορείς να τους πάρεις αυτό που δεν έχουν..."

2. "...Αυτοί όμως αποτελούν ένα σύνολο ανθρώπων που για να μπορέσουν να κατανοήσουν την δύναμη τους για την κατάκτηση της εξουσίας, πρέπει να κατανοήσουν την θέση τους ως υποκείμενο, ανυψούμενοι σε έθνική τάξη!!! ..."

3. (Το προλεταριάτο) "είναι και το ίδιο ακόμα εθνικό!!!"
Δηλαδή το προλεταριάτο, έχει εθνική ταυτότητα!!!

4. "Φυσικά όχι με την έννοια που του δίνουν οι αστοί.", (δηλ. Μπομπολας, Βαρδινογιάννης, Λάτσης, κλπ) που φροντίζουν να βρούν κορόιδα που ξεκωλιάζονται στη δούλεψη τους για ένα ξεροκόμματο "υπέρ πίστεως και πατρίδος".

Άρα χαϊβάνι μου ο εργάτης αγωνίζεται να πάρει αυτό που του κλέβουν, δηλαδή την πατρίδα, ώστε να την διαφεντέψει, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Γιατί η κοινωνία δεν εδράζεται μόνο στα μέσα παραγωγής, αλλά και στην κατοικία, την γειτονιά, το πανηγύρι, τους χορούς, τον πολιτισμό και την κουλτούρα των εργατών!

Για να τελειώνουμε με την καραμέλα των "επαναστατικών" ΜΚΟτζήδων.

(Ακούω το ξεφύλλισμα των εγχειριδίων από κάποιους ή ειναι ιδέα μου)???



Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

AVAAZ... ο αθέατος ιμπεριαλιστικός παράγοντας.

του Γιάννη Αθανασιάδη
 


Παρ’ ότι και εγώ συμμετείχα μετά από πρόσκληση πολλών φίλων σε τελευταία συλλογή υπογραφών του AVAAZ, πρέπει να εξομολογηθώ ότι δεν γουστάρω αυτές τις λογικές που εθίζουν την κοινωνία να εξαντλεί τις κοινωνικές της παρεμβάσεις μέσω διαδικτύου. 

Οι λόγοι είναι πολλοί.
Δημιουργούν με αυτό τον τρόπο, έναν απολύτως ελεγχόμενο ακτιβισμό, που είναι διάτρητος ως προς τα προσωπικά δεδομένα και έχει όλες τις προϋποθέσεις για παραπληροφόρηση και χειραγώγηση των πολιτών.

Συγχρόνως περνάει έμμεσα την λογική της παγκοσμιοποίησης. Με μια αθέατη αλλά καλά μεθοδευμένη δημιουργία άλλοθι στους ιμπεριαλιστές για παρεμβάσεις σε λαούς άλλων χωρών. Βλπ Λιβύη, Αφγανιστάν, Συρία κ.α.

Παράλληλα γνωρίζοντας τους ιδρυτές και διαχειριστές της συγκεκριμένης ΜΚΟ, μόνο ασφάλεια και εμπιστοσύνη δεν μπορείς να νιώθεις.

Ιδρυτές και διευθύνοντες της AVAAZ είναι, οι Tom Perrielllo, υπέρμαχος των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για την υπεράσπιση της «δημοκρατίας», πρώην αντιπρόσωπος των Δημοκρατικών στην βουλή.(Φώτο με Ομπάμα).

Ο Ricken Patel σύμβουλος μερικών από τις μεγαλύτερες εταιρίες και «ιδρύματα» του κόσμου,( το Ίδρυμα Rockefeller, το Ίδρυμα Gates,κ.α.) και ο Tom Pravda μέλος του βρετανικού διπλωματικού σώματος που υπηρετεί σαν σύμβουλος στο U.S State Department.

Να θυμηθούμε  ότι την πρόταση για ζώνη αποκλεισμού πτήσεων της Συριακής πολεμικής αεροπορίας την ξεκίνησε το AVAAZ επί Ομπάμα και εφαρμόστηκε πρόσφατα από τον Τραμπ!


 


Πολύ δε περισσότερο όταν λαμβάνετε το παρακάτω μήνυμα από την ομάδα διαχείρισης του AVAAZ:

"Φέρνουμε νέα τροπή στο Brexit

Οι Βρετανικές εκλογές αποδεκάτισαν τη συντηρητική Τερέζα Μέι και τα σχέδια της για Brexit, αφήνοντας πλέον ανοιχτό το ενδεχόμενο επιστροφής σε μια ενωμένη Ευρώπη." (!!!)

Ούτε λίγο ούτε πολύ μας λέει ότι πανηγυρίζουν που μια απολύτως δημοκρατική απόφαση του λαού της Μ. Βρετανίας μέσω δημοψηφίσματος, οδηγείται σε αποτυχία και ελπίζουν ότι θα γυρίσουν στις «αγκαλιές» την ΕΕ!!!

Ναι το έλαβα πριν λίγη ώρα λόγω της συμμετοχής μου σε συλλογή υπογραφών της ΜΚΟ AVAAZ!!!

Ελπίζω τώρα να κατανοείτε τους λόγους της αποστροφής μου για συμμετοχή σε τέτοιου χαρακτήρα ακτιβισμούς.



Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Εισπρακτικές και κοινωνική σαπίλα.

του Γιάννη Αθανασιάδη
  

"Εργάζονται" με συμβάσεις ενός και δυο μηνών.

Πιέζονται για να είναι πιο "πειστικοί" και επίμονοι απέναντί σε άγνωστους ανθρώπους οφειλέτες, ακόμα κι αν αυτοί δηλώνουν άνεργοι, κατεστραμμένοι ή ασθενείς.

Πληρώνονται με το βασικό και εκπαιδεύονται για να γίνουν ανάλγητοι και κυνικοί απέναντί σε συνανθρώπους τους.

Νέα παιδιά φοιτητές αλλά και πτυχιούχοι μη βρίσκοντας εργασία, καταλήγουν στον κοινωνικό κανιβαλισμό των εισπρακτικών.

Κάποιοι δεν αντέχουν και παραιτούνται.

Κάποιοι συνηθίζουν και σταδιακά εκμαυλίζονται, στην λογική του: "Ο θάνατός σου, η ζωή μου".

Οι εισπρακτικές αποτελούν την κορυφή της πυραμίδας της νεοφιλελεύθερης εισβολής, που χωρίζει τους σκλάβους, σε δήμιους και θύματα.

Ακολουθούν πολλά παρόμοιου χαρακτήρα επαγγέλματα που ακουμπούν όλο το φάσμα των εργαζομένων.

Από τους δημόσιους μέχρι τους ιδιωτικούς.

Αυτοί οι άνθρωποι, κομμάτια της εργατικής τάξης, κακοπληρωμένοι ή μη, ανήκουν στους εχθρούς του λαού, στους οποίους με δουλοπρεπή ανεκτικότητα προσφέρουν την εργασία τους.

Ελα τώρα και μίλα μου για ταξική αλληλεγγύη στους δύσμοιρους εργάτες των εισπρακτικών εταιρειών!!!

Αδέρφια πρέπει να κατανοήσουμε ότι έχει χαθεί κάθε ιδεολογικό επίχρισμα. Αυτό που διεκδικούμε πλέον δεν είναι το "ιδανικό".

Αυτό που διεκδικούμε είναι να διασωθούν, οι βασικές ανθρώπινες αξίες, της ηθικής και της αλληλεγγύης.

Να διακόψουμε την αλματώδη επέλαση της σήψης που με λοιμώδη διαδικασία επεκτείνεται σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας.

Αυτοί που παλιότερα ήταν οι κατάπτυστοι δακτυλοδεικτούμενοι του λαού, σήμερα καθορίζουν τους όρους κοινωνικής μας διαβίωσης.

Και το λέω συνειδητά και έχοντας επίγνωση κάθε φωνήεντος και συμφώνου που αναφέρω, "Θάνατος στους τοκογλύφους"!







Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Αν στην εποχή του Δον Κιχώτη υπήρχε facebook!

του Γιάννη Αθανασιάδη
 


Αν στην εποχή του Δον Κιχώτη υπήρχε facebook, μετά την επική μάχη του με τους ανεμόμυλους, θα ανέβαζε ποστ, με φώτο τον ίδιο, με διαλυμένη πανοπλία, σπασμένο κοντάρι και εμφανείς μώλωπες και κατάγματα, με λεζάντα : "Παραμένω πιστός στον αγώνα, παρά την δολοφονική επίθεση που δέχθηκα από τις δυνάμεις του σκότους τις οποίες αντιμετώπισα με ηρωισμό"!

Φυσικά με την Δουλτσινέα ταγκαρισμένη .

Από κάτω χιλιάδες λάικς και σχόλια του στυλ:

"Κράτα γερά"!

"Μαζί σου στον αγώνα"

"Αυτές οι καρδούλες για σένα"

"Love κιχωτάκη μου".

"Θάνατος στους σκοτεινούς φασιστοδράκους"

κλπ κλπ

Όμως ο Δον Κιχώτης του 1600 ήταν τουλάχιστον ειλικρινής διότι προέβαλε την φαντασία του πάνω στην πραγματικότητα και πίστευε ότι ίσχυε. Και είχε ειλικρινή σκοπό να κερδίσει την Δουλτσινέα!

Κάτι πονηρούληδες "δον Κιχώτες" του σήμερα, σκουντουφλανε στο "πατάκι" της εξώπορτας, σαβουριαζονται στο "πλατύσκαλο", μετατρέπουν την πραγματικότητα σε ότι φαντάζονται και ανεβάζουν αγωνιστικές φώτο με μώλωπες και ράμματα παραμένοντας κι αυτοί πιστοί και απτόητοι -τάχα μου- "αγωνιστές" κατά των σκοτεινών δυνάμεων που τους "επιτέθηκαν".

Σαντσο Παντσα θα βρουν μπόλικους για να το πιστοποιήσουν.

Και νααα τα λάικς από κάτω. Και νάαα τα σχόλια, "λεβέντη μου" - "μαζί σου", "θα νικήσουμε" και άλλα πολλά ηρωικά!

Ζούμε στην εποχή που η "Δουλτσινέα" είναι η αφορμή για αυτοπροβολή και παραγοντισμούς, και η μάχη με τους "ανεμόμυλους" δεν είναι τουλάχιστον ειλικρινής, αλλά στημένη και σκηνοθετημένη.

Χαιρετώ τους ανεμόμυλους και τα ... "πλατύσκαλα".




Πολιτική ορθότητα και ευνουχισμός του λαϊκού αυθορμητισμού.


του Γιάννη Αθανασιάδη


Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, σε αυτήν την χώρα τουλάχιστον, ο απλός λαός, τα καταπιεσμένα στρώματα του, συνήθιζαν να διακωμωδούν και να σαρκάζουν τους καταπιεστές με αυθόρμητους χαρακτηρισμούς που εστιαζόντουσαν και στα προσωπικά ελαττώματα και τις σωματικές ατέλειες τους.
Διότι μπορεί να μην είχαν τα πολιτικά εφόδια να αντιμετωπίσουν την καταπίεσή τους αλλά συναισθηματικά, με τον τρόπο αυτό, ανταπέδιδαν την βία που δεχόντουσαν είτε πνευματική, είτε σωματική.

Από τον Αριστοφάνη μέχρι τους καραγκιοζοπαίχτες και τις επιθεωρήσεις, η λαϊκή σάτυρα στοχοποιούσε την όποια εξουσία ή "διασημότητα", επικεντρωμένη στις ατέλειες τους, διογκώνοντας τες και χρησιμοποιόντας σκληρούς και "απρεπείς" χαρακτηρισμούς.

Το "μέτρο" λειτουργούσε αυτοματισμένα στην κοινωνική συνείδηση και δεν χρειαζόταν παρέμβαση των πολιτικώς ορθών, με κάποιας μορφής λογοκρισία. Αυτό ήταν δουλειά των εξουσιαστών.

Σήμερα με εντυπωσιάζει το γεγονός πως άνθρωποι προοδευτικοί και προερχόμενοι από αυτά ακριβώς τα ταξικά στρώματα επιτίθενται στον "μη ορθό" αυθορμητισμό απλών ανθρώπων κατατάσσοντας τους στον άλφα η τον βήτα ιδεολογικό χώρο!

Είναι σαφές ότι δεν αναφέρομαι στους ενταγμένους και υποκινούμενους ούγκανους του φασιστικού χώρου.

Εν ολίγοις άνθρωποι απλοί, που αποτελούν αν θέλετε και το υπόστρωμα της όποιας κινητοποίησης του λαού ενάντια στο καθεστώς, που τολμούν να εκφράζονται αυθόρμητα, δέχονται ένα "μαστίγωμα" πολιτικής ορθότητας, από τους δήθεν πρωτοπόρους της πολιτικής και κοινωνικής πάλης!

Μη βρίζεις τον νεκρό Μητσοτάκη. Γίνεσαι "ιερόσυλος"

Μην εκφράζεσαι απρεπώς στον παραπληγικό Σόιμπλε. Γίνεσαι ρατσιστής.

Μην "ξεφωνίζεις" τους συμβολαιογράφους των πλειστηριασμών. Γίνεσαι τραμπούκος.

Μην αντιστέκεσαι στους ελεγκτές των εισιτηρίων όταν πιάνουν και διαπομπεύουν ανθρώπους που το ενάμισι ευρώ είναι υστέρημα. Γίνεσαι απολίτιστος.

Μην ανοίγεις τις μπάρες στα διόδια να περνά ο "φυλακισμένος" των πόλεων ελεύθερα. Γίνεσαι τρομοκράτης.

Μην προσπαθείς να μπουκάρεις στο "μπουρδέλο". Γίνεσαι όχλος!

Αδέρφια!!!

Έτσι όπως το πάμε, ανατροπή θα κάνουμε, χορεύοντας τσιγκολελέτα στις παιδικές χαρές, με εποπτεία Γερμανών παιδοψυχολόγων.



Πλειστηριασμοί: Σύλλογος ή... δωσίλογος;

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

Το Δ.Σ του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Αθηνών - Πειραιώς - Αιγαίου και Δωδεκανήσων, με ανακοίνωση προς όλα τα μέλη του, που υπογράφει ο πρόεδρός του Γεώργιος Ρούσκας, αγιοποιεί το θεάρεστο έργο των πλειστηριασμών, ενώ καλεί σε νομιμοφροσύνη και εφαρμογή της τάξης, το κίνημα κατά των πλειστηριασμών!

Με απίστευτες αιτιάσεις (από στήριξη της διατροφής σε χωρισμένες οικογένειες, μέχρι τους απλήρωτους μισθούς εργαζομένων) και επικαλούμενο την «Δημοκρατία», προσπαθεί να ωραιοποιήσει την λογική του μαυραγοριτισμού και της λεηλασίας της περιουσίας του λαού.

Αδιαφορώντας γιατί και πώς οδηγήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας σε αδυναμία πληρωμής των χρεών τους προς κράτος, τράπεζες και ταμεία, υπερασπίζεται την... «δουλειά» των συμβολαιογράφων ως εκτελεστικών οργάνων, ενός ξεπουλημένου στους κάθε λογής τοκογλύφους, θεσμικού συστήματος.

Μέμφεται τους «πολύ λίγους» -όπως αναφέρεται- συμβολαιογράφους, που ζητούν οριστική αποχή από τους πλειστηριασμούς!

Τονίζοντας (και με πονηρό τρόπο εκβιάζοντας τα μέλη του συλλόγου), ότι αν δεν την κάνουν αυτοί την δουλειά, θα την κάνουν κάποιοι άλλοι!!!

Τέλος, αποπειράται να εκφοβίσει τους συναφείς κλάδους (δικηγόρους, δικαστικούς κλπ), διερωτώμενο «ποιος έχει άραγε σειρά;»

Η ντροπή είναι μια πεθαμένη έννοια στους δημόσιους «λειτουργούς» τύπου Ρούσκα και του σιναφιού του.

Διαλέξατε στρατόπεδο!

Είστε εσείς και απέναντί σας ο λαός!

Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης του Δ.Σ. που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του συλλόγου θα το δείτε (εδώ).



Είναι κάτι μέρες που ξεφεύγεις

του Γιάννη Αθανασιάδη


Είναι κάτι μέρες που κοιτάς γύρω σου και λες:

Δεν υπάρχει ελπίδα!

Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται το προφανές!

Δεν γίνεται να βιώνουν αυτή την ξεφτίλα και την εξαθλίωση και να νομίζουν ότι έρχεται Σαββατοκύριακο!

Δεν μπορεί 2 εκατομμύρια άνεργοι να μην ανιχνεύονται σε ένα σύνολο 4,5 εκ. εργατικού δυναμικού!

Είναι ακατανόητο 5 περίπου εκατομμύρια στο όριο της φτώχειας και κάτω από αυτό, να σου ανεβάζουν ευτυχισμένες καρδούλες και λουλουδάκια στο διαδίκτυο και να αναφέρονται σε τηλεοπτικά ριάλιτι!

Παίρνουν το σπίτι του διπλανού και τον πετάνε στο δρόμο κι αντί να τρέξουν να συμπαρασταθούν κρύβονται πίσω από τις γρίλιες ψιθυρίζοντας "ευτυχώς δεν ήρθε ακόμα η σειρά μας".

Άνθρωποι μοιρολατρικά τρώνε από τα σκουπίδια αντί να έχουν πάρει "τα όπλα"

Είναι κάτι μέρες που ξεφεύγεις και θες να "σφάξεις τον γιο της πλύστρας"!



Σάββατο 13 Μαΐου 2017

Η ελευθεριά δεν χορηγείται ως επίδομα...

του Γιάννη Αθανασιάδη
 



HOMO EPIDOMATICUS

Μια νέα ιστορική περίοδος που το πρωτοπόρο Ελληνικό dna, αλλάζει την εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους, έχει ήδη ξημερώσει.

Από το τέλος του 20ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας, βαθμηδόν και με αξιοθαύμαστη εξάπλωση στον Γεωγραφικό χώρο που ζει το συγκεκριμένο ανθρώπινο είδος, συντελείται μια "Μοναδική" σε εύρος εξέλιξη, στα κοινωνικα χαρακτηριστικά,του ανθρώπου.

Ξεπεράστηκε κάθε απαρχαιωμένο μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης, κάθε οπισθοδρομική λογική κοινωνιών που ζουν από τους "καρπούς" της μέχρι τώρα παραγωγικής διαδικασίας.

Ο Ελληνας δεν χρειάζεται πλέον να παράγει!!!

Η περιούσια αυτή φυλή μετεξέλιξε τον homo sapiens, μεταλλάσσοντας τον στο νέο πρωτοπόρο, ένδοξο είδος του "homo epidomaticus", το οποίο μέλλει να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα!

Ναι αδέρφια από αυτήν την ένδοξη γωνιά του πλανήτη ξεκινάει το ΝΕΟ και πάλι!

Μετά την πολιτική, τις επιστήμες και τους φιλόσοφους, έμελλε σε αυτόν το λαό να αναδείξει στην ανθρωπότητα, τους "επιδοματίες"!

Ένας λαός, που έχει αναπτύξει κάθε αποχρώσα έκφανση επιδοματικής διαβίωσης.

Κοινωνικά, αγροτικά, εκπαιδευτικά και δεκάδες άλλα είδη επιδομάτων.

Επιδόματα φτώχειας, μια εργασία που το μόνο που παράγει ειναι η απορρόφηση επιδόματος!

Κατακτήσαμε το κορυφαίο επίπεδο της ... επιδοματικής  λειτουργίας  του εγκεφάλου!

Αυτός ειναι ο υπέροχος πρωτοπόρος λαός των επιδοματιών.

Μόνο που ξεχνάμε κάτι αδέρφια... Η ελευθερία δεν χορηγείται ως επίδομα...

"Παρτιώτες."

του Γιάννη Αθανασιάδη
 


Ατομιστές, εσώκλειστοι, διαμερισματοποιημένοι!
Ιδιοτελείς, μνησίκακοι και συμφεροντολόγοι.
Αυτιστικοί της ιδεοληψίας τους, κοινωνικα αμόρφωτοι και υπερόπτες.
Μοιρολάτρες, εθελόδουλοι, που βαφτίζουν την υποταγή τους "ρεαλισμό".
Θρασύδειλα κτήνη που γλύφουν τους ισχυρούς και λιντσάρουν  τους αδύναμους.
Άνθρωποι "δηθενάκηδες" που πουλάνε την συνείδηση τους και τον συνάνθρωπο τους, για δυο δεκάρες παραπάνω!
Άνθρωποι που δεν μοιράζονται ούτε το χαμόγελό τους!!

Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να σου μιλούν για πατρίδα!!!
Δεν είναι "συμβατοί"!

Με δυο λόγια,

Όποιος αγαπά την πατρίδα του δεν μπορεί να εκμεταλεύεται το λαό της.
Ο πραγματικός πατριώτης ξέρει πρώτα απ' όλα να μοιράζεται.
Να δίνει την ζωή του για την ελευθερία και την υπεράσπιση των καταπιεσμένων.
Δεν μπορείς να έχεις ελεύθερη πατρίδα με σκλάβο το λαό!
Ένας πατριώτης δεν μπορεί να αγωνίζεται για την "πάρτη" του κι όχι για τον λαό του.
Για τον ίδιο λόγο δεν μπορεί να λέει ότι είναι πατριώτης και να μην επιδιώκει, ελεύθερες πατρίδες για τους άλλους λαούς.

Είναι τρόπος σκέψης και ήθος ζωής.
Να ξέρουμε τι λέμε.

Το νου σας στους "επαγγελματίες" πολιτικούς.

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

Όπως σε κάθε "αξιοπρεπή" "εγκληματική" συμμορία για να γίνεις μέλος πρέπει να περάσεις από την δοκιμασία να σκοτώσεις  κάποιον, διότι με αυτόν τον τρόπο γίνεσαι συνένοχος και θα εξασφαλίσουν ότι θα είσαι υπάκουος και δεν θα μιλήσεις γι αυτήν. Έτσι και η Ευρωπαϊκή συμμορία δέχεται στους κόλπους της τους εκάστοτε πολιτικούς του συστήματος.

Όσο κι άν παριστάνουν τους "αριστερούς", τους φιλολαϊκούς και κάποιοι τους "επαναστάτες", όλοι αυτοί οι "πολιτικοί", δεν ειναι τίποτα άλλο παρά μια εγκληματική συμμορία με διαπιστευτήρια την συνενοχή τους και εξασφαλισμένη την "ομερτά".

Αν υπάρχει ελπίδα αυτή εκπορεύεται από τους απλούς "κανονικούς" ανθρώπους του λαού και την ανιδιοτελή συμμετοχή τους στα κοινά.

Το πρώτο βήμα για να διολισθήσεις στην πρώτη κατηγορία, ειναι να γίνεις η να επιδιώκεις να γίνεις, επαγγελματικό κομματικό στέλεχος.

Δυστυχώς αδέρφια.

Το νου σας στους "επαγγελματίες".

Φόνοι και λιντσαρίσματα, για ένα "άθλημα"!

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

Αυτό που λέμε χειραγώγηση της κοινής γνώμης με ψευδή προπαγάνδα και "εικονική" πραγματικότητα.
Μόχλευση του λαϊκού αισθήματος με υπερβολές και ψέματα προς την μια η την άλλη ομάδα πολιτών. Εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα ανακοινώσεις.
Διαπλοκή, μίζες, διαφθορά, οικονομική εκμετάλλευση και ευνοιοκρατία.
Εξάρτηση, γλύψιμο και δουλοπρέπεια στην εκάστοτε οικονομική εξουσία.

Προβατοποίηση!!!

Αυτά όλα δεν είναι ανακάλυψη του νεοφιλελευθερισμού.

Εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται στο χώρο του πιο λαοφιλούς ομαδικού παιχνιδιού ανέκαθεν!

Στο ποδόσφαιρο!

Από όσο παλιά μπορώ να θυμάμαι, ποτέ το κράτος δεν ενοχλήθηκε από τους ακραίους και πολωτικού χαρακτήρα τίτλους των "αθλητικών" εφημερίδων. Ακόμα και την περίοδο που το πρωτάθλημα δεν ήταν επαγγελματικό!

Από την κραυγαλέα στήριξη και "ηρωποίηση" του ενός η του άλλου μαφιόζου μεγαλοπαράγοντα, ακόμη κι όταν ήταν υπόδικος, μέχρι τις στοχοποιήσεις προσώπων που οι απόψεις τους δεν εξυπηρετούσαν το αφεντικό!

Σοβαροί άνθρωποι με προοδευτική κατά τα άλλα κοινωνική θέση και δράση, κυκλοφορουσαν με μια τέτοια "αθλητική" εφημερίδα στη μασχάλη.

Οικονομική εξουσία, πολιτική, και "τύπος". Όλο το εξουσιαστικό πακέτο σε ένα παιχνίδι διαπλοκής στην πλάτη των φιλάθλων και των κάφρων οπαδών.

Χορός δισεκατομυρίων για τους παράγοντες σε μια περίοδο που η χώρα και ο λαός της βουλιάζουν στα χρέη!

Σήμερα και με όλο τον σεβασμό στους ποδοσφαιρόφιλους, διότι κι εγώ το αγαπώ αυτό το παιχνίδι που το εχω βιώσει στις αλάνες της Καλλιθέας, όποιος ασχολείται σοβαρά με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, είναι τουλάχιστον συμμέτοχος σε όλη αυτή την αθλιότητα.


Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Είναι χρέος μας. Είναι τα παιδιά μας!

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

"Έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας έδειξε ότι το 76% των μαθητών θέλει να φύγει στο εξωτερικό, με το 44% εξ αυτών να δηλώνει ισχυρή πρόθεση για μόνιμο εκπατρισμό!!!

Στη μελέτη συμμετείχαν μαθητές ηλικίας 15-18 ετών από τη Θεσσαλονίκη".

Αναρωτιέμαι τι εμπειρία και πληροφόρηση από την ζωή στο εξωτερικό λέτε να έχει η συντριπτική πλειοψηφία από τα 15χρονα και τα 18χρονα της χώρας μας και από που?

Να τολμήσω σας πω εγώ?

Εκτός από τις ταινίες, τα σήριαλ και τα ψωνισμένα σταρλετάκια της τηλεόρασης, από πουθενά αλλού!

Κάποια (ελάχιστα) έχουν την οικονομική στήριξη ή δεσμούς από την οικογένεια και μπορεί να προσαρμοστούν.

Τα περισσότερα θα φύγουν με όνειρα για τον καπιταλιστικό παράδεισο και ένα μεγάλο μέρος από αυτά θα έχει την τύχη των εισαγόμενων από την πρώην ανατολική Ευρώπη τις παλιότερες εποχές.

Καταθλιπτικοί εμιγκρέδες με χιλιάδες μη συμβατές κοινωνικές αγκυλώσεις. Υπηρετικό και κατώτατο προσωπικό καθώς και λουμπεναριά της "εσπερίας". Περιφερόμενοι σκλάβοι, υποχείρια του κεφαλαίου, απεργοσπάστες στις διεκδικήσεις των εργαζόμενων της κάθε χώρας, συμμορίτες που θα σφάζονται για λίγα μάρκα. Αυτό θα είναι το μέλλον για τα δύστυχα αυτά Ελληνόπουλα.

Και μη γυρίσει κανείς να μου πει πως επειδή (συγκυριακά) πρόκοψε αυτός, το ίδιο θα ισχύσει για όλους.Έχω προσωπικές εμπειρίες και μαρτυρίες γι αυτό.

Ποιός είναι όμως ο υπεύθυνος για αυτήν την πλάνη που έχει ενδημήσει στις καρδούλες των νέων μας?

Πρώτα από όλους ΕΓΩ και κάθε εγώ, με το παράδειγμα μου!

Που όλα αυτά τα χρόνια κοιτούσα την δουλειά μου και θεωρούσα ότι είναι αυτονόητη η πρόοδος και η ευημερία, χωρίς την συμμετοχή μου στα κοινά.

Δούλευα για τα φράγκα και δεν έδινα σημασία στην κοινωνική και ηθική παιδεία του παιδιού μου.

Θεωρούσα δεδομένη την πατρίδα μου, οπότε μπορούσα να την βρίζω και να την κατηγορώ. Να φλερτάρω με την αλλοδαπή εκ του ασφαλούς και να την εκθειάζω.

Έβλεπα τους τουρίστες γελαστούς και φιλικούς (πως αλλιώς θα είναι άλλωστε ένας άνθρωπος που κάνει διακοπές στον παράδεισο Ελλάδα), και νόμιζα ότι καλοπερνούν στην χώρα τους και στις δουλειές τους.

Γενικά άφησα να γεμίζει με τηλεοπτική σαβούρα και σκουπίδια το μυαλό του παιδιού μου, που έμμεσα ο ίδιος το "έσπρωξα" να βλέπει, χωρίς να αντιδρώ!

Πρότυπα Τζούλιας, Καλομοίρας, Κωστόπουλου, Μύκονου και πολιτικών νεολαιών σε σκυλάδικα, κλπ, περνούσαν στο ντούκου.

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς αυτή η γενιά έχει κάθε δικαίωμα να μας φτύσει.

Τώρα όμως τι γίνεται?

Μια ύστατη προσπάθεια να διορθώσουμε την πατρίδα μας όπως την καταντήσαμε είναι να δώσουμε πρώτοι εμείς οι παλιότεροι τον αγώνα για ένα νέο ξεκίνημα. Είναι χρέος μας να γκρεμίσουμε ότι παλιό και σάπιο χτίζαμε τόσα χρόνια.

Και μόνο αν είμαστε ειλικρινείς θα γίνει με την βοήθεια των νέων αφού ουσιαστικά είναι δικό τους το μέλλον.

Ευθύνη μας είναι να τους πούμε εμπράκτως, πως οι λαοί ευημερούν και σπάνε την σκλαβιά τους, όταν μένουν και δίνουν την μάχη κι όχι όταν ανταλλάσσουν την σκλαβιά τους με μια νέα "καλύτερη" σκλαβιά!

Είναι χρέος μας. Είναι τα παιδιά μας!

Η κλεψύδρα αδειάζει.

Θα στείλουν το λαό στην αγκαλια των εθνικιστών

του Γιάννη Αθανασιάδη.


 
Στα Σκόπια σκοτώνονται μεταξύ τους αλβανόφωνοι με σλαβόφωνους, (ο πρόεδρος της βουλής είναι βαριά τραυματισμένος). Στην Αλβανία ο λαός ειναι στους δρόμους ζητώντας την παραίτηση της κυβέρνησης.

Στην Κροατία έπεσε η κυβέρνηση συνασπισμού. Στο Κόσοβο αναζωπυρώνεται το εθνικιστικό και ο uck δηλώνει "έτοιμος". Η Σερβία οπλίζεται και προετοιμαζεται για πολεμική προβοκάτσια.

Στη Βουλγαρία για πρώτη φορά στη μεταπολεμική περίοδο μπήκαν στην κυβέρνηση οι εθνικιστές. Η Τουρκία, με τα γνωστά της θέματα, έχει δεσμεύσει το μισό Αιγαίο για άσκηση με αληθινά πυρά.

Μεγάλη Αλβανία, μεγάλη Τουρκία, μεγάλη Σερβία, μεγάλη Βουλγαρία, μεγάλη "Μασεντόνια του Αιγαίου", μεγάλη Ελλάδα, με σκλάβους τους λαούς τους.

"Να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ".

Το σενάριο αποσταθεροποίησης και γενικής ανάφλεξης των Βαλκανίων είναι σε "καλό" δρόμο.

Η πολεμική βιομηχανία θα βγάλει καλό "μεροκάματο".

Οι λαοί όπως πάντα θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι.

Ακόμα κι αυτοί που στα χαρτιά θα νικήσουν!

Μέσα σε όλα αυτά, στην Ελλάδα της οικονομικής κατοχής, της κρίσης και των μνημονίων, του εξαθλιωμένου λαού και της μιντιακής χειραγώγησης, αν οι δημοκράτες δεν μπορέσουν να ενωθούν κάτω από εθνικοαπελευθερωτικά, αντιιμπεριαλιστικά προτάγματα, (σε συνθήκες αποσταθεροποίησης και ανάφλεξης), ειναι βέβαιο ότι θα στείλουν το λαό στην αγκαλια των εθνικιστών.

Η κλεψύδρα αδειάζει.


Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Όχι δεν είναι χούντα!

του Γιάννη Αθανασιάδη
 


Και έρχεται κάποια ώρα που φευγαλέα περνά απ΄το μυαλό σου το δίλημμα.

"Να φτιάξω τα δόντια μου ή να ψωνίσω τρόφιμα για την οικογένεια."

Λέω φευγαλέα γιατί πάντα προέχει η οικογένεια.

Και βέβαια στην θέση των δοντιών μπορείς να βάλεις,τα φάρμακα, έξοδο με την παρέα, βενζίνη για το αυτοκίνητο, πετρέλαιο για την σόμπα, να αλλάξεις τα τρύπια παπούτσια, να πάρεις καινούρια ρούχα, να επισκεφτείς ένα φίλο στη γιορτή του... κλπ....κλπ...κλπ

Και κάθε τόσο παίρνεις ειδοποίηση από την εφορεία για να περάσεις να δεις τον έφορο διότι έχεις χρέη προς αυτήν.

"Περάστε από την ασφάλειαν δι υπόθεσιν σας"

Όχι δεν είναι χούντα!

Η Μπουμπουλίνας αντικαταστάθηκε από την τοπική εφορεία.

Και ναι!

Δεν σε βασανίζουν με ηλεκτροσόκ και φάλαγγα.

Κάνουν κάτι πιο "έξυπνο" σκοτώνουν την συνείδηση και την ψυχή σου όταν σε οδηγούν σε τέτοια διλήμματα.

Αφαιρούν κάθε ίχνος ονείρου! Στεγνώνουν κάθε χυμό ζωτικότητας!

Δεν χρειάζονται λευκά κελιά σε ένα κόσμο χωρίς χρώματα.

Μετέτρεψαν μια ηλιόλουστη πατρίδα και ένα αισιόδοξο λαό, σε ένα σκοτεινό στρατόπεδο με ζόμπι.

Ναι!

Ελα πες μου για την 21η Απριλίου Δήμιε μου.

Εκμαυλιστή της Δημοκρατίας...

Ούτε δάκρυ.....

Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

Δεν αλλάζει... Ανατρέπεται

του Γιάννη Αθανασιάδη


Ένας από τους λόγους που δεν σχολιάζω και δεν γράφω άρθρα πλέον, που αφορούν την κυβερνητική πολιτική αλλά και τις μνημονιακές "μεταρρυθμίσεις", είναι η συνειδητοποίηση ότι κάθε προσπάθεια να εκλογικεύσω και να εκθέσω τους κυβερνητικούς χειρισμούς, είναι έωλη και μάταια.

Είναι σαν να βρίσκομαι σε ένα πλοίο που βυθίζεται, που το νερό έχει φτάσει στο ντεκ των επιβατών και εγώ να κάνω κριτική στον καπετάνιο που μείωσε τις μερίδες στο φαγητό. Λες κι αν δεν τις μείωνε, θα άλλαζε κάτι σε σχέση με την καταβύθιση του πλοίου και τον επακόλουθο πνιγμό των επιβατών του.

Τώρα πλέον δεν μας σώζουν αλλαγές και αντιδράσεις στην λογική να μην απολυθούν οι (χ) υπάλληλοι και να μην μειωθούν οι (ψ) μισθοί και συντάξεις.

Δεν έχει καμία σημασία αν θα έχουμε "πρωτογενές" πλεόνασμα η έλλειμμα.

Τώρα πλέον, το κρατικό μόρφωμα που στήθηκε πάνω στην πατρίδα που λέγεται Ελλάδα, δεν σώζεται μέσα σε αυτό το περιβάλλον όσο "καλοί" χειρισμοί κι αν γίνουν.

Και κυρίως, δεν σώζεται από τον καταποντισμό, αλλάζοντας απλώς καπετάνιο.

Τώρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να αγωνιζόμαστε για να συνειδητοποιήσει ο κάθε συμπολίτης, ότι αυτό που χρειάζεται, είναι η ανατροπή και η ρήξη με αυτό το περιβάλλον, που δεν είναι άλλο από την ΕΕ και το νόμισμα της.

Αυτό όμως μπορεί να γίνει με την ευρεία συναίνεση και την συμμετοχή του λαού.

Και πρέπει να αγωνιστούμε γι αυτό.

Αλλιώς ούτε τα ποντίκια δεν θα γλυτώσουν από την επερχόμενη καταστροφή.



Η κλεψύδρα αδειάζει...

Δευτέρα 17 Απριλίου 2017

Η ενότητα και η βλακεία.

του Γιάννη Αθανασιάδη



Όσο ανεβαίνει ο βαθμός δυστυχίας μέσα στο λαό, τόσο μεγαλώνει η τάση για αντίδραση.

Όσο μεγαλώνει η τάση για αντίδραση, τόσο πολώνεται και ριζοσπαστικοποιείται ο λαός.

Όσο πολώνεται και ριζοσπαστικοποιείται ο λαός τείνει να χωριστεί τελικά, σε δυο "στρατόπεδα".

Σε αυτούς που θεωρούν ότι για την δυστυχία τους φταίνε οι πάσης φύσεως εξουσιαστές που τους οδήγησαν σε αυτήν και οι υπηρέτες τους,

και σε αυτούς που θεωρούν πως για την δυστυχία τους φταίνε οι πάσης φύσεως υπονομευτές που αντιδρούν στην "σωστή" λειτουργια της εξουσίας (που μας αγαπάει).

Τα δυο αυτά "στρατόπεδα", μοιραία κάποια στιγμή θα συγκρουστούν.

Δεν έχει σημασία από ποιους θα αποτελούνται ένθεν και ένθεν.

Το βέβαιο ειναι ότι αυτή την ώρα, το εξουσιαστικό "στρατόπεδο" έχει διαμορφώσει το "μέτωπο του". Είναι ήδη έτοιμο.

Στο απέναντι "στρατόπεδο", θα πρέπει να λύσουμε πρώτα το ζήτημα αν δηλώνουμε διεθνιστές η πατριώτες, επαναστάτες!

Αν ο αγώνας που θα κάνουμε θα λέγεται πατριωτικός ή αντιιμπεριαλιστικός!! Κι αν ο αντιιμπεριαλιστικος αγώνας θα λέγεται εθνικός η αντικαπιταλιστικος κλπ κλπ.
Αν αυτό που διεκδικούμε θα λέγεται λαϊκή κυριαρχία η ταξική κυριαρχία.
Όσο ο λαός εξαθλιώνεται και γεννοκτονείται, οι διάφορες ομαδοποιήσεις, χωρίζονται σε υποομάδες με χαώδεις!!! διαφορές μεταξύ τους, όπως αν ο Στάλιν έβαλε να σκοτώσουν τον Τρότσκι!
Αν ο Λένιν ήταν οπορτουνιστής, η αν η δημοκρατία θα λέγεται άμεση, καθαρή, αθηναϊκή, κλπ. Αν ο μπακάλης ειναι ταξικός εχθρός η σύμμαχος, κλπ,κλπ.
Αν η υπό κατάσχεση κατοικία άνω των 100τμ ειναι λαϊκή η καπιταλιστική! κλπ,κλπ,κλπ

Ρε αδέρφια δεν ξέρω αν τελικά μας αξίζει όλο αυτό, αλλά (συγγνώμη κιόλας) νομίζω πως στο τέλος θα καταφέρουμε να κερδίσουμε το ιστορικό βραβείο της "λαϊκής βλακείας".


Η κλεψύδρα αδειάζει...


Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Η απογοήτευση είναι σιδερένιες μπάλες δεμένες στα πόδια.

του Γιάννη Αθανασιάδη
 


Η απογοήτευση είναι σιδερένιες μπάλες δεμένες στα πόδια.

Μερικές φορές είναι ασήκωτες.

Τρέχεις ανιδιοτελώς στους πλειστηριασμούς και προσπαθείς να σώσεις τα σπίτια άγνωστων ανθρώπων γιατί πιστεύεις ότι μόνο με την αλληλεγγύη μπορεί να γίνει κάτι σε αυτή την χώρα.

Περιμένεις ότι όλοι όσοι συμμετέχουν διέπονται από τις ίδιες προθέσεις.

Και οι περισσότεροι που το κάνουν έτσι είναι.

Υπάρχουν όμως και οι κομματικές περιχαρακώσεις, που οδηγούν σε άλλα μονοπάτια τους ενταγμένους.

Συναγωνιστές που κατά τα άλλα θα ρισκάριζαν την σύλληψη τους για τον σκοπό αυτό, περιχαρακώνονται πίσω από κομματικά πανό και ενίοτε αλληλοδιαβλέπονται μετατρέποντας την σπουδαία αυτή πράξη αλληλεγγύης, που θα έπρεπε όλους να μας ενώνει, σε πεδίο αντιπαράθεσης.

Εκεί, για όσους δεν πάνε να προωθήσουν κάτι άλλο παρά μόνο "αυτήν καθ'εαυτήν" την αγωνιστική συμπαράσταση στους συμπολίτες τους, το βάρος της απογοήτευσης γίνεται αβάσταχτο!

Εκεί λες "δεν έχει νόημα", "δεν το αντέχω".

Όμως όσο μεγάλο κι αν είναι το βάρος της απογοήτευσης λες:

"Δεν έχω άλλη επιλογή. Ακόμα και κόντρα σε όλους τους "ανέμους" εγώ πρέπει να συνεχίσω τον αγώνα, γιατί υπάρχουν συνάνθρωποι μου που υποφέρουν κι αυτό είναι μια μικρή συνεισφορά στην προσπάθεια γυρίσει ο τροχός της ιστορίας."

Μια προσπάθεια με όσα απομεινάρια δύναμης διαθέτω.

Μια προσπάθεια να σταματήσει αυτή η άθλια λεηλασία της ζωής μας.

Μια προσπάθεια να καταλάβουμε σαν λαός ότι πιο πολλά είναι αυτά που μας ενώνουν.

Μια προσπάθεια με ότι μπορώ να διαθέσω στον αγώνα.

Μια προσπάθεια με νύχια και με δόντια.

Σήμερα στις 4μμ θα είμαι στο ειρηνοδικείο αψηφώντας το βάρος της απογοήτευσης.

Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

Είναι η τιμωρία των ενόχων βαρβαρότητα;

του Γιάννη Αθανασιάδη

Ένα από τα αναγκαία μέτρα για την αποκατάσταση της Εθνικής μας ανεξαρτησίας και της απαλλαγής της πατρίδας μας από τα δεσμά του παράνομου και επαχθούς χρέους, είναι η αποκατάσταση της νομιμότητας, με την τιμωρία όσων αλυσόδεσαν την χώρα με τα δεσμά του χρέους και επέβαλαν καθεστώς δουλοπαροικίας  στον Ελληνικό λαό.

Πολλοί θεωρούν ότι η τιμωρία εκ μέρους του λαού, των πολιτικών αλλά και όσων ενεπλάκησαν στην εξαπάτηση του λαού και την προδοτική παράδοση του στα νύχια των τοκογλύφων, είναι μια βάρβαρη αντιμετώπιση με ρεβανσιστικά χαρακτηριστικά.
Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο, ως αποτέλεσμα της μη αποδοχής των δανειακών συμβάσεων, των μνημονιακών νόμων και των χρεών που προέκυψαν από την υλοποίηση τους, ως πράξεις παράνομες και καταχρηστικές. Εν τέλει ως εγκληματικές πράξεις εθνικής προδοσίας απέναντι στον λαό και την πατρίδα.

Πως αλλιώς θα στηρίξει ο λαός την καταγγελία του χρέους , των γενοκτόνων μνημονιακών νόμων και της εκποίησης του δημόσιου πλούτου που εκπορεύονται από αυτό, ως παράνομες και αντεθνικές ενέργειες, χωρίς τους ενόχους που τις διέπραξαν; 

Πως θα ζητήσουμε την συναίνεση της διεθνούς κοινότητας;*
Θα είναι σαν να λέμε ότι έγινε ένα έγκλημα χωρίς εγκληματία. Μια μεταφυσικού χαρακτήρα ενέργεια.

Η εκχώρηση της Εθνικής κυριαρχίας οριστικά και άνευ όρων**, η εκχώρηση των υποδομών και των στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα στις πολυεθνικές και το ντόπιο ολιγαρχικό κατεστημένο, οι  χιλιάδες αυτοκτονίες , οι θάνατοι από ελλιπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η τραγική μοίρα των χιλιάδων αστέγων, τα υποσιτιζόμενα παιδιά μας, οι δυο εκατομμύρια άνεργοι, η ώθηση σε συνθήκες υπερχρέωσης των δυο τρίτων του πληθυσμού, η εκποίηση της ιδιωτικής περιουσίας και το ξεσπίτωμα χιλιάδων οικογενειών, το ξερίζωμα της νεολαίας μας, τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα καθημερινά οικογενειακά δράματα, λόγω της ανέχειας, που περνούν κάτω από το φως της επικαιρότητας. Προκλήθηκαν από την βίαιη*** επιβολή νόμων κατοχικού χαρακτήρα, εκπορευόμενων από ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με την συναίνεση και την συμμετοχή πολιτικών προσώπων που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτήν την χώρα.
Θεωρείται ρεβανσισμός η τιμωρία τους ή συνταγματικό καθήκον των πολιτών;****

Επιτέλους σε αυτήν τη χώρα κάποτε πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Από την ίδρυση του αυτό το κράτος άφηνε τους πολιτικούς και τους συνεργάτες των κάθε λογής κατακτητών ατιμώρητους. Με αποτέλεσμα οι ίδιοι αλλά και οι επίγονοι τους να βρίσκονται διαρκώς καβάλα στην πλάτη του λαού, αποθρασυνόμενοι από την ατιμωρησία τους.

Για να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία περί «βάρβαρης λογικής» όσων επιζητούν την τιμωρία των ενόχων που οδήγησαν στα «μνημονιακά χρόνια».
Η τιμωρία των ενόχων, δεν είναι μια πράξη βάρβαρης αντεκδίκησης, αλλά μια αναγκαία πράξη απόδοσης δικαιοσύνης που τεκμηριώνει και θεμελιώνει την παράνομη προέλευση του χρέους.
Και όσοι δεν την θέλουν είναι ή συνένοχοι ή ανόητοι.


Σημειώσεις.
 *  Η ασυλία ενός κράτους στο διεθνές δίκαιο διασφαλίζει ότι η περιουσία του είναι ακατάσχετη, η ετεροδικία του δεδομένη και το δικαίωμά του να ασκεί κυριαρχία αδιαμφισβήτητο.

**  ΣYΜΒΑΣΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ 8 ΜΑΪΟΥ 2010,
άρθ 14 ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
παρ 1. Η παρούσα Σύμβαση καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από την παρούσα ή σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο.
παρ. 5 Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Δηλαδή ως εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού αποφάσισαν να ζητήσουν και να πάρουν  δανεικά με  αντάλλαγμα την εθνική κυριαρχία μας, πράξη η οποία εκτός από ταπεινωτική, άκρως προσβλητική και εξευτελιστική , αποτελεί σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που πηγάζουν από αυτήν. Έσχατη προδοσία δηλαδή.
Και αυτό, επειδή  ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε η κυβέρνησή του, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδας που “μας εκπροσώπησαν ” σε αυτήν τη συναλλαγή, δεν είχαν σχετική εξουσιοδότηση από εμάς. Από το Λαό δηλαδή .
Και δε θα μπορούσαν ποτέ να την έχουν, όχι μόνο επειδή κανένας Έλληνας δε συμφωνεί με το αίσχος αυτό, αλλά, επειδή μια τέτοια απόφαση χρειάζεται και την άδεια όλων των προγόνων και όλων των απογόνων μας, γιατί και σε αυτούς ανήκει η χώρα και όχι μόνο σε εμάς. “


***  ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ: ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ, ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Άρθρο 134
Έσχατη προδοσία
« …
Με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται όποιος, εκτός από την περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου: α) επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού. β) επιχειρεί με τα μέσα που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο και με τρόπο πρόσφορο να διαπράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, να αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή, την Κυβέρνηση ή τον Πρωθυπουργό από την ενάσκηση της εξουσίας που τους παρέχει το Σύνταγμα ή να τους εξαναγκάσει να εκτελέσουν ή να παραλείψουν πράξεις που απορρέουν από την εξουσία αυτή. γ) ασκεί ή άσκησε την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέλαβε με τους τρόπους και με τα μέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό.
…..
Αρθρο 151
Κατάχρηση πληρεξουσιότητας
Όποιος ως πληρεξούσιος του ελληνικού κράτους, ή συμμάχου του, διεξάγει με κάποια άλλη κυβέρνηση υποθέσεις του εντολέα του με πρόθεση κατά τέτοιο τρόπο που μπορεί να προκύψει βλάβη για τον εντολέα τιμωρείται με κάθειρξη.
…»

****   ΣΥΝΤΑΓΜΑ 
ΤΜΗΜΑ Δ’: Ακροτελεύτια διάταξη
Άρθρο 120
  1. Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε’ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Ιουνίου 1975.
  2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
  3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
  4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.




Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Θα με καταδικάσετε για οπλοκατοχή κοινής λογικής και χρήση της.




Όσοι δόκτορες από Γέιλ, Κέιμπριτζ και Χάρβαρντ κι αν γνωμοδοτούν.

Όσα "έγκριτα" ΜΜΕ κι αν το διαλαλούν.

Όσοι βολεμένοι και υποταγμένοι κι αν το στηρίζουν.

Όσοι νόμοι κι αν μου το επιβάλλουν.

Όσο μικρός και ασήμαντος απέναντι στους ακαδημαϊκούς και τους διανοητές κι αν φαίνομαι.

Όσο μόνος απέναντι στην μάζα και τους χειραγωγούς της κι αν είμαι....


Κουφάλες δεν θα παραδώσω την λογική και το μυαλό μου βορά στο ψέμα της εξουσίας σας.

Θα είμαι μέχρι τέλους ένας αδιόρθωτος ταραχοποιός της τάξης των πραγμάτων σας.

Και θα καταδικαστώ, για οπλοκατοχή 
κοινής λογικής και χρήση της.

Είναι το μόνο όπλο που χρειάζομαι  απέναντι στους γελοίους εξουσιαστές. 

Θα είμαι ο άχρηστος κρίκος στην εικονική φυλακή της λογικής που χτίζετε....

Με αηδία
Γιαννης Αθανασιαδης.


Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

12 Φεβρουαρίου, ολέθρια ημέρα για την μοίρα αυτού του λαού.

του Γιαννη Αθανασιάδη
  


Κάποιοι λένε για Τρίτη και δεκατρείς κάποιοι πιο τρεντυ Αμερικανίζοντες (χολιγουντιανά), για Παρασκευή και 13.

Αν πραγματικά υπάρχει μια καταραμένη ημερομηνία γι αυτό τον τόπο, αυτή ειναι η 12η Φεβρουαρίου.

12/02/1945 ο ΕΛΑΣ παραδίδει τα όπλα παρά τις προειδοποιήσεις του Αρη και ουσιαστικά προδίδεται ο αγώνας και η πορεία της πατρίδας προς Εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία. Ακολούθησε ο Αγγλόφερτος εμφύλιος και 30 περίπου χρόνια, σκοταδισμός, διωγμοί και εξορίες των αγωνιστών της αντίστασης.



12/02/2012 Ψηφίζεται το 2ο μνημόνιο και το περίφημο PSI (κούρεμα) που οδήγησε στην αφαίμαξη των ταμείων και την ολοκληρωτική παράδοση της χώρας στους δανειστές, περνώντας από το παράθυρο την παράνομη υπογραφή της μη ψηφισμένης δανειακής σύμβασης, οριστικοποιόντας την συμμετοχή των πολιτικών κομμάτων του κοινοβουλίου, σε πράξη εσχάτης προδοσίας σε βάρος του λαού και της πατρίδας. Ακόμα και τα κόμματα που καταψήφισαν, με την παρουσία τους και την συμμετοχή τους στις διαδικασίες νομιμοποιούσαν αυτή την απίστευτη προδοσία σε βάρος του λαού. 



Ένα εκατομμύριο περίπου λαού στους δρόμους και τις πλατείες με επαναστατική προδιάθεση απέναντι στους προδότες, αντί να βρει συμπαραστάτες και πρωτοπόρους στην ρήξη και την ανατροπή τα "επαναστατικά" ντεμεκ κόμματα της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ), τους έβλεπε να παρακολουθούν από τα παράθυρα της βουλής, πως το σύστημα τσακίζει το λαό με ξύλο και δακρυγόνα....

Τότε που πίστεψα στο θαύμα.

Τότε που έμαθα καλά τι σημαινει για το λαό κοινοβουλευτισμός.

Την συνέχεια την ζούμε σήμερα... δυστυχώς!


Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

Τελικά είμαστε υπό κατοχή;

του Γιάννη Αθανασιάδη

   
Όταν μια χώρα και ο λαός της εξουσιάζεται από άλλους εκτός αυτής, ανθρώπους – 
οργανισμούς – κράτη, με σκοπό να της αφαιρέσουν, την διαχείριση των πόρων της, τα μέσα παραγωγής, τα περιουσιακά στοιχεία της και την αυτοδιοίκηση της.

Όταν δηλαδή δεν της επιτρέπεται να αποφασίζει για την φυσική, οικονομική και διοικητική της αυτοδιαχείριση, και αυτό επιβάλλεται, είτε με στρατιωτική, είτε με οικονομική είτε με οποιασδήποτε άλλης μορφής βία, τότε έχουμε επιβολή κατοχής.

Στην Ελλάδα πληρούνται όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις, ήδη από την υπογραφή της δανειακής σύμβασης το 2010 ερήμην του λαού.

Στα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν δοσιλογικά ΜΜΕ, κόμματα και πολιτικοί, άσκησαν συστηματική τρομοκρατία με ψευδεπίγραφες καταστροφολογίες σε κάθε προσπάθεια του λαού να αντιδράσει, ενώ όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα που κυβέρνησαν, έκλεψαν την ψήφο του λαού υποσχόμενα έξοδο από τα μνημόνια, και αντ’ αυτού έφεραν νέο μνημόνιο (το τελευταίο πάντα)!

Εφτά ολόκληρα χρόνια ροκανίζουν τις οικονομικές, βιολογικές και ψυχικές αντοχές του λαού, στοχεύοντας να τον μετατρέψουν σε ένα σύνολο από ανθρώπινα ράκη, που δεν θα έχει πια το κουράγιο να αντιδράσει, στον επερχόμενο ολοκληρωτικό εξανδραποδισμό του.

Δεν υπάρχει κοινωνική τάξη στην πατρίδα μας, εκτός από τους μεγαλοαστούς (όσοι υπάρχουν), τους μαφιόζους ολιγάρχες και τους εθελόδουλους υπηρέτες τους, που να μην πλήττεται από την βίαιη επιβολή νόμων και χαρατσιών, που οδηγούν στην απαλλοτρίωση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας στο σύνολο της. 

Κάτι που δεν γινόταν ούτε στην προηγούμενη Γερμανική κατοχή!

Για να μπορέσεις να δώσεις λύση σε ένα τέτοιου μεγέθους πρόβλημα όπως αυτό που αντιμετωπίζει η χώρα μας, πρέπει να συνειδητοποιήσεις την βασική αιτία του προβλήματος, χωρίς βεβαίως να παραβλέπεις και τις υπόλοιπες παραμέτρους. 

Και η βασική αιτία του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα και ο λαός της, αυτό που πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε και ευθαρσώς να ομολογήσουμε, είναι ότι η πατρίδα μας βρίσκεται υπό κατοχή!

Μόνο τότε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε την ανάγκη εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και όχι κάποιων απλών διεκδικήσεων μέσα από το κατοχικό κοινοβούλιο.

Μόνο τότε έχει νόημα η δημιουργία Λαϊκού Δημοκρατικού Μετώπου από τα κάτω, με πατριωτικά και εθνικοαπελευθερωτικά προτάγματα.

Μόνο τότε θα έχει νόημα ο αγώνας για όλο το λαό.

Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας για να απαλλαγούμε από τα δεσμά κατοχής του καταχτητή και να πάρουμε την πατρίδα στα χέρια μας, αποκαθιστώντας την λαϊκή κυριαρχία, την Δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και αναγεννώντας το νέο Ελληνικό κράτος.


Αλλιώς όσο μας εξοντώνουν θα φτιάχνουμε διάφορα αριστερά, δεξιά, επαναστατικά, ριζοσπαστικά, αντικαπιταλιστικά, αντινεοταξικά, κόκκινα, πορτοκαλιά, ροζ, κλπ κλπ Μέτωπα, που με την σειρά τους θα διασπόνται σε αντίπαλα ανθυπομέτωπα κατηγορώντας αλλήλους ως ρεφορμιστές, οπορτουνιστές και άλλα παρόμοια εδώδιμα και αποικιακά.

Η κλεψύδρα αδειάζει.


Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Eνας γνήσιος Εθνοπατέρας


του Γιάννη Αθανασιάδη

  

   
Μπαίνεις με 3% στο κοινοβούλιο μιλώντας για ανατροπή, επανάσταση, προδότες, Δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, κλπ κλπ κλπ.

Σε καλωσορίζουν πιστώνοντας κάτι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο κόμμα σου, και κάτι χιλιάδες
ευρώ, στον ειδικό προσωπικό  λογαριασμό που υποχρεωτικά έχεις ανοίξει.

Προβληματίζεσαι ... "Μα εγώ είμαι επαναστάτης... Εγώ θέλω να ανατρέψω το σύστημα... Πως μπορώ να δεχθώ την συμμετοχή μου σε αυτό το σάπιο αλισβερίσι";

Μετά λες ... "Ε. Και τι να κάνω να τους τα χαρίσω; ... Άλλωστε με το 3% ακόμα δεν ήρθε η ώρα... Μέχρι εκείνη την ώρα θα τα παίρνω και θα χρησιμοποιώ τα χρήματα του λαού για καλό σκοπο ..."

Μετά σε καλούν στις διάφορες επιτροπές ... Να τους χαρίσεις τα επιδόματα; Άλλωστε αγωνίζεσαι για την αλήθεια.

Την αυτοκινητάρα που σου έδωσαν; Τα έξοδα κίνησης; Τα τσάμπα διόδια;

Τον εξοπλισμό του γραφείου σου; Τα παιδιά και τα ανίψια σου άντε και κάνα δυο συντρόφους που βόλεψες στα γραφεία σου;

Τι θα γίνουν αυτοί;

Άλλωστε τώρα που γνωριστήκατε με τους άλλους βουλευτές στο καφενείο της Βουλής, σου λένε ότι τα λες πολύ ωραία αλλά δεν ειναι ώριμος ο λαός. 

Άδικο έχουν;

Άσε που και η αξιωματική αντιπολίτευση σου κλείνει το μάτι!

Στο κόμμα η βάση αμφισβητεί γκρινιάζει. Αύριο μεθαύριο μπορεί να σε καρατομήσουν. Θα τους αφήσεις τους αδαείς, μαλάκες και αχάριστους να σε μηδενίσουν; 
Τι ξέρουν αυτοί!
Εσύ είσαι Βουλευτής τώρα! 
Δεν θα τρέχεις σαν τον γύφτο να πλακώνεσαι με τα ματ και να μοιράζεις φυλλάδια και να ακούς τον κάθε πικραμένο να σου λέει τις παπαριές του! 
Έχουμε και ένα πρεστίζ μη το γαμήσουμε τελείως.

Όχι φίλε μου!

Τις μαλακίες για επαναστασεις και ανατροπές τις λες πλέον επειδη θέλουν να τις ακούν οι ψηφοφόροι σου. 

Άλλωστε μέχρι εκείνη την ημέρα θα έχεις λύσει το πρόβλημα σου και θα το παίζεις και πρωτοπορία.

Εσύ είσαι πλέον ένας υπεύθυνος κοινοβουλευτικός άνδρας. 


Ένας γνήσιος Εθνοπατέρας!
Venceremos!




Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Ένα σοβαρό ... "ελάττωμα"

του Γιάννη Αθανασιάδη




Από μικρός είχα ένα σοβαρό "ελάττωμα".

Δεν μπορούσα να αντιγράψω ή να αποστηθίσω!

Με αρρώσταινε η σκέψη ότι θα έπρεπε να αντιγράψω μηχανικά κάποια εργασία η ότι θα έπρεπε να αποστηθίσω ένα μάθημα χωρίς την αφομοίωση του γνωστικού του περιεχομένου απλά και μόνο για να πάρω ένα καλό βαθμό.

Βάσανο μεγάλο απέναντι στα ξεφτέρια της παπαγαλίας και τους άτεγκτους καθηγητές.

Αυτός ίσως είναι και ένας λόγος για τον οποίο απεχθάνομαι τους τύπους που αντί να αναζητήσουν λύσεις πρωτογενώς για τα προβλήματα που αφορούν την Ελληνική ιδιαιτερότητα λειτουργούν πάνω σε λυσάρια και εγχειρίδια άλλων λαών και άλλων εποχών.

Όταν τους ρωτάς όμως να σου πουν κάτι δικό τους ή όταν η συζήτηση γεννήσει μια καινούρια ιδέα ή λύση, τότε πανικόβλητοι θα σου επιτεθούν και θα αναφωνήσουν επιτιμητικά.

Μα δεν το έχει πει αυτό ο Αριστοτέλης, ο Μαρξ, ο Αυγουστίνος, ο Καστοριάδης, ο Καντ, ο Μπακούνιν, Οι Γερμανοί, οι Αγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ρώσοι, οι αρχαίοι Ελληνες, κλπ κλπ κλπ, λες και αυτός ο λαός σήμερα, πάσχει από κάποια αναπηρία.

Είναι οι ίδιοι οι παπαγάλοι που με έκαναν να νιώθω μειονεκτικά στο σχολειό. Μόνο που τώρα αισθάνομαι λυτρωμένος που δεν έγινα σαν κι αυτούς.

Δυστυχώς όμως φίλοι μου αυτό ειναι το σύστημα της εκπαίδευσης μας και αυτό τον τρόπο σκέψης αναπαράγει.