Του Γιάννη Αθανασιάδη
Το κενό της «ανέπαφης», για δεκαετίες, με τον ελληνικό λαό αριστεράς με την βλακώδη ενοχοποίηση και την ανοίκεια επίθεση εκ μέρους της στον πατριωτισμό των Ελλήνων, αφήνει χώρο στους φασίστες.
Αυτό δεν προκύπτει τυχαία, δεν είναι μια γενικόλογη διαπίστωση.
Όταν καταντάς να επιτίθεσαι σε μαθητές χαρακτηρίζοντας τους συλλήβδην φασίστες!!! για την όποια σωστή ή λάθος εκδήλωση πατριωτικού ριζοσπαστισμού, παραδέχεσαι ουσιαστικά την ανικανότητά σου και την αδυναμία σου να αφουγκραστείς το πιο συναισθηματικά σκεπτόμενο κομμάτι της κοινωνίας.
Η αίτια για την όποια άνοδο της ακροδεξιάς και την ήττα των κοινωνικών λαϊκών δυνάμεων (γιατί περί ήττας πρόκειται), δεν ήταν η ικανότητα της χρυσής αυγής και των υπολοίπων φασιστόμουτρων.
Ήταν και είναι η διαρκής κι αμετανόητα ελιτίστικη στάση της αριστερής διανόησης και αρθρογραφίας.
Ήταν και είναι η ανοχή και (σε πολλές περιπτώσεις), η στήριξη σε τραμπουκισμούς και διαλυτικά μπάχαλα που παίρναν σβάρνα κάθε δημοκράτη που τολμούσε να αρθρώσει λόγο για έθνος και πατρίδα.
Ήταν και είναι ο μαξιμαλισμός των διεκδικήσεων που έφερνε πάντα τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Οι συνθήκες δεν ωριμάζουν, αν δεν είσαι ικανός να τις «ποτίσεις»... απλά αποξεραίνονται!
Τώρα τρέχουμε να μαζέψουμε τα αυτονόητα αλλά έχουν χαθεί κι αυτά, μέσα σε μια κοινωνική παράνοια και ένα στημένο ιδεολογικό χάος.
Έχω βαρεθεί τις όποιες αιτιάσεις και επιχειρήματα.
Το αποτέλεσμα τα διαψεύδει όλα.
Αν ο κόσμος της αριστεράς δεν αυτοκαθαρθεί και δεν επιστρέψει στην κοιτίδα του, που είναι ο απλός λαός και τα πατριωτικά κοινωνικά προτάγματα, η πατρίδα και ο λαός μας θα βυθίζεται στην εξαθλιωτική απαξίωση, τα φασιστικά και εθνικιστικά μορφώματα, θα έχουν ελεύθερο πεδίο δράσης,
και οι «μεγάλοι διανοητές» και αρθρογράφοι, θα συνεχίζουν να αφορίζουν το λαό ως φασίστα και ρατσιστή, με αναλύσεις και αναφορές στα μαρξιστικά εγχειρίδια και τα παρωχημένα ιστορικά και επαναστατικά παραδείγματα.
Εφικτό είναι ό,τι ακουμπά πρώτα την καρδιά του λαού.
Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει.
 |
| Στο Πολυτεχνείο δέσποζε η Ελληνική σημαία πλάι στους αντιφασίστες φοιτητές. |
Αυτό δεν προκύπτει τυχαία, δεν είναι μια γενικόλογη διαπίστωση.
Όταν καταντάς να επιτίθεσαι σε μαθητές χαρακτηρίζοντας τους συλλήβδην φασίστες!!! για την όποια σωστή ή λάθος εκδήλωση πατριωτικού ριζοσπαστισμού, παραδέχεσαι ουσιαστικά την ανικανότητά σου και την αδυναμία σου να αφουγκραστείς το πιο συναισθηματικά σκεπτόμενο κομμάτι της κοινωνίας.
Τα παιδιά!!!
