του Γιάννη Αθανασιάδη
Η Τουρκία συμφώνησε τελικά (αρχικά είχε εκφράσει πρόθεση για βέτο) με τις υπόλοιπες χώρες του Νατο για "αμυντικά" στρατιωτικά μέτρα κατά της Ρωσίας στις χώρες της Βαλτικής και της Πολωνίας, λόγω της "προσάρτησης" της Κριμαίας* στην Ρωσία.
Η Τουρκία πιστή στην πάγια πολιτική των "παζαριών", είχε ζητήσει από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να εγκρίνουν την επίθεση της κατά των Κούρδων στην Συρία και να χαρακτηρίσουν τους Κούρδους του YPG τρομοκράτες για να δώσουν το ok. Κάτι που επισήμως δεν έγινε.
Τώρα τι άλλαξε και τελικά οι Τούρκοι συμφώνησαν, ας προβληματίσει όσους θεωρούν ότι η Τουρκία έχει ταχθεί με τον άξονα της Ρωσίας.
Ο Ερντογάν είτε μας αρέσει είτε όχι, έχει αξιοποιήσει με άριστο τρόπο, μέχρι στιγμής, τους διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων προς όφελος του.
*Η Κριμαία ήταν επαρχία της Ρωσίας μέχρι το 1954 που ο τότε γ.γ. της ΕΣΣΔ Νικήτα Χρουστσόφ, αποφάσισε να την εντάξει διοικητικά, στην Σοσιαλιστική δημοκρατία της Ουκρανίας που την περίοδο εκείνη ανήκε στην σοβιετική ένωση.
Με την κατάρρευση του "ανατολικού Μπλόκ", η Ουκρανία αποσχίστηκε από την τότε Ένωση και "πήρε μαζί της " καί την Κριμαία ως αυτόνομη επαρχία της Ουκρανίας.
Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της ήταν Ρώσοι οι οποίοι από το 1991 ήδη ζητούσαν να επανενωθούν με την Ρωσία. Τότε όμως στην Ρωσία ήταν πρόεδρος ο Γέλτσιν ο οποίος εκτός από την βότκα είχε κι άλλα στο μυαλό του κι έτσι η κατάσταση κυλούσε χωρίς να δίνεται λύση.
Όταν έγιναν τα γεγονότα στο Μεϊντάν και οι ΝΑΖΙ πήραν την εξουσία στην Ουκρανία, έγινε έκκληση από τις τοπικές αρχές και τον λαό της Κριμαίας στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν (ο οποίος είχε ήδη προλάβει να μαζέψει το ξεχαρβαλωμένο κράτος που είχε αφήσει ο Γιέλτσιν) για επανένωση.
Έτσι με την προστασία της Ρωσίας έγινε δημοψήφισμα και το 85% του Κριμαϊκού λαού ψήφισε υπέρ της ένωσης με την Ρωσία.
Αυτό οι Αμερικανοί και οι Νατοϊκοί εταίροι (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), οι οποίοι με πρωτεργάτη τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ κο Πάιατ αιματοκύλισαν τον Ουκρανικό λαό και έφεραν πραξικοπιματικά τους ΝΑΖΙ στην εξουσία, το χαρακτηρίζουν ως "βίαιη προσάρτηση"!
Και το χρησιμοποιούν ως αιτία για να αυξήσουν, τα ήδη αυξημένα μέτρα, των Νατοϊκών δυνάμεων με την περίφημη πυραυλική ομπρέλα (που φτάνει μέχρι την ενδοχώρα της Ρωσικής ομοσπονδίας) και την αύξηση των βάσεων στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία.
Δηλαδή δημιουργούν ένα θηριώδες πολεμικό μέτωπο πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων, από την μαύρη θάλασσα μέχρι την Βαλτική και μέσω της Νορβηγίας, μέχρι την Αρκτική!
Στην σκακιέρα αυτή του τρόμου, δεν είναι βέβαιο αν θα υπάρξει εκτροπή αποκαλυπτικού χαραχτήρα ή αν η πολυπολικότητα αυτή θα οδηγήσει σε κάποιο σημείο ισορροπίας δυνάμεων στον πλανήτη.
Σε κάθε περίπτωση όμως αν λάβουμε υπόψιν μας το ασταθές περιβάλλον που διαρκώς πυροδοτείται από τους Δυτικούς γύρω από την Ρωσία, (Περσικός, Μ.Ανατολή, Ουκρανία, Αζερμπαϊτζάν) και τον ρόλο της Τουρκίας σε όλο αυτό το περιβάλλον, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι όλοι όσοι φαντάζονται ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα ευνοήσουν καθ΄ οιονδήποτε τρόπο την Ελλάδα λόγω του "κακού" Ερντογάν, έχουν επικίνδυνη φαντασία.
Μόνο μια ανεξάρτητη χώρα μπορεί να αξιοποιήσει τις συγκυρίες προς το συμφέρον του λαού της και δυστυχώς η χώρα μας ειναι βαθιά εξαρτημένη.
Η Τουρκία συμφώνησε τελικά (αρχικά είχε εκφράσει πρόθεση για βέτο) με τις υπόλοιπες χώρες του Νατο για "αμυντικά" στρατιωτικά μέτρα κατά της Ρωσίας στις χώρες της Βαλτικής και της Πολωνίας, λόγω της "προσάρτησης" της Κριμαίας* στην Ρωσία.
Η Τουρκία πιστή στην πάγια πολιτική των "παζαριών", είχε ζητήσει από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να εγκρίνουν την επίθεση της κατά των Κούρδων στην Συρία και να χαρακτηρίσουν τους Κούρδους του YPG τρομοκράτες για να δώσουν το ok. Κάτι που επισήμως δεν έγινε.
Τώρα τι άλλαξε και τελικά οι Τούρκοι συμφώνησαν, ας προβληματίσει όσους θεωρούν ότι η Τουρκία έχει ταχθεί με τον άξονα της Ρωσίας.
Ο Ερντογάν είτε μας αρέσει είτε όχι, έχει αξιοποιήσει με άριστο τρόπο, μέχρι στιγμής, τους διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων προς όφελος του.
*Η Κριμαία ήταν επαρχία της Ρωσίας μέχρι το 1954 που ο τότε γ.γ. της ΕΣΣΔ Νικήτα Χρουστσόφ, αποφάσισε να την εντάξει διοικητικά, στην Σοσιαλιστική δημοκρατία της Ουκρανίας που την περίοδο εκείνη ανήκε στην σοβιετική ένωση.
Με την κατάρρευση του "ανατολικού Μπλόκ", η Ουκρανία αποσχίστηκε από την τότε Ένωση και "πήρε μαζί της " καί την Κριμαία ως αυτόνομη επαρχία της Ουκρανίας.
Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της ήταν Ρώσοι οι οποίοι από το 1991 ήδη ζητούσαν να επανενωθούν με την Ρωσία. Τότε όμως στην Ρωσία ήταν πρόεδρος ο Γέλτσιν ο οποίος εκτός από την βότκα είχε κι άλλα στο μυαλό του κι έτσι η κατάσταση κυλούσε χωρίς να δίνεται λύση.
Όταν έγιναν τα γεγονότα στο Μεϊντάν και οι ΝΑΖΙ πήραν την εξουσία στην Ουκρανία, έγινε έκκληση από τις τοπικές αρχές και τον λαό της Κριμαίας στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν (ο οποίος είχε ήδη προλάβει να μαζέψει το ξεχαρβαλωμένο κράτος που είχε αφήσει ο Γιέλτσιν) για επανένωση.
Έτσι με την προστασία της Ρωσίας έγινε δημοψήφισμα και το 85% του Κριμαϊκού λαού ψήφισε υπέρ της ένωσης με την Ρωσία.
Αυτό οι Αμερικανοί και οι Νατοϊκοί εταίροι (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), οι οποίοι με πρωτεργάτη τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ κο Πάιατ αιματοκύλισαν τον Ουκρανικό λαό και έφεραν πραξικοπιματικά τους ΝΑΖΙ στην εξουσία, το χαρακτηρίζουν ως "βίαιη προσάρτηση"!
Και το χρησιμοποιούν ως αιτία για να αυξήσουν, τα ήδη αυξημένα μέτρα, των Νατοϊκών δυνάμεων με την περίφημη πυραυλική ομπρέλα (που φτάνει μέχρι την ενδοχώρα της Ρωσικής ομοσπονδίας) και την αύξηση των βάσεων στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία.
Δηλαδή δημιουργούν ένα θηριώδες πολεμικό μέτωπο πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων, από την μαύρη θάλασσα μέχρι την Βαλτική και μέσω της Νορβηγίας, μέχρι την Αρκτική!
Στην σκακιέρα αυτή του τρόμου, δεν είναι βέβαιο αν θα υπάρξει εκτροπή αποκαλυπτικού χαραχτήρα ή αν η πολυπολικότητα αυτή θα οδηγήσει σε κάποιο σημείο ισορροπίας δυνάμεων στον πλανήτη.
Σε κάθε περίπτωση όμως αν λάβουμε υπόψιν μας το ασταθές περιβάλλον που διαρκώς πυροδοτείται από τους Δυτικούς γύρω από την Ρωσία, (Περσικός, Μ.Ανατολή, Ουκρανία, Αζερμπαϊτζάν) και τον ρόλο της Τουρκίας σε όλο αυτό το περιβάλλον, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι όλοι όσοι φαντάζονται ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα ευνοήσουν καθ΄ οιονδήποτε τρόπο την Ελλάδα λόγω του "κακού" Ερντογάν, έχουν επικίνδυνη φαντασία.
Μόνο μια ανεξάρτητη χώρα μπορεί να αξιοποιήσει τις συγκυρίες προς το συμφέρον του λαού της και δυστυχώς η χώρα μας ειναι βαθιά εξαρτημένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου