Επέτειοι παγκόσμιας ημέρας και νέα τάξη πραγμάτων!

τού Γιάννη Αθανασιάδη

Έχω κατά καιρούς αναφερθεί στο θεσμό των "παγκόσμιων ημερών" και τον ύποπτο ρόλο που έχουν.

Δεν είναι μόνο στη λογική της εμπορευματοποίησης κάθε κοινωνικής σχέσης, αλλά το σημαντικότερο, είναι η μετάλλαξη κάθε αναφοράς των κοινωνικών αγώνων και ιστορικών ορόσημων, σε πανηγυράκι με λουλούδια και μικροαστικά σαλιαρίσματα.

Φυσιολογική εξέλιξη αν σκεφτεί κανείς ότι πριν λίγες μέρες ήταν η "Παγκόσμια ημέρα Προσευχής για τους Πάσχοντες από Αυτισμό" η λίγο πιο πριν η "Παγκόσμια Ημέρα Heavy Metal"! (που κατά τα άλλα το γουστάρω).

Ο συνηθισμένος πλέον εκφυλισμός κάθε θεσμού και αξιών, από την νεοφιλελεύθερη νέα τάξη πραγμάτων. Ο μεθοδευμένος, αποπροσανατολισμός!

Η πρωτομαγιά λόγου χάριν, από εργατική γιορτή και επέτειος αγώνων για τα δικαιώματα των εργαζομένων, έχει μετατραπεί σε ένα πανηγύρι με γλάστρες και λουλούδια, και είναι επίσημη!!! αργία που οι εργατοπατέρες ονομάζουν "απεργία" και από αναστοχασμός των εργατικών αγώνων ως ορόσημο για την επανασυσπείρωση των εργαζομένων σε νέους αγώνες, έχει γίνει εργατικός χαβαλές και πορείες ξεπεσμού μακριά από την αυτοθυσιαστική επαναστατικότητα, αυτών που "τάχα μου" τιμάμε.

Το ίδιο ισχύει και για την γιορτή της γυναίκας! Ελάχιστοι γνωρίζουν τι πραγματικά σηματοδοτεί αυτή η ημερομηνία!

Οι περισσότεροι (ακόμα κι αυτοί που την χλευάζουν), νομίζουν ότι αφορά το "ωραίον" φύλλο ή το "ασθενές" κατά το δοκούν.

Στην "Ελλαδάρα" της "ημιμάθειας" τυπάκια που έχουν ξεσκιστεί στις σεξιστικές αναφορές όλο τον χρόνο, ανθρωπάκια του "τράβα κερά μου να τηγανίσεις καμία πατάτα", χλευάζουν την συγκεκριμένη ημέρα διότι, "να 'ούμε την γκόμενα την έχουμε στα όπα - όπα όλο τον χρόνο... άμα λάχει"!

Οι ίδιες οι γυναίκες ούσες θύματα, στην μεγάλη πλειοψηφία τους, αδιαφορούν τελείως για το ουσιαστικό νόημα της ημέρας.

Η συγκεκριμένη λοιπόν επέτειος δεν έχει σχέση ούτε με αγάπες ούτε με λουλούδια.

Μιλάμε για τον διμέτωπο αγώνα των εργαζομένων γυναικών απέναντι στην εργοδοτική εκμετάλλευση και την κοινωνική ανισότητα.

Δεν είναι φωτορομάντζο ούτε "η κυρία με τις καμέλιες", αντρούκλα μου!

Είναι αναφορά στις αιματηρές μάχες σώμα με σώμα με τους μπάτσους και την υπερήφανη και αγέρωχη αντιμετώπιση του κοινωνικού αυτοματισμού, μιας κοινωνίας που στην καλύτερη περίπτωση θεωρούσε (και θεωρεί) τις γυναίκες, ένα" πολύτιμο αντικείμενο του πόθου"!!!

Ξύλο και προσβολές στη δουλειά, ξύλο και προσβολές και στο σπίτι, από τον άντρα, τον πατέρα, τον αδελφό, ενίοτε κι από την μάνα!

Απεργίες στα υφαντουργεία, στα καπνεργοστάσια, κινητοποιήσεις που εσύ παίδαρε μου θα έτρεχες να χωθείς πιο βαθιά στον καναπέ σου, για να καταφέρουν σήμερα, να έχουν μια στοιχειώδη πολιτική ισότητα.

Όμως αν κοιτάξεις στις καθημερινές λεπτομέρειες της ζωής θα διαπιστώσεις ότι ακόμα έχουμε δρόμο για την κοινωνική χειραφέτηση.

Ακόμα υπάρχουν πεποιθήσεις ότι η γυναίκα "φτιάχτηκε για να μην νιώθει μοναξιά ο άνδρας" για κανένα άλλο λόγο.

Ακόμα υπάρχουν κοινωνίες που η γυναίκα θεωρείται υποζύγιο του άντρα.

Ακόμα χρησιμοποιούνται σαν κοπάδια που κλεισμένα σε δωμάτια κελιά, εξυπηρετούν τα γενετήσια βίτσια των αντρών μέχρι κάποτε να βρεθούν νεκρές με μια σύριγγα καρφωμένη στο χέρι, γιατί δεν τους είναι χρήσιμες άλλο.

Ναι φίλε μου κάπου εκεί στο χωριό ή στην γειτονιά σου υπάρχει μια κακοποιημένη γυναίκα.

Έχουμε δρόμο ακόμα μεγάλε, όσο εσύ κάνεις πλακιτσα με την επέτειο για την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, κι όσο εσύ φιλενάδα ετεροπροσδιορίζεσαι από τα γούστα των αντρών!