Τι λέει ο Μαρξ και τι καταλαβαίνεις

του Γιάννη Αθανασιάδη

Σίγουρα αν δεν έχετε συμμετάσχει σε συζητήσεις, θα έχετε τουλάχιστον ακούσει την φράση του Μαρξ που χρησιμοποιείται ως τσιτάτο από τους εθνομηδενιστές, "Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα".

Κι αυτό για να δώσουν κύρος στην ιδεοληψία περί  αντιπατριωτισμού και κατάργησης των εθνών, (λες και μπορεί να καταργηθεί δια νόμου, κάτι που υπάρχει μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση και που έχει σμιλευτεί μέσα από ιστορία αιώνων, αγώνες και αιματοχυσίες, αλλά και ήθη, έθιμα, πολιτισμό και κουλτούρα, ολόκληρων Εθνών).

Ας δούμε λοιπόν όλο το απόσπασμα που αναφέρεται ο Κάρολος Μαρξ στην πατρίδα και το έθνος, και όχι μόνο το κομμένο τσιτάτο.

Λέει λοιπόν.

[...]
Ακόμα κατηγορήθηκαν οι κομμουνιστές ότι θέλουν τάχα να καταργήσουν την πατρίδα, την εθνότητα.

Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Δεν μπορεί να τους πάρεις αυτό που δεν έχουν. Αφού, όμως, το προλεταριάτο πρέπει κατ' αρχήν να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να ανυψωθεί σε εθνική τάξη, να συγκροτηθεί το ίδιο σαν έθνος, είναι και το ίδιο ακόμα εθνικό, αν και σε καμιά περίπτωση με την έννοια που δίνει η αστική τάξη.
[...]

Τι σημαίνει αυτό για έναν φυσιολογικό μη "θρησκόληπτο" πολιτικά άνθρωπο?

1. "... Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα γιατί τους την έχουν στερήσει οι κεφαλαιοκράτες, κι έτσι δεν μπορείς να τους πάρεις αυτό που δεν έχουν..."

2. "...Αυτοί όμως αποτελούν ένα σύνολο ανθρώπων που για να μπορέσουν να κατανοήσουν την δύναμη τους για την κατάκτηση της εξουσίας, πρέπει να κατανοήσουν την θέση τους ως υποκείμενο, ανυψούμενοι σε έθνική τάξη!!! ..."

3. (Το προλεταριάτο) "είναι και το ίδιο ακόμα εθνικό!!!"
Δηλαδή το προλεταριάτο, έχει εθνική ταυτότητα!!!

4. "Φυσικά όχι με την έννοια που του δίνουν οι αστοί.", (δηλ. Μπομπολας, Βαρδινογιάννης, Λάτσης, κλπ) που φροντίζουν να βρούν κορόιδα που ξεκωλιάζονται στη δούλεψη τους για ένα ξεροκόμματο "υπέρ πίστεως και πατρίδος".

Άρα χαϊβάνι μου ο εργάτης αγωνίζεται να πάρει αυτό που του κλέβουν, δηλαδή την πατρίδα, ώστε να την διαφεντέψει, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Γιατί η κοινωνία δεν εδράζεται μόνο στα μέσα παραγωγής, αλλά και στην κατοικία, την γειτονιά, το πανηγύρι, τους χορούς, τον πολιτισμό και την κουλτούρα των εργατών!

Για να τελειώνουμε με την καραμέλα των "επαναστατικών" ΜΚΟτζήδων.

(Ακούω το ξεφύλλισμα των εγχειριδίων από κάποιους ή ειναι ιδέα μου)???

AVAAZ... ο αθέατος ιμπεριαλιστικός παράγοντας.

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

Παρ’ ότι και εγώ συμμετείχα μετά από πρόσκληση πολλών φίλων σε τελευταία συλλογή υπογραφών του AVAAZ, πρέπει να εξομολογηθώ ότι δεν γουστάρω αυτές τις λογικές που εθίζουν την κοινωνία να εξαντλεί τις κοινωνικές της παρεμβάσεις μέσω διαδικτύου. 

Οι λόγοι είναι πολλοί.
Δημιουργούν με αυτό τον τρόπο, έναν απολύτως ελεγχόμενο ακτιβισμό, που είναι διάτρητος ως προς τα προσωπικά δεδομένα και έχει όλες τις προϋποθέσεις για παραπληροφόρηση και χειραγώγηση των πολιτών.

Συγχρόνως περνάει έμμεσα την λογική της παγκοσμιοποίησης. Με μια αθέατη αλλά καλά μεθοδευμένη δημιουργία άλλοθι στους ιμπεριαλιστές για παρεμβάσεις σε λαούς άλλων χωρών. Βλπ Λιβύη, Αφγανιστάν, Συρία κ.α.

Παράλληλα γνωρίζοντας τους ιδρυτές και διαχειριστές της συγκεκριμένης ΜΚΟ, μόνο ασφάλεια και εμπιστοσύνη δεν μπορείς να νιώθεις.

Ιδρυτές και διευθύνοντες της AVAAZ είναι, οι Tom Perrielllo, υπέρμαχος των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για την υπεράσπιση της «δημοκρατίας», πρώην αντιπρόσωπος των Δημοκρατικών στην βουλή.(Φώτο με Ομπάμα).

Ο Ricken Patel σύμβουλος μερικών από τις μεγαλύτερες εταιρίες και «ιδρύματα» του κόσμου,( το Ίδρυμα Rockefeller, το Ίδρυμα Gates,κ.α.) και ο Tom Pravda μέλος του βρετανικού διπλωματικού σώματος που υπηρετεί σαν σύμβουλος στο U.S State Department.

Να θυμηθούμε  ότι την πρόταση για ζώνη αποκλεισμού πτήσεων της Συριακής πολεμικής αεροπορίας την ξεκίνησε το AVAAZ επί Ομπάμα και εφαρμόστηκε πρόσφατα από τον Τραμπ!

 

Πολύ δε περισσότερο όταν λαμβάνετε το παρακάτω μήνυμα από την ομάδα διαχείρισης του AVAAZ:

"Φέρνουμε νέα τροπή στο Brexit

Οι Βρετανικές εκλογές αποδεκάτισαν τη συντηρητική Τερέζα Μέι και τα σχέδια της για Brexit, αφήνοντας πλέον ανοιχτό το ενδεχόμενο επιστροφής σε μια ενωμένη Ευρώπη." (!!!)

Ούτε λίγο ούτε πολύ μας λέει ότι πανηγυρίζουν που μια απολύτως δημοκρατική απόφαση του λαού της Μ. Βρετανίας μέσω δημοψηφίσματος, οδηγείται σε αποτυχία και ελπίζουν ότι θα γυρίσουν στις «αγκαλιές» την ΕΕ!!!

Ναι το έλαβα πριν λίγη ώρα λόγω της συμμετοχής μου σε συλλογή υπογραφών της ΜΚΟ AVAAZ!!!

Ελπίζω τώρα να κατανοείτε τους λόγους της αποστροφής μου για συμμετοχή σε τέτοιου χαρακτήρα ακτιβισμούς.

Εισπρακτικές και κοινωνική σαπίλα.

του Γιάννη Αθανασιάδη
  

"Εργάζονται" με συμβάσεις ενός και δυο μηνών.

Πιέζονται για να είναι πιο "πειστικοί" και επίμονοι απέναντί σε άγνωστους ανθρώπους οφειλέτες, ακόμα κι αν αυτοί δηλώνουν άνεργοι, κατεστραμμένοι ή ασθενείς.

Πληρώνονται με το βασικό και εκπαιδεύονται για να γίνουν ανάλγητοι και κυνικοί απέναντί σε συνανθρώπους τους.

Νέα παιδιά φοιτητές αλλά και πτυχιούχοι μη βρίσκοντας εργασία, καταλήγουν στον κοινωνικό κανιβαλισμό των εισπρακτικών.

Κάποιοι δεν αντέχουν και παραιτούνται.

Κάποιοι συνηθίζουν και σταδιακά εκμαυλίζονται, στην λογική του: "Ο θάνατός σου, η ζωή μου".

Οι εισπρακτικές αποτελούν την κορυφή της πυραμίδας της νεοφιλελεύθερης εισβολής, που χωρίζει τους σκλάβους, σε δήμιους και θύματα.

Ακολουθούν πολλά παρόμοιου χαρακτήρα επαγγέλματα που ακουμπούν όλο το φάσμα των εργαζομένων.

Από τους δημόσιους μέχρι τους ιδιωτικούς.

Αυτοί οι άνθρωποι, κομμάτια της εργατικής τάξης, κακοπληρωμένοι ή μη, ανήκουν στους εχθρούς του λαού, στους οποίους με δουλοπρεπή ανεκτικότητα προσφέρουν την εργασία τους.

Ελα τώρα και μίλα μου για ταξική αλληλεγγύη στους δύσμοιρους εργάτες των εισπρακτικών εταιρειών!!!

Αδέρφια πρέπει να κατανοήσουμε ότι έχει χαθεί κάθε ιδεολογικό επίχρισμα. Αυτό που διεκδικούμε πλέον δεν είναι το "ιδανικό".

Αυτό που διεκδικούμε είναι να διασωθούν, οι βασικές ανθρώπινες αξίες, της ηθικής και της αλληλεγγύης.

Να διακόψουμε την αλματώδη επέλαση της σήψης που με λοιμώδη διαδικασία επεκτείνεται σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας.

Αυτοί που παλιότερα ήταν οι κατάπτυστοι δακτυλοδεικτούμενοι του λαού, σήμερα καθορίζουν τους όρους κοινωνικής μας διαβίωσης.

Και το λέω συνειδητά και έχοντας επίγνωση κάθε φωνήεντος και συμφώνου που αναφέρω, "Θάνατος στους τοκογλύφους"!

Αν στην εποχή του Δον Κιχώτη υπήρχε facebook!

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

Αν στην εποχή του Δον Κιχώτη υπήρχε facebook, μετά την επική μάχη του με τους ανεμόμυλους, θα ανέβαζε ποστ, με φώτο τον ίδιο, με διαλυμένη πανοπλία, σπασμένο κοντάρι και εμφανείς μώλωπες και κατάγματα, με λεζάντα : "Παραμένω πιστός στον αγώνα, παρά την δολοφονική επίθεση που δέχθηκα από τις δυνάμεις του σκότους τις οποίες αντιμετώπισα με ηρωισμό"!

Φυσικά με την Δουλτσινέα ταγκαρισμένη .

Από κάτω χιλιάδες λάικς και σχόλια του στυλ:

"Κράτα γερά"!

"Μαζί σου στον αγώνα"

"Αυτές οι καρδούλες για σένα"

"Love κιχωτάκη μου".

"Θάνατος στους σκοτεινούς φασιστοδράκους"

κλπ κλπ

Όμως ο Δον Κιχώτης του 1600 ήταν τουλάχιστον ειλικρινής διότι προέβαλε την φαντασία του πάνω στην πραγματικότητα και πίστευε ότι ίσχυε. Και είχε ειλικρινή σκοπό να κερδίσει την Δουλτσινέα!

Κάτι πονηρούληδες "δον Κιχώτες" του σήμερα, σκουντουφλανε στο "πατάκι" της εξώπορτας, σαβουριαζονται στο "πλατύσκαλο", μετατρέπουν την πραγματικότητα σε ότι φαντάζονται και ανεβάζουν αγωνιστικές φώτο με μώλωπες και ράμματα παραμένοντας κι αυτοί πιστοί και απτόητοι -τάχα μου- "αγωνιστές" κατά των σκοτεινών δυνάμεων που τους "επιτέθηκαν".

Σαντσο Παντσα θα βρουν μπόλικους για να το πιστοποιήσουν.

Και νααα τα λάικς από κάτω. Και νάαα τα σχόλια, "λεβέντη μου" - "μαζί σου", "θα νικήσουμε" και άλλα πολλά ηρωικά!

Ζούμε στην εποχή που η "Δουλτσινέα" είναι η αφορμή για αυτοπροβολή και παραγοντισμούς, και η μάχη με τους "ανεμόμυλους" δεν είναι τουλάχιστον ειλικρινής, αλλά στημένη και σκηνοθετημένη.

Χαιρετώ τους ανεμόμυλους και τα ... "πλατύσκαλα".

Πολιτική ορθότητα και ευνουχισμός του λαϊκού αυθορμητισμού.

του Γιάννη Αθανασιάδη

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, σε αυτήν την χώρα τουλάχιστον, ο απλός λαός, τα καταπιεσμένα στρώματα του, συνήθιζαν να διακωμωδούν και να σαρκάζουν τους καταπιεστές με αυθόρμητους χαρακτηρισμούς που εστιαζόντουσαν και στα προσωπικά ελαττώματα και τις σωματικές ατέλειες τους.

Διότι μπορεί να μην είχαν τα πολιτικά εφόδια να αντιμετωπίσουν την καταπίεσή τους αλλά συναισθηματικά, με τον τρόπο αυτό, ανταπέδιδαν την βία που δεχόντουσαν είτε πνευματική, είτε σωματική.

Από τον Αριστοφάνη μέχρι τους καραγκιοζοπαίχτες και τις επιθεωρήσεις, η λαϊκή σάτυρα στοχοποιούσε την όποια εξουσία ή "διασημότητα", επικεντρωμένη στις ατέλειες τους, διογκώνοντας τες και χρησιμοποιόντας σκληρούς και "απρεπείς" χαρακτηρισμούς.

Το "μέτρο" λειτουργούσε αυτοματισμένα στην κοινωνική συνείδηση και δεν χρειαζόταν παρέμβαση των πολιτικώς ορθών, με κάποιας μορφής λογοκρισία. Αυτό ήταν δουλειά των εξουσιαστών.

Σήμερα με εντυπωσιάζει το γεγονός πως άνθρωποι προοδευτικοί και προερχόμενοι από αυτά ακριβώς τα ταξικά στρώματα επιτίθενται στον "μη ορθό" αυθορμητισμό απλών ανθρώπων κατατάσσοντας τους στον άλφα η τον βήτα ιδεολογικό χώρο!

Είναι σαφές ότι δεν αναφέρομαι στους ενταγμένους και υποκινούμενους ούγκανους του φασιστικού χώρου.

Εν ολίγοις άνθρωποι απλοί, που αποτελούν αν θέλετε και το υπόστρωμα της όποιας κινητοποίησης του λαού ενάντια στο καθεστώς, που τολμούν να εκφράζονται αυθόρμητα, δέχονται ένα "μαστίγωμα" πολιτικής ορθότητας, από τους δήθεν πρωτοπόρους της πολιτικής και κοινωνικής πάλης!

Μη βρίζεις τον νεκρό Μητσοτάκη. Γίνεσαι "ιερόσυλος"

Μην εκφράζεσαι απρεπώς στον παραπληγικό Σόιμπλε. Γίνεσαι ρατσιστής.

Μην "ξεφωνίζεις" τους συμβολαιογράφους των πλειστηριασμών. Γίνεσαι τραμπούκος.

Μην αντιστέκεσαι στους ελεγκτές των εισιτηρίων όταν πιάνουν και διαπομπεύουν ανθρώπους που το ενάμισι ευρώ είναι υστέρημα. Γίνεσαι απολίτιστος.

Μην ανοίγεις τις μπάρες στα διόδια να περνά ο "φυλακισμένος" των πόλεων ελεύθερα. Γίνεσαι τρομοκράτης.

Μην προσπαθείς να μπουκάρεις στο "μπουρδέλο". Γίνεσαι όχλος!

Αδέρφια!!!

Έτσι όπως το πάμε, ανατροπή θα κάνουμε, χορεύοντας τσιγκολελέτα στις παιδικές χαρές, με εποπτεία Γερμανών παιδοψυχολόγων.

Πλειστηριασμοί: Σύλλογος ή... δωσίλογος;

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

Το Δ.Σ του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Αθηνών - Πειραιώς - Αιγαίου και Δωδεκανήσων, με ανακοίνωση προς όλα τα μέλη του, που υπογράφει ο πρόεδρός του Γεώργιος Ρούσκας, αγιοποιεί το θεάρεστο έργο των πλειστηριασμών, ενώ καλεί σε νομιμοφροσύνη και εφαρμογή της τάξης, το κίνημα κατά των πλειστηριασμών!

Με απίστευτες αιτιάσεις (από στήριξη της διατροφής σε χωρισμένες οικογένειες, μέχρι τους απλήρωτους μισθούς εργαζομένων) και επικαλούμενο την «Δημοκρατία», προσπαθεί να ωραιοποιήσει την λογική του μαυραγοριτισμού και της λεηλασίας της περιουσίας του λαού.

Αδιαφορώντας γιατί και πώς οδηγήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας σε αδυναμία πληρωμής των χρεών τους προς κράτος, τράπεζες και ταμεία, υπερασπίζεται την... «δουλειά» των συμβολαιογράφων ως εκτελεστικών οργάνων, ενός ξεπουλημένου στους κάθε λογής τοκογλύφους, θεσμικού συστήματος.

Μέμφεται τους «πολύ λίγους» -όπως αναφέρεται- συμβολαιογράφους, που ζητούν οριστική αποχή από τους πλειστηριασμούς!

Τονίζοντας (και με πονηρό τρόπο εκβιάζοντας τα μέλη του συλλόγου), ότι αν δεν την κάνουν αυτοί την δουλειά, θα την κάνουν κάποιοι άλλοι!!!

Τέλος, αποπειράται να εκφοβίσει τους συναφείς κλάδους (δικηγόρους, δικαστικούς κλπ), διερωτώμενο «ποιος έχει άραγε σειρά;»

Η ντροπή είναι μια πεθαμένη έννοια στους δημόσιους «λειτουργούς» τύπου Ρούσκα και του σιναφιού του.

Διαλέξατε στρατόπεδο!

Είστε εσείς και απέναντί σας ο λαός!

Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης του Δ.Σ. που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του συλλόγου θα το δείτε (εδώ).

Είναι κάτι μέρες που ξεφεύγεις

του Γιάννη Αθανασιάδη

Είναι κάτι μέρες που κοιτάς γύρω σου και λες:

Δεν υπάρχει ελπίδα!

Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται το προφανές!

Δεν γίνεται να βιώνουν αυτή την ξεφτίλα και την εξαθλίωση και να νομίζουν ότι έρχεται Σαββατοκύριακο!

Δεν μπορεί 2 εκατομμύρια άνεργοι να μην ανιχνεύονται σε ένα σύνολο 4,5 εκ. εργατικού δυναμικού!

Είναι ακατανόητο 5 περίπου εκατομμύρια στο όριο της φτώχειας και κάτω από αυτό, να σου ανεβάζουν ευτυχισμένες καρδούλες και λουλουδάκια στο διαδίκτυο και να αναφέρονται σε τηλεοπτικά ριάλιτι!

Παίρνουν το σπίτι του διπλανού και τον πετάνε στο δρόμο κι αντί να τρέξουν να συμπαρασταθούν κρύβονται πίσω από τις γρίλιες ψιθυρίζοντας "ευτυχώς δεν ήρθε ακόμα η σειρά μας".

Άνθρωποι μοιρολατρικά τρώνε από τα σκουπίδια αντί να έχουν πάρει "τα όπλα"

Είναι κάτι μέρες που ξεφεύγεις και θες να "σφάξεις τον γιο της πλύστρας"!