του Γιάννη Αθανασιάδη
Ο αφηγητής σταμάτησε στην πλατεία δίπλα στο δέντρο, που σαν άγγελος ενός περίεργου θεού κάλυπτε κάτω από τα φτερά του την εγκυβωτισμένη δημόσια τουαλέτα.
Η άθλια λιακάδα έδινε στο πλήθος την αίσθηση μιας πανηγυρικής τελετουργίας που με μια απόκοσμη ευχαρίστηση προχωρούσε προσφέροντας τον αυχένα του στο θυσιαστήριο του κυκλώπειου ναού, του "Mall".
Τεράστιες ουρές νέων και γέρων μελοθανάτων με το χαμόγελο στα χείλη και την γλυκιά προσμονή στο βλέμμα, στωικά και ελληνοπρεπέστατα, ωθούνταν προς το θυσιαστήριο.
Ο αφηγητής ξέρασε στο πλάι της δημόσιας τουαλέτας προσφέροντας οργανική τροφή στο δέντρο "άγγελο του wc".
Δεν εχω λόγο ύπαρξης ως είδος σκέφτηκε. Ανήκω σε κάτι που έχει προ πολλού εξαλειφθεί από την φύση....
Ο αφηγητής σταμάτησε στην πλατεία δίπλα στο δέντρο, που σαν άγγελος ενός περίεργου θεού κάλυπτε κάτω από τα φτερά του την εγκυβωτισμένη δημόσια τουαλέτα.
Η άθλια λιακάδα έδινε στο πλήθος την αίσθηση μιας πανηγυρικής τελετουργίας που με μια απόκοσμη ευχαρίστηση προχωρούσε προσφέροντας τον αυχένα του στο θυσιαστήριο του κυκλώπειου ναού, του "Mall".
Τεράστιες ουρές νέων και γέρων μελοθανάτων με το χαμόγελο στα χείλη και την γλυκιά προσμονή στο βλέμμα, στωικά και ελληνοπρεπέστατα, ωθούνταν προς το θυσιαστήριο.
Ο αφηγητής ξέρασε στο πλάι της δημόσιας τουαλέτας προσφέροντας οργανική τροφή στο δέντρο "άγγελο του wc".
Δεν εχω λόγο ύπαρξης ως είδος σκέφτηκε. Ανήκω σε κάτι που έχει προ πολλού εξαλειφθεί από την φύση....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου