Η φωλίτσα του Μάνου.

του Γιάννη Αθανασιάδη

Σε μια πλατεία κάπως απόμερη και αρκετά παραμελημένη από τον δήμο, ανάμεσα στις φουντωμένες αγγελικές και τα λιγούστρα ήταν η φωλίτσα του Μάνου.
Ένα ξεβαμμένο παγκάκι που είχε χαραγμένη μια καρδούλα από κάποιον ερωτικά απογοητευμένο "γλύπτη", γιατί κάτω από αυτήν ήταν χαραγμένη η φράση,"Σούλα είσαι μεγάλη καριόλα".

Σαρανταοχτώ χρόνων ο Μάνος ήταν αυτό που λέμε χωρίς ντροπή, "νεοάστεγος".
Όταν έκλεισε η βιοτεχνία κουφωμάτων που δούλευε, έκανε έναν υπεράνθρωπο αγώνα για να αντεπεξέλθει στο στεγαστικό, αλλά και στην ενδοοικογενειακή αναταραχή που επικράτησε.
Ο Μάνος ήταν πάντα ο πάτερ φαμίλιας.
Ο κουβαλητής.
Ο Άντρας του σπιτιού.
Η επιθυμία του ήταν διαταγή!

Στην αρχή ήταν αισιόδοξος.
Ειδικευμένος στα αλουμίνια, πιστός στη δουλειά και το αφεντικό του, χωρίς απεργίες και πολιτικά, κοιτούσε να έχει πάντα ευχαριστημένο το αφεντικό.
Και το αφεντικό τον εκτιμούσε.
Όταν στις αρχές του 2011 πέσαν οι δουλειές ο Μάνος πρώτος πήγε στο γραφείο του κυρ Νίκου να ζητήσει μείωση του μισθού του.
Ήταν βλέπεις έξυπνος ο Μάνος. Μόλις ακούστηκε κάτι για μείωση του προσωπικού από το Μαράκι που δούλευε στο λογιστήριο, έτρεξε να δηλώσει την στήριξη του στο αφεντικό ζητώντας μείωση μισθού.
Έτσι τα δυόμιση χιλιάρικα γίνανε μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια χίλια εκατό.
Όμως η δόση συνέχιζε στα οκτακόσια πενήντα έξι ευρώ το μήνα και άρχισαν τα στριμώγματα και οι καυγάδες στο σπίτι.
Μετά ήρθε η ντροπή!
Ο κυρ Νίκος τον είχε βάλει να υπογράψει οικειοθελή παραίτηση και να δουλεύει προσωρινά, (όπως του έλεγε) στα μαύρα, ενώ θα έπαιρνε και το πεντακοσάρικο από τον ΟΑΕΔ αλλιώς δεν μπορούσε να τον κρατήσει.
Ο Μάνος το δέχτηκε δεν είχε και πολλές επιλογές. (Έτσι πίστευε τουλάχιστον).

Όταν μετά από λίγους μήνες έκλεισε η επιχείρηση ο κυρ Νίκος του έχωσε με ένα θεατρικό τρόπο, τάχα μου να μην τους δούνε οι άλλοι, τρία κατοστάρικα στην τσέπη της φόρμας για αποζημίωση, αν και όπως είπε, δεν την δικαιούνταν.
Τον χτύπησε στην πλάτη και του είπε με βαθυστόχαστο ύφος.
"Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Ήσουν το δεξί μου χέρι"!
Οι μήνες περνούσαν και τα χρέη μεγάλωναν. Μετά από κάθε αποτυχημένη προσπάθεια για δουλειά, ο Μάνος γύριζε κακόκεφος στο σπίτι.
Ώσπου ήρθε η μέρα του πλειστηριασμού!
Εκείνη η μέρα, ήταν και η τελευταία φορά που τσακώθηκε με την Δήμητρα την γυναίκα του.
Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που την χαστούκισε. Βλέπεις, αυτή αντέδρασε και τον ανάγκασε να την κοπανίσει στο ντουβάρι δίπλα από το ψυγείο.

Όταν πήγε, πιο πολύ από αρρωστημένη περιέργεια, στον πλειστηριασμό του σπιτιού του, η γυναίκα του είχε ήδη πάρει τα παιδιά και πήγε στο χωριό με τους γονείς της. Δεν του άφησε ούτε σημείωμα, ούτε και την ξαναείδε...

Εκεί στο ειρηνοδικείο, κάτι περίεργοι τύποι, σαν αυτούς τους σαματατζίδες που παλιότερα περνούσαν από την δουλειά και τους έδιωχναν κακήν κακώς, φώναζαν κατά των πλειστηριασμών.
"Τι μαλάκες" σκέφτηκε ο Μάνος.
"Αφού τα χρωστάω και δεν έχω να τα πληρώσω, τι θέλουν να γίνει; Κουμμούνια! Μια ζωή μπαταχτσίδες"
Έφτυσε χάμω και έκανε μεταβολή πετώντας το φυλλάδιο που του δώσανε, χωρίς να το κοιτάξει.

Όταν τον έδιωξαν από το σπίτι, είχε ήδη προσπαθήσει χωρίς επιτυχία να πιάσει δουλειά και να βρει "προσωρινή" στέγη. Παρακάλεσε "φίλους", που παλιά απόφευγε να τους πει καλημέρα, θυμήθηκε κάτι μακρινές ξαδέρφες του που με το ζόρι τον αναγνώρισαν, αλλά τελικά, ούτε δουλειά ούτε στέγη κατάφερε να βρει.

Στην αρχή βολόδερνε, σε κάτι καφετέριες και κάτι ξενυχτάδικα.
Αλλά δεν είχε πλέον ούτε "μία" στην τσέπη του.
Τελικά γνώρισε μια μπεκρού γριά άστεγη, που στην αρχή του έδειξε όλα τα κόλπα της επιβίωσης, σλίπινκ μπαγκ, συσσίτια της εκκλησίας, κοινόχρηστες τουαλέτες, συλλογή "χρήσιμων σκευών" από τα σκουπίδια, τροφή από τα απορρίμματα των σούπερ μάρκετ, ζήτα για ποτό, κλπ.
Όλα πλέον έγιναν μια καθημερινή ρουτίνα. Μέχρι που πέθανε η "κωλόγρια" και κληρονόμησε το παγκάκι της και τον αλκοολισμό της.

Όταν αργότερα τον είχε πλησιάσει ένα τηλεοπτικό συνεργείο και τον ρώτησε πως περνάει εκείνος απάντησε με περηφάνια
"Δόξα τω θεώ! Δεν έχω παράπονο. Έχω την φωλίτσα μου (το παγκάκι), έχω το φαγητό μου (το συσσίτιο), ρούχα μου δίνουν από την εκκλησία... Ε, τι παράπονο να 'χω"!
...
* Η ιστορία είναι εντελώς φανταστική... Μάλλον.

Ο «τρελός» και «διεστραμμένος» Τράμπ

του Γιάννη Αθανασιάδη

Έχετε καταλάβει γιατί παραπέμπεται ο Τραμπ;

Ας δούμε λίγο την ουσία του γεγονότος επιγραμματικά.

Ο γιος του πολιτικού του αντιπάλου, Χάντερ Μπάιντεν, εργαζόταν για μια ουκρανική εταιρεία φυσικού αερίου από το 2014, όταν ο πατέρας του Τζο Μπάιντεν ήταν αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα.

Ο Τραμπ έχοντας πληροφορίες για τις βρωμοδουλιές τους, πιέζει μέσω των ενισχύσεων που στέλνουν οι ΗΠΑ, τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Ουκρανίας να αποκαλύψει τις σχέσεις των Μπάιντεν με τις παρεμβάσεις στα πράγματα της χώρας προς όφελος τους.

Αυτή η τηλεφωνική συνομιλία αποκαλύπτεται (από κάποιους);

Και προστίθεται σαν κατηγορία, στα γνωστά κατασκευάσματα, περί Ρωσικής παρέμβασης υπέρ του Τραμπ στις εκλογές, και για την προτροπή του στον γ. εισαγγελέα να διερευνήσει τις ατασθαλίες της Χίλαρι Κλίντον και του ευρύτερου περιβάλλοντος του λόμπι που εκπροσωπούσε.

Όμως να δούμε τι υπάρχει πίσω από αυτή την παραπομπή.

Η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι η οποία ανέλαβε την πρωτοβουλία και εκίνησε την διαδικασία μομφής (εκ μέρους των συμφερόντων που εκπροσωπεί), δήλωσε ότι:

"ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι «δειλός» και «σκληρός», διότι δεν αντιμετωπίζει το θέμα της ένοπλης βίας, δεν προστατεύει τους μετανάστες Dreamers και δεν αντιμετωπίζει την κλιματική αλλαγή, όμως αυτά τα θέματα επαφίονται στους ψηφοφόρους για να αποφασίσουν στις εκλογές του επόμενου χρόνου"!

Δηλαδή το πρόβλημα της κυρίας Πελοζι η οποία εκπροσωπεί την συμμορία των γερακιών (που τέμνει το πολιτικό σύστημα και στους δημοκρατικούς και στους ρεμπουπλικάνους) και αιματοκύλησε όλα αυτά τα χρόνια την Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ,την Λιβύη, την Ουκρανία, και την Συρία κ.α., πονά για τους μετανάστες, την οπλοκατοχή των πολιτών και την κλιματική αλλαγή!

Κοιτάξτε, ο Τραμπ είναι ένας στυγνός και άθλιος καπιταλιστής, όπως και όλοι αυτοί που τώρα αντιμάχονται. Αλλά μέσα σε αυτή την γιάφκα των καπιταλιστών, έχει αρχίσει εδώ και χρόνια μια διαμάχη μεταξύ του χρηματιστικού κεφαλαίου και των κεφαλαιοκρατών της πραγματικής οικονομίας, (τα οποία βεβαίως συχνά διαπλέκονται).

Στην περίπτωση του Τραμπ είναι προφανές ότι θίγονται τα συμφέροντα των πρώτων από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την προεδρία.



Όλοι θυμόμαστε τους αμειβόμενους εξεγερμένους κατά του Τραμπ τις πρώτες μέρες της εκλογής τού.

Όμως ο "τρελός" και "διεστραμμένος" Τραμπ, όπως εύκολα πέρασαν τα ΜΜΕ στον υπόλοιπο κόσμο, που κατάφερε μέχρι στιγμής να είναι ο μοναδικός πρόεδρος των ΗΠΑ που δεν ξεκίνησε πόλεμο στον πλανήτη, φάνηκε σκληρότερο "καρύδι" από τον Μπιλ Κλίντον ο οποίος με ένα σκάνδαλο ζήτησε συγγνώμη και άρχισε να βομβαρδίζει στην Γιουγκοσλαβία και τον Περσικό κόλπο.

Άραγε μετά από αυτήν την παραπομπή θα δούμε και τον Τραμπ να ανοίγει πολεμικά μέτωπα και να μιλάει για new order world;

Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν.

Συνεκμετάλλευση του Αιγαίου...

του Γιάννη Αθανασιάδη

Συνεκμετάλλευση του Αιγαίου!

Μια έννοια που είχε μπει στην πολιτική τη δεκαετία του '90, από τον θανόντα πρώην πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, την οποία όπως φαίνεται ήρθαν οι απόγονοι του να την υλοποιήσουν.

Και τι σημαίνει αυτό με το σημερινό καθεστώς της Ελλάδας;

Με απλά λόγια, ο ελληνικός λαός έχει μια περιουσία που με κάθε έννοια (ιστορική, νομική, ηθική, ζωτική κ.λπ.) του ανήκει και οι εξουσιαστές του συμφωνούν, κάτω από πιέσεις, με τους εξουσιαστές ενός άλλου κράτους, να τη μοιράσουν, δηλαδή να τη συνεκμεταλλευτούν.

Σαν άλλη εναλλακτική (μπαμπούλας), προβάλλεται ο πόλεμος!

Μόνο που και οι δύο εξουσιαστικές τάξεις έχουν το ίδιο αφεντικό!

Δηλαδή, είτε με πόλεμο, είτε με σύμφωνο συνεκμετάλλευσης, ο τελικός ωφελούμενος δεν θα είναι ο ελληνικός λαός (ούτε και ο τουρκικός λαός).

Όμως η Εθνική Επικράτεια ανήκει στον λαό και μόνο σε αυτόν.

Μόνο αυτός πρέπει να αποφασίσει τον τρόπο που θα αξιοποιήσει τους πόρους της.

Δεν είναι κληρονομιά κανενός πρωθυπουργού!

Είναι παρακαταθήκη για τα παιδιά μας.

Συνεπώς, κανείς εφήμερος πρωθυπουργός δεν έχει το δικαίωμα να εκχωρήσει περιουσία του έθνους που ανήκει στο λαό, κάτι που συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια με τους ξένους και ντόπιους γύπες και κοράκια, που προδότες πολιτικοί τούς έβαλαν για τα καλά μέσα στην πατρίδα μας και τη λεηλατούν.

Για να ισχύει κάτι τέτοιο, όμως, πρέπει πρώτα να την καθαρίσουμε από τα παράσιτα που δεκαετίες τώρα την απομυζούν.

Και δεν είναι προβλήματα που δεν μπορεί να διαχειριστεί μια εθνικά κυρίαρχη και ανεξάρτητη Ελλάδα, ούτε οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες ούτε το σλαβομακεδονικό, ούτε καν ο "μπαμπούλας" της Τουρκίας!

Το πρωτεύον πρόβλημα, που από αυτό εκπορεύονται όλα τα άλλα, είναι η δωσιλογική πολιτική και οικονομική εξουσία.

Μόνο τότε, ως κυρίαρχο Έθνος μπορούμε να διαχειριστούμε και να κυβερνήσουμε την πατρίδα μας επ' ωφελεία του λαού.

Το μόνο χρέος μας αυτήν την ώρα είναι, πριν μας οδηγήσουν σε εθνική καταστροφή, με όλες μας τις δυνάμεις να ενώσουμε τον λαό και να πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων της ιστορίας τους πουλημένους γελωτοποιούς που μας κυβερνάνε και να στείλουμε στα σπίτια τους τους ξένους επικυρίαρχους.

Ένα λαϊκό κίνημα εθνικής ανεξαρτησίας, πέρα και πάνω από ιδεολογικού χαρακτήρα διαφορές, που θα ενώσει τον δημοκρατικό λαό, ανατρέποντας το καθεστώς εξάρτησης και επιτροπείας.

Όσο μένουμε άπραγοι από φόβο μη μας συμβεί κάτι "κακό" τόσο περισσότερο θα μας συμβαίνει το χειρότερο!

Μέχρι την ώρα που η ζημιά θα είναι μη αναστρέψιμη…

Νατοϊκή συμμαχία και το διπλό παιχνίδι της Τουρκίας.

του Γιάννη Αθανασιάδη

Η Τουρκία συμφώνησε τελικά (αρχικά είχε εκφράσει πρόθεση για βέτο) με τις υπόλοιπες χώρες του Νατο για "αμυντικά" στρατιωτικά μέτρα κατά της Ρωσίας στις χώρες της Βαλτικής και της Πολωνίας, λόγω της "προσάρτησης" της Κριμαίας* στην Ρωσία.

Η Τουρκία πιστή στην πάγια πολιτική των "παζαριών", είχε ζητήσει από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να εγκρίνουν την επίθεση της κατά των Κούρδων στην Συρία και να χαρακτηρίσουν τους Κούρδους του YPG τρομοκράτες για να δώσουν το ok. Κάτι που επισήμως δεν έγινε.

Τώρα τι άλλαξε και τελικά οι Τούρκοι συμφώνησαν, ας προβληματίσει όσους θεωρούν ότι η Τουρκία έχει ταχθεί με τον άξονα της Ρωσίας.
Ο Ερντογάν είτε μας αρέσει είτε όχι, έχει αξιοποιήσει με άριστο τρόπο, μέχρι στιγμής, τους διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων προς όφελος του.

*Η Κριμαία ήταν επαρχία της Ρωσίας μέχρι το 1954 που ο τότε γ.γ. της ΕΣΣΔ Νικήτα Χρουστσόφ, αποφάσισε να την εντάξει διοικητικά, στην Σοσιαλιστική δημοκρατία της Ουκρανίας που την περίοδο εκείνη ανήκε στην σοβιετική ένωση.
Με την κατάρρευση του "ανατολικού Μπλόκ", η Ουκρανία αποσχίστηκε από την τότε Ένωση και "πήρε μαζί της " καί την Κριμαία ως αυτόνομη επαρχία της Ουκρανίας.
Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της ήταν Ρώσοι οι οποίοι από το 1991 ήδη ζητούσαν να επανενωθούν με την Ρωσία. Τότε όμως στην Ρωσία ήταν πρόεδρος ο Γέλτσιν ο οποίος εκτός από την βότκα είχε κι άλλα στο μυαλό του κι έτσι η κατάσταση κυλούσε χωρίς να δίνεται λύση.
Όταν έγιναν τα γεγονότα στο Μεϊντάν και οι ΝΑΖΙ πήραν την εξουσία στην Ουκρανία, έγινε έκκληση από τις τοπικές αρχές και τον λαό της Κριμαίας στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν (ο οποίος είχε ήδη προλάβει να μαζέψει το ξεχαρβαλωμένο κράτος που είχε αφήσει ο Γιέλτσιν) για επανένωση.
Έτσι με την προστασία της Ρωσίας έγινε δημοψήφισμα και το 85% του Κριμαϊκού λαού ψήφισε υπέρ της ένωσης με την Ρωσία.
Αυτό οι Αμερικανοί και οι Νατοϊκοί εταίροι (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), οι οποίοι με πρωτεργάτη τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ κο Πάιατ αιματοκύλισαν τον Ουκρανικό λαό και έφεραν πραξικοπιματικά τους ΝΑΖΙ στην εξουσία, το χαρακτηρίζουν ως "βίαιη προσάρτηση"!
Και το χρησιμοποιούν ως αιτία για να αυξήσουν, τα ήδη αυξημένα μέτρα, των Νατοϊκών δυνάμεων με την περίφημη πυραυλική ομπρέλα (που φτάνει μέχρι την ενδοχώρα της Ρωσικής ομοσπονδίας) και την αύξηση των βάσεων στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία.
Δηλαδή δημιουργούν ένα θηριώδες πολεμικό μέτωπο πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων, από την μαύρη θάλασσα μέχρι την Βαλτική και μέσω της Νορβηγίας, μέχρι την Αρκτική!

Στην σκακιέρα αυτή του τρόμου, δεν είναι βέβαιο αν θα υπάρξει εκτροπή αποκαλυπτικού χαραχτήρα ή αν η πολυπολικότητα αυτή θα οδηγήσει σε κάποιο σημείο ισορροπίας δυνάμεων στον πλανήτη.

Σε κάθε περίπτωση όμως αν λάβουμε υπόψιν μας το ασταθές περιβάλλον που διαρκώς πυροδοτείται από τους Δυτικούς γύρω από την Ρωσία, (Περσικός, Μ.Ανατολή, Ουκρανία, Αζερμπαϊτζάν) και τον ρόλο της Τουρκίας σε όλο αυτό το περιβάλλον, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι όλοι όσοι φαντάζονται ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα ευνοήσουν καθ΄ οιονδήποτε τρόπο την Ελλάδα λόγω του "κακού" Ερντογάν, έχουν επικίνδυνη φαντασία.

Μόνο μια ανεξάρτητη χώρα μπορεί να αξιοποιήσει τις συγκυρίες προς το συμφέρον του λαού της και δυστυχώς η χώρα μας ειναι βαθιά εξαρτημένη.

Παιδεραