Εγώ θα είμαι εκεί πάντως.

του Γιάννη Αθανασιάδη

Σε πείσμα της απάθειας, της ανευθυνότητας, του "χομπισμού", της άγνοιας, της ηττοπάθειας, του πεσιμισμού, της αδράνειας, της μοιρολατρίας, του παραγοντισμού, της ιδιοτέλειας, της ανοργανωσιάς, της νηπιακής πολιτικής συμπεριφοράς, της φαντασιοπληξίας, της υπερφίαλης ασχετοσύνης, του δογματισμού, του ελιτισμού, της ιδεοληψίας και της προδοσίας, θα συνεχίσω να στέκομαι καλοπροαίρετα και υπεύθυνα απέναντι σε κάθε προσπάθεια, για την οργάνωση και ενότητα του αγώνα, για την εθνική απελευθέρωση και την δημοκρατία.
Απέναντι στην ιμπεριαλιστική κατοχή (πολιτική και οικονομική) της πατρίδας και του λαού μου, από την ευρωναζιστική ένωση, την ξενοκρατία και την ανάλγητη κεφαλαιοκρατική εξουσία.

Κάθε απογοήτευση και αποτυχία με πεισμώνει περισσότερο.

Κάθε μπαρούφας και ξερόλας, εγωμανής, που δεν μπορεί να συμφωνήσει με τον ίδιο του τον εαυτό και μας κάνει κήρυγμα για μέτωπα.

Κάθε κλαψομίζερος "επαναστάτης" που μέσα στον μικροαστικό του ατομισμό, φαντάζεται επαναστάσεις τηλεοπτικού χρόνου και περιεχομένου.

Κάθε "ιδεολόγος των αμφιθεάτρων" που μέσα στην ακινησία του παγωμένου πλάνου των διάφορων επαναστατικών "ενσταντανέ", αναζητά εναγωνίως το μπαλκόνι του Λένιν για μια αποθέωση από το πλήθος.

Σε κάθε κοινή προσπάθεια που θα πέφτω σε ανεύθυνους και αφερέγγυους συναγωνιστές. 
Που θεωρούν την κοινή προσπάθεια πάρεργο, ανάξιο σύγκρισης με το ραντεβού στο τσιπουράδικο του Νώντα, που περιμένουν από τους άλλους να τους στρώσουν το ακροατήριο και το χαλί της επανάστασης, ενώ οι ίδιοι θέλουν να βρίσκονται σε ότι αυτοί φαντάζονται ηγεσία, διότι "είναι Αυτοί" και όχι για αυτά που κάνουν! 
Γιατί είναι δυσεύρετο πίσω από τις ωραίες ενωτικές ρητορείες και τα χαμόγελα, να βρεις ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να κάνουν προσωπικές θυσίες για αυτό που τόσο ωραία λένε! 
Παρόλα αυτά.
Κάθε φορά που θα αποτυγχάνουμε κάθε φορά θα ξεκινώ απ' την αρχή με την πίστη ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε.
Κι ας είναι να μη τα καταφέρουμε!
Κι ας είναι χαμένος κόπος θυσίες και αγώνας. 
Κάποιες αξίες είναι πέρα και πάνω από αυτό που θεωρώ "ζωούλα για πάρτι μου"!
Το δικό μου "χρέος" δεν είναι "οικονομικό".
Θα σας δω στην επόμενη συνέλευση.
Ίσως....
Εγώ θα είμαι εκεί πάντως.