Το μίσος του ανθρώπου προς τον άνθρωπο

του Γιαννη Αθανασιάδη

"Οπλισμένος εκτέλεσε εν ψυχρώ, ανυποψίαστους και ανυπεράσπιστους ανθρώπους την ώρα που προσεύχονταν, μέσα στο ναό τους"!
Δεν είναι μόνο η θρασύδειλη αθλιότητα της πράξης.
Δεν είναι μόνο η ανάδειξη της βαρβαρότητας που κρύβεται στους κατ' επίφαση "πολιτισμένους".
Είναι η ανατριχιαστική συνειδητοποίηση του "απανθρωπισμού" του ανθρώπου.
Είναι η αδυναμία κατανόησης της έννοιας του ασύλου, είναι η κατάφωρη κτηνωδία σε ένα χώρο που την ιερότητα του σέβονταν ακόμη και οι πρωτόγονοι. Είναι η "ύβρις" κατά τους αρχαίους Έλληνες. Μια αποτρόπαια πράξη που οδηγούσε στην "νέμεση".
Δεν είναι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις που φταίνε για αυτό.
Ακόμα κι αν καταργηθούν οι θρησκείες, θα είναι το χρώμα, θα είναι η φυλή, θα είναι η γλώσσα, θα είναι το φύλο.
Αλλά ακόμα κι αν γινόταν να υπάρχει ένα "χρώμα", μια γλώσσα, μια φυλή, ένα φύλο, πάλι θα ανακαλύπτονταν κάτι άλλο για να θρέψει το μίσος του ανθρώπου προς τον άνθρωπο. Γιατί πίσω από όλα αυτά υπάρχει ένα πρωτογενές ηθικό χαρακτηριστικό του πολιτισμού μας...
Η νομιμοποίηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.