Δεν φταίει εν τέλει η ιδεολογία και η φιλοσοφική θέαση της αριστεράς.
Την ευθύνη για την κατάντια του κινήματος την έχουν οι ανίκανες κομματικές ηγεσίες και οι προδότες του αγώνα για μια εθνικά αξιοπρεπή, κοινωνικά δίκαιη, ανθρώπινη, δημοκρατική και ανεξάρτητη πατρίδα.
Θέλει γερά «κάκαλα» για να δεις την αλήθεια κατάματα και ακόμα πιο γερά να την ομολογήσεις.
Όταν εμείς δεν κάνουμε σωστά την δουλειά μας, πρέπει πρώτα και κύρια να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Να δούμε που έχουμε λάθος και μετά να κάνουμε αφ’ υψηλού κριτική και αφορισμούς στον λαό.
Δεν φταίει εν τέλει η ιδεολογία και η φιλοσοφική θέαση της αριστεράς.
Την ευθύνη για την κατάντια του κινήματος την έχουν οι ανίκανες κομματικές ηγεσίες και οι προδότες του αγώνα για μια εθνικά αξιοπρεπή, κοινωνικά δίκαιη, ανθρώπινη, δημοκρατική και ανεξάρτητη πατρίδα.
Θέλει γερά «κάκαλα» για να δεις την αλήθεια κατάματα και ακόμα πιο γερά να την ομολογήσεις.
Όταν εμείς δεν κάνουμε σωστά την δουλειά μας, πρέπει πρώτα και κύρια να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Να δούμε που έχουμε λάθος και μετά να κάνουμε αφ’ υψηλού κριτική και αφορισμούς στον λαό.
Η αίτια για την όποια άνοδο της ακροδεξιάς και την ήττα των κοινωνικών λαϊκών δυνάμεων (γιατί περί ήττας πρόκειται), δεν ήταν η ικανότητα της χρυσής αυγής και των υπολοίπων φασιστόμουτρων.
Ήταν και είναι η διαρκής κι αμετανόητα ελιτίστικη στάση της αριστερής διανόησης και αρθρογραφίας.
Ήταν και είναι η ανοχή και (σε πολλές περιπτώσεις), η στήριξη σε τραμπουκισμούς και διαλυτικά μπάχαλα που παίρναν σβάρνα κάθε δημοκράτη που τολμούσε να αρθρώσει λόγο για έθνος και πατρίδα.
Ήταν και είναι ο μαξιμαλισμός των διεκδικήσεων που έφερνε πάντα τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Οι συνθήκες δεν ωριμάζουν, αν δεν είσαι ικανός να τις «ποτίσεις»... απλά αποξεραίνονται!
Τώρα τρέχουμε να μαζέψουμε τα αυτονόητα αλλά έχουν χαθεί κι αυτά, μέσα σε μια κοινωνική παράνοια και ένα στημένο ιδεολογικό χάος.
Έχω βαρεθεί τις όποιες αιτιάσεις και επιχειρήματα.
Το αποτέλεσμα τα διαψεύδει όλα.
Αν ο κόσμος της αριστεράς δεν αυτοκαθαρθεί και δεν επιστρέψει στην κοιτίδα του, που είναι ο απλός λαός και τα πατριωτικά κοινωνικά προτάγματα, η πατρίδα και ο λαός μας θα βυθίζεται στην εξαθλιωτική απαξίωση, τα φασιστικά και εθνικιστικά μορφώματα, θα έχουν ελεύθερο πεδίο δράσης,
και οι «μεγάλοι διανοητές» και αρθρογράφοι, θα συνεχίζουν να αφορίζουν το λαό ως φασίστα και ρατσιστή, με αναλύσεις και αναφορές στα μαρξιστικά εγχειρίδια και τα παρωχημένα ιστορικά και επαναστατικά παραδείγματα.
Εφικτό είναι ό,τι ακουμπά πρώτα την καρδιά του λαού.
Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου