Ας σταματήσουμε τις συλλογικές καταδίκες του πληκτρολογίου.

Είναι απίστευτο πόσο εύκολα δια του πληκτρολογίου περνάμε σε συλλογικές καταδίκες, αφορισμούς και πορίσματα αφανισμού ολόκληρων κοινωνικών ομάδων!
Αν κάποιος (λέμε τώρα) θα ήθελε να βάλει το λαό μας να αλληλοσφαγιασθεί για να κάνει τη δουλειά του, αυτή η ρητορική και πρακτική είναι βούτυρο στο ψωμί του!

Από τις ουγκάνικες κραυγές "Σφάξτε τους ισλαμοφασίστες, τα λαθροπιθίκια, τους ισλαμιστές που έχουν σκοπό ύπαρξης τους τον αφανισμό του Ελληνικού DNA"

Πέφτω πάνω σε αφηνιασμένες τσιρίδες, " Φασισταριά του τάδε χωριού ρατσιστές του τάδε νησιού, κρεμάστε τους ρατσιστές που φοβούνται τους αλλοδαπούς κλπ" ρίχνοντας κατάρες και καταδίκες και όποιον πάρει ο χάρος!

Αυτή η ρητορική οδηγεί μαθηματικά σε πόλωση και διχασμό.

Κι αν κάνεις το λάθος και προσπαθήσεις να δείξεις κατανόηση προς τους πρόσφυγες ή τις τοπικές κοινωνίες (καλή ώρα) αλίμονο σου.

Το τραγικό είναι ότι καταλήγουμε στην φασιστική λογική ότι όποιος δεν είναι με εμάς είναι με τους άλλους!

Να ξεκαθαρίσω λοιπόν ότι αδιαφορώ για το πώς θα με χαρακτηρίσετε, γιατί αυτή τη στιγμή προτεραιότητα για μένα έχει να μην πέσει ο απλός λαός στην παγίδα που εκούσια η ακούσια τον σπρώχνετε.

Ναι σίγουρα υπάρχουν ανάμεσα στους κατοίκους που αντιδρούν απέναντι στους αλλοδαπούς και φασίστες. 

Ναι σίγουρα υπάρχουν ανάμεσα στους αλλοδαπούς που έχουμε εγκλωβίσει και εγκληματικά στοιχεία.

Ο πραγματικός εχθρός όμως είναι αυτοί που τα δημιούργησαν και που τώρα θέλουν να σφαχτούμε μεταξύ μας, για να την βγάλουν πάλι λάδι.

Στον κάθε "αντιρατσιστή" και στον κάθε "Ελληνογενναίο" λοιπόν λέω ότι η μαγκιά δεν είναι να αλληλοεξοντωθεί ο λαός, ούτε να λιντσάρει τους πρόσφυγες. 

Αλλά να χτυπήσει στην πηγή του προβλήματος που δεν είναι άλλη από το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας και οι προδοτικές και εγκληματικές πολιτικές τους.

Μην τσιμπάτε στις προβοκάτσιες ένθεν και ένθεν.

Δεν είναι ο πρόσφυγας που σου έχει πάρει την χώρα, ούτε όμως ο απλοϊκός γονιός που μέσα σε αυτό το ομαδικό πυρ απέναντι στη ζωή του από το φασιστικό ευρωσύστημα, αδυνατεί να κατανοήσει τι του συμβαίνει και φοβάται και τον ίσκιο του.

Αυτήν την ώρα που κάποιοι επενδύουν στην αλληλοσφαγή μας ας κρατήσουμε υπεύθυνη στάση και μη τους κάνουμε την χάρη.

Γιάννης Αθανασιάδης

Επιστολή αποχώρησης από το ΕΠΑΜ του Γιάννη Αθανασιάδη

Αγαπητοί συναγωνιστές και φίλοι

 

Από σήμερα και μετά από 5 συναπτά χρόνια αδιαλείπτου, ενεργού και αγωνιστικής παρουσίας μου στην Οργάνωση του ΕΠΑΜ , παύω να είμαι πλέον μέλος της οργάνωσης.

Εντάχθηκα απο την πρωτη στιγμη στο ΕΠΑΜ, στηριζοντας μια πρωτοποριακή οργάνωση που η ιδρυτική της διακήρυξη, τα προτάγματα και η πολιτική τεκμηρίωση από τον Δημήτρη Καζάκη, αποτελούσαν κάτι πρωτοφανές για τα μετεμφυλιακα Ελληνικά δεδομένα ανταποκρινομενα στο ιστορικο καλεσμα της εποχης.

Ολα αυτα τα χρονια αφιέρωσα την ζωή μου σε αυτό το σκοπό χωρίς άλλες σκέψεις και προσπάθησα να βοηθήσω στην εναρμόνιση της οργανωτικής μας δομής με την ιδρυτική του.
Δυστυχώς και παρά τις προσπάθειες μου η διαμόρφωση του ΕΠΑΜ όπως είναι τώρα δεν καλύπτει πλέον αυτό για το οποίο εντάχθηκα.
Οι θέσεις μου και οι τοποθετήσεις μου υπάρχουν στον πολιτικό διάλογο του ΕΠΑΜ και την αρθρογραφία μου.
Όπως επίσης και στο βίντεο του 5ου Συνεδρίου που δεν ανέβηκε και δεν προβλέπω να ανεβαίνει στο διαδίκτυο (σε ότι αφορά στις παρεμβάσεις και αντιπαραθέσεις μου, τουλάχιστον).
Αυτό δεν σημαίνει ότι έπαυσα να σας αισθάνομαι σαν συναγωνιστές και σύντροφους.
Άλλωστε εκεί που θα δοθεί η μάχη θα είμαστε με τους περισσότερους από εσάς μαζί.

Είμαστε από την ίδια πλευρά και αγωνιζόμαστε για τα ίδια προτάγματα, απλά δεν θα δεσμεύομαι πλέον από τον «κομματικό πατριωτισμό».
Αν σε όλη αυτήν την περίοδο αδίκησα ή ενόχλησα κάποιους ζητώ την κατανόησή τους μια και δεν θα βρίσκομαι πλέον στην οργάνωση για να τους αδικώ ή να τους ενοχλώ.
Μας περιμένουν σκληρά χρόνια και τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Ο καθένας μας και όλοι μαζί από το «οδόφραγμα» που έχουμε ταχθεί, θα αγωνίζεται απέναντι στον κοινό εχθρό και ίσως κάποια στιγμή βρεθούμε πάλι μαζί.

Καλή δύναμη αδέρφια

14/09/2016
Γιάννης Αθανασιάδης

Όταν το θύμα διεκδικεί προς όφελος του θύτη

του Γιάννη Αθανασιάδη

 Η λογική της "αρπαχτής", ερήμην των μελλοντικών συνεπειών στον λαό και την πατρίδα, έχει εμποτίσει ένα μεγάλο κομμάτι των ιθαγενών σε αυτήν τη γωνιά τού πλανήτη που είχε την ατυχία μετά το έπος της εθνικής αντίστασης, να απολέσει μέσα σε μισό αιώνα κάθε ίχνος αυτοτέλειας και εθνικής συνείδησης.
Αξιοποιώντας αυτή τη λογική και με αιτιολογίες π.χ. να σώσει τάχα τις συντάξεις, τον μισθό των Δ.Υ. κλπ, το σύστημα έπαιξε σε στημένο παιχνίδι, με την δημόσια και ιδιωτική περιουσία και τις εισφορές του λαού στην λειτουργία του κράτους. 
Απαλλοτρίωσε προς όφελος της οικονομικής και διοικητικής κατοχής των ευρωτραπεζιτών και της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας, 
-τα αποθεματικά του κράτους και της γενικής κυβέρνησης ( δήμοι, νοσοκομεία, οργανισμοί κλπ), 
-τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων (PSI 50% κούρεμα), 
-τις δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικού χαρακτήρα (επικοινωνίες, ενέργεια, Λιμάνια, αεροδρόμια, κ.α.)
-Έπνιξε τους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπιχειρηματίες με φόρους και χρέη.
-Ξεπουλάει όλη την δημόσια περιουσία με ένα αιώνα χρονικό ορίζοντα, αποφασίζοντας ουσιαστικά για την μη υπόσταση διαχειρίσιμου εθνικού εδάφους, για τις επόμενες γενιές όταν δηλαδή αυτοί και εμείς δεν θα υπάρχουμε πια.
-Δημεύει προς όφελος των τραπεζών και των funts την μικρή και μεσαία ιδιοκτησία με εξοντωτικούς φόρους και στέρηση πόρων.
-Μεθοδεύει μέσω των capital controls την απορρόφηση των μετρητών και του υλικού χρήματος για να μας περάσει σε μια μορφή IOU μετά την δεδομένη (με βάση την οικονομική πολιτική που της έχουν επιβάλει οι δανειστές), αδυναμία πληρωμών του κράτους.

Υπό αυτές τις συνθήκες, εμφανίζονται κάποιοι κυβερνητικοί αλλά και εξωκυβερνητικοί παράγοντες, να "αγωνίζονται" για τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, ενώ ακούγονται και προτάσεις για να "μπει χέρι" στην αμύθητη (όντως) εκκλησιαστική περιουσία.
Πολλοί έσπευσαν να επικροτήσουν αυτές τις κινήσεις και μάλιστα με δυναμισμό και πάθος.

Εγώ απλά αναρωτιέμαι. Όταν  οι δοσίλογοι αποδέχονται και συνεργούν να συμβαίνουν όλα όσα προανέφερα, φαντάζεσαι ως λογικός άνθρωπος και όχι λοβοτομημένος, ότι όλη αυτή η "παρακαταθήκη" που έχει απομείνει για διεκδίκηση από τον λαό, θα πάει στα "χέρια" του λαού;

Προσοχή! 

Μην σας κοροϊδεύουν.

Οποιαδήποτε διεκδίκηση υπό αυτό το καθεστώς είτε αφορά γερμανικές αποζημιώσεις,κατοχικά δάνεια είτε εκκλησιαστική περιουσία είτε άλλου τύπου και χαρακτήρα "επανορθώσεις", αποτελεί υφαρπαγή και αφαίρεση Εθνικής περιουσίας προς όφελος των δυνάμεων κατοχής.

Αυτά όλα ειναι εν δυνάμει περιουσία του λάου και μόνο σε συνθήκες Απελευθερωμένης Ελλάδας μπορούν να αξιοποιηθούν πραγματικά προς όφελος του λαού.
Γι αυτό, ας ξεπεράσουμε την λογική της αρπαχτής που μας έφερε ως εδώ.

Όποιος πραγματικά θέλει να αγωνιστεί για τα δίκαια αυτού του λαού και της πατρίδας, Πρώτα και Κύρια αγωνίζεται για την απελευθέρωση της και μόνον έτσι έχει νόημα οποιαδήποτε άλλη διεκδίκηση.

Η Ελλάδα δια της κας Κωνσταντοπούλου θα κυριαρχήσει στην Ε.Ε. και θα επιβάλει την πολιτική της ;

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

Διάβασα την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος της κας Κωνσταντοπούλου (Πλεύση Ελευθερίας) καλοπροαίρετα, αν και από την «καλημέρα» ξεκινά ως προσωποπαγές σχήμα, ελπίζοντας σε κάποια νέα δεδομένα στην πολιτική σκηνή αυτής της χώρας.

Ενθουσιάστηκα, μπορώ να πω, όταν στο εισαγωγικό της ιδρυτικής διάβασα ότι μας καλεί σε «έναν ανυποχώρητο αγώνα για την αποτίναξη του ζυγού της μνημονιακής δεσποτείας, του ολοκληρωτισμού της ευρωγραφειοκρατίας, της χρεοκρατίας, της τραπεζοκρατίας και των συμφερόντων και ολιγαρχιών που υποστυλώνουν, τροφοδοτούν και ωφελούνται από αυτό το αντιδημοκρατικό καθεστώς, που περιφρονεί τη δημοκρατία και δικαιώματα κατακτημένα με θυσίες και με την αυτοθυσία πολλών πριν από εμάς, που έδωσαν τη ζωή, την υγεία, την ελευθερία τους.»

Έτσι λοιπόν συνέχισα την ανάγνωση στο «δια ταύτα» της ιδρυτικής, που έχει την κεφαλίδα «Γιατί παλεύουμε»!

Διάβασα πολλά και ωραία για γερμανικές αποζημιώσεις για λογιστικούς ελέγχους, για την υγεία, την παιδεία κλπ. Ό,τι δηλαδή αναφέρουν πολλά κοινοβουλευτικά κόμματα στα προγράμματά τους, που ποτέ δεν διαβάζει ο λαός όταν πάει να ψηφίσει.

Μάταια έψαχνα να βρω μια λέξη που να με διαφωτίζει πώς θα γίνει η «αποτίναξη του ζυγού της μνημονιακής δεσποτείας, του ολοκληρωτισμού της ευρωγραφειοκρατίας, της χρεοκρατίας, της τραπεζοκρατίας και των συμφερόντων και ολιγαρχιών που υποστυλώνουν ….κλπ»!!!

Δεν γίνεται σκέφτηκα, το κυρίαρχο στρατήγημα του κόμματος κάπου πρέπει να διασαφηνίζεται στο Πως θα γίνει!!!

Παραθέτω τον σύνδεσμο της διακήρυξης για να το αναζητήσετε κι εσείς μήπως μου διέφυγε...

Και εδώ τίθεται το εξής λογικό δίλημμα.
Για να γίνουν αυτά (αποτίναξη του ζυγού της μνημονιακής δεσποτείας, του ολοκληρωτισμού της ευρωγραφειοκρατίας, της χρεοκρατίας, της τραπεζοκρατίας), θα πρέπει:

Ή η Ελλάδα να αποδεσμευτεί από την Ε.Ε., την Συνθήκη της Λισαβόνας και το ευρώ ώστε να ασκεί κυρίαρχη εθνική πολιτική, κοινωνική και οικονομική.

Ή η Ελλάδα δια της κας Κωνσταντοπούλου να κυριαρχήσει στην Ε.Ε. και να επιβάλει την πολιτική της!

Περιμένω εναγωνίως να διαβάσω στο πρόγραμμα της κας Κωνσταντοπούλου ποια από τις δύο μεθόδους σκοπεύει να χρησιμοποιήσει!!!

Για ... κάποιους αναγνώστες μου επεξηγώ το αυτονόητο.
Ότι δηλαδή το ερώτημα είναι ρητορικό και δεν περιμένω καμία τέτοια διευκρίνηση από την κα Κωνσταντοπούλου. 

Είναι σαφές φίλοι μου! Μόνο αν κάποιος δεν θέλει να δει την αλήθεια, δεν βλέπει ότι, όποιος δεν ξεκαθαρίσει το ζήτημα της απεξάρτησης της χώρας μας από την ιμπεριαλιστική Ε.Ε. και το χρεόγραφο ευρώ, με όρους Εθνικής ανεξαρτησίας, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να διεκδικεί λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Απλά διεκδικεί μια θέση στο υπάρχον κατοχικό σύστημα, με πολλά λόγια και υποσχέσεις για διεκδικήσεις. Να ‘χουμε να λέμε! (Όπως άλλωστε έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι "αντιμνημονιακοί" πριν από αυτόν.)

Και όπως λέει κι ο λαός «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα χρόνια κοσκινίζει».
Μόνο που η κλεψύδρα αδειάζει…