Οι οκτώ θλιβερές παραδοχές του κ. Δένδια στην Τουρκία.

 του Γιάννη Αθανασιάδη

Στην συνάντηση των υπουργών εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας είδαμε με ενθουσιασμό για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες έναν Έλληνα πολιτικό να «ορθώνει» το ανάστημα του και να «τα χώνει» στον τούρκο ομόλογο του και μάλιστα μέσα στην χώρα του ως φιλοξενούμενος. Αμέσως τα πατριωτικά αντανακλαστικά των Ελλήνων που χρόνια τώρα τρώνε καρπαζιές και δεν μιλάει κανείς, απογειώθηκαν! Έφτασαν μέχρι την Πόλιν και την κόκκινη μηλιά!

Πηχυαίοι τίτλοι για την περήφανη στάση του κ. Δένδια απέναντι στους τούρκους! Ακόμα και η αντιπολίτευση είχε να πει την καλή της κουβέντα. Στον απόηχο αυτών των πανηγυρισμών και επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, ας δούμε οχτώ παραδοχές που άμεσα ή έμμεσα περνάνε μέσα από τις δηλώσεις του κυρίου Δένδια και που πρέπει να μας βάλουν σε περίσκεψή και προσωπικά τις θεωρώ, το λιγότερο θλιβερές!

Τις παραθέτω αυτούσιες σχολιάζοντας τες απλά, χωρίς περεταίρω ανάλυση για την οικονομία του χώρου και τις αφήνω στην κρίση σας.

1. «Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεσμεύτηκε για το άνοιγμα ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα, κάτι που έχει γίνει πράξη τον περασμένο Νοέμβριο και θα κάνουμε τα εγκαίνιά του αμέσως μετά την πανδημία».
Παραδέχεται ότι το θέμα του ισλαμικού τεμένους είναι τελειωμένο και αποδέχεται ότι αφορά ελληνοτουρκικό ζήτημα και όχι ζήτημα θρησκευτικής ελευθερίας. Με λίγα λόγια βάζει τον Ερντογάν ως εκφραστή των μουσουλμάνων της Ελλάδας.

2. «Και νομίζω ότι συμφωνήσαμε να δημιουργήσουμε από κοινού με την τουρκική πλευρά μια θετική ατζέντα οικονομικών θεμάτων για να προχωρήσουμε τις σχέσεις μας μπροστά και να προωθήσουμε την οικονομική μας συνεργασία, ώστε να αλλάξουμε το κλίμα, το οποίο υπάρχει στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις.»
Παραδέχεται ότι υπάρχει συμφωνημένη ατζέντα οικονομικής συνεργασίας, πέραν των όσων ήδη υπάρχουν μεταξύ των δυο χωρών κάτι για το οποίο έχω αναφερθεί σε παλαιότερο άρθρο μου και αφορά την συνεκμετάλλευση που θα την βρούμε και πιο κάτω.

3. «Όπως γνωρίζετε, μοναδική λύση, που είναι αποδεκτή από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας, είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία στη βάση των σχετικών αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών. Αυτή η λύση είναι συμβατή και με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.»
Παραδέχεται ότι έχει τελειώσει για την Ελλάδα το ενιαίο κυπριακό κράτος και δεν μπαίνει καν ως στοιχείο διαπραγμάτευσης.

4. «Υπογραμμίζω πάλι, για δεύτερη φορά, ότι η Ελλάδα υποστηρίζει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, εφόσον η Τουρκία το επιθυμεί.»
Παραδέχεται ότι η Ελλάδα έχει παραδώσει εν λευκό άλλο ένα διαπραγματευτικό χαρτί άσκησης πίεσης της διπλωματίας της.

5. «Αναφορικά με το μεταναστευτικό-προσφυγικό, επισήμανα - και νομίζω συμφωνήσαμε - ότι είναι ευρω-τουρκικό ζήτημα.»
Παραδέχεται ότι η Ελλάδα παραμένει ουσιαστικά θεατής στον διάλογο για το μεταναστευτικό παραχωρώντας «μειοδοτικά» στην ΕΕ τον αποφασιστικό ρόλο των διαπραγματεύσεων και αποφάσεων.

6. «Η θέση της Ελλάδας είναι σαφής: η Τουρκία έχει παραβιάσει στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο το Διεθνές Δίκαιο και τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Και όχι μόνον αυτό, έχει παραβιάσει τα ίδια τα δικαιώματα κυριαρχίας της Ελλάδας. Έχει κάνει 400 υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος Mevlüt. Πάνω από ελληνικό έδαφος. Δεν υπάρχει καμία διάταξη δικαίου που να επιτρέπει πτήση πάνω από το ελληνικό έδαφος. Δεν μιλάω για τη θάλασσα.» 
Παραδέχεται ότι «δεν τρέχει και τίποτα» με τις υπερθαλάσσιες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, ανοίγοντας εμμέσως την συζήτηση για την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

7. «Η Ελλάδα είναι περήφανη για τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι περήφανη για το ευρωπαϊκό κεκτημένο και θα συνεχίσει να λειτουργεί σύμφωνα με αυτό.»
Παραδέχεται και μάλιστα με υπερηφάνεια την υποτέλεια στο αυτοκρατορικό μόρφωμα της ΕΕ και τα υπέροχα μνημόνια της.

8. «Έθεσες Mevlüt δύο θέματα: Αποστρατικοποίηση των νησιών. Γιατί υπάρχει στρατός στα νησιά; Υπάρχει γιατί απειλούνται από κάπου.»

Ούτε λίγο ούτε πολύ, παραδέχεται ότι έχουμε στρατό στα αποστρατικοποιημένα νησιά (βάση της συνθήκης της Λοζάνης την οποία επικαλείται η διπλωματία της χώρας μας για θέματα παραβίασης κυριαρχικών μα δικαιωμάτων). Δηλαδή καίει την βάση της συνθήκης!
Ουσιαστικά ανοίγει τον δρόμο για την αναθεώρηση της! Το καταλαβαίνετε;
Και μη μου πείτε ότι ο κόσμος το ‘χει τούμπανο, διότι και το Ισραήλ είναι γνωστό τοις πάση ότι έχει πυρηνικά, αλλά ουδέποτε το παραδέχτηκε επισήμως!

 Μόνο ανόητος ή μειοδότης καίει σε επίσημες δηλώσεις του την βάση πάνω στην οποία στηρίζει τα κυριαρχικά του δικαιώματα!

Τώρα μπορείτε να συνεχίσετε τους πανηγυρισμούς σας για την περήφανη στάση του κυρίου Δένδια.  

12 Φεβρουαρίου : Αποφράδα ημέρα

Του Γιάννη Αθανασιάδη

Μια επέτειος που σηματοδοτεί την κορύφωση του λαϊκού αγώνα κατά των μνημονίων, αλλά και την απαρχή της  αποσύνθεσης της ενότητας και της παλλαϊκής διεκδίκησης της εθνικής ανεξαρτησίας.

Κοντά στο ένα εκατομμύριο λαού.  Άνδρες, γυναίκες, νεολαίοι και παιδιά! 

Όλοι μαζί απέναντι σε μία βουλή που θα ψήφιζε το 2ο και καθοριστικό μνημόνιο της υποδούλωσης της Ελλάδας στη συμμορία των τοκογλύφων της ΕΕ. 
Με ένα τραπεζίτη αντιδημοκρατικά διορισμένο ως πρωθυπουργό!

Είχα την τιμή και την τύχη, να συμμετάσχω σε κάτι τόσο ενιαίο, μαζικό κι αυθόρμητο και την ατυχία να βιώσω μέσα από το κίνημα την ψυχοφθόρο διαδικασία της αποσύνθεσης αυτής της ενότητας του λαού μου.

Οι σημερινές τραγικές καταστάσεις που έχουν επέλθει στο λαό και την πατρίδα μας, είναι αποτέλεσμα που οριστικά κρίθηκε εκείνη την ημέρα, όταν παρά και ενάντια στην βούληση του λαού, το σύνταγμα και κάθε έννοια δημοκρατίας, τα κόμματα της "πρωτοπορίας" παρέμειναν μέσα στο κοινοβούλιο, ενώ την ίδια ώρα ο λαός δεχόταν την πιο βάρβαρη και μαζική βία και καταστολή της  μεταπολιτευτικής περιόδου με χιλιάδες γαμημένα ΜΑΤ και ασφυξιογόνα χημικά.

Ναι! είτε συμφωνείτε είτε όχι, στις 12-02-2012 ο λαός μπορούσε και τα κόμματα δεν θέλανε.

Νίκησε η βία του κράτους, με τις ευλογίες ή την ανοχή των "εθνοπατέρων"!

Αφού πλέον έγινε ότι έγινε, μένει η μελαγχολική θύμηση μιας ημέρας που άλλοι λίγο κι άλλοι πολύ νιώσαμε το μεγαλείο της ενότητας και της παλλαϊκής συνείδησης, την  προδοσία των ηγεσιών και το σκοτεινό φασιστικό πρόσωπο του αστικού κράτους.

Και ο αγώνας με την ελπίδα ότι θα ενωθούμε πάλι και θα έρθουν οι μέρες, που τα δωσιλογικά σκουλήκια θα δώσουν λόγο για την προδοσία τους.

12-02-2012  Η κορύφωση του δράματος του κινήματος των πλατειών.

Η μεγάλη χαμένη ευκαιρία για να ρθουν τα πράγματα ανάποδα.
Η οφθαλμοφανής ιστορική τεκμηρίωση, της πολιτικής υστέρησης και του ελλείμματος επαναστατικής πρωτοπορίας στην χώρα μας.

Κάποιοι λίγοι φωνάζαμε να καταλάβουμε την παλαιά Βουλή και να καλέσουμε το λαό σε λαϊκή εθνοσυνέλευση με πλήρη συνείδηση των πράξεών μας.
Δεχτήκαμε την αποδοκιμασία ως τρελοί, τραμπούκοι και μπάχαλα.

Αφήσαμε τον εξεγερμένο λαό να να τρώει ξύλο και δακρυγόνα, χωρίς διακύβευμα.
Αφήσαμε να σβήσει μέσα στην απογοήτευση αυτό που είχε ήδη ανάψει. 
Αφήσαμε εντέλει να αναζητήσουν την ελπίδα στους πονηρούς πολιτευτές της πρώτης φοράς νεοφιλελεύθερης αριστεράς.

Τώρα μένει η ανάμνηση των φλογισμένων βλεμμάτων των προδομένων αγωνιστών.

Το λαχάνιασμα και η μυρουδιά των δακρυγόνων.

Το χαμένο κάλεσμα της ιστορίας και μια θλίψη που με πνίγει, όποτε περνώ μπροστά από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη και την παλαιά Βουλή...

12 Φεβρουαρίου, ολέθρια ημέρα για την μοίρα αυτού του λαού.

Κάποιοι λένε για Τρίτη και δεκατρείς κάποιοι πιο τρεντυ Αμερικανίζοντες (χολιγουντιανά), για Παρασκευή και 13.

Αν πραγματικά υπάρχει μια καταραμένη ημερομηνία γι αυτό τον τόπο, αυτή ειναι η 12η Φεβρουαρίου.

12/02/1945 ο ΕΛΑΣ παραδίδει τα όπλα παρά τις προειδοποιήσεις  του Αρη και ουσιαστικά προδίδεται ο αγώνας και η πορεία της πατρίδας προς Εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία. Ακολούθησε ο Αγγλόφερτος εμφύλιος και 30 περίπου χρόνια, σκοταδισμός, διωγμοί και εξορίες των αγωνιστών της αντίστασης.

12/02/2012 Ψηφίζεται το 2ο μνημόνιο και το περίφημο PSI (κούρεμα) που οδήγησε στην αφαίμαξη των ταμείων και την ολοκληρωτική παράδοση της χώρας στους δανειστές, περνώντας από το παράθυρο την παράνομη υπογραφή της μη ψηφισμένης δανειακής σύμβασης, οριστικοποιόντας την συμμετοχή των πολιτικών κομμάτων του κοινοβουλίου, σε πράξη εσχάτης προδοσίας σε βάρος του λαού και της πατρίδας. 

Ακόμα και τα κόμματα που καταψήφισαν, με την παρουσία τους και την συμμετοχή τους στις διαδικασίες νομιμοποιούσαν αυτή την απίστευτη προδοσία σε βάρος του λαού. 

Ένα εκατομμύριο περίπου λαού στους δρόμους και τις πλατείες με επαναστατική προδιάθεση απέναντι στους προδότες, αντί να βρει συμπαραστάτες και πρωτοπόρους στην ρήξη και την ανατροπή τα "επαναστατικά" ντεμεκ κόμματα της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ), τους έβλεπε να παρακολουθούν από τα παράθυρα της βουλής, πως το σύστημα τσακίζει το λαό με ξύλο και δακρυγόνα....

12 Φεβρουαρίου 2012

Τότε που πίστεψα στο θαύμα. 

Τότε που έμαθα καλά τι σημαινει για το λαό κοινοβουλευτισμός.

Την συνέχεια την ζούμε σήμερα... δυστυχώς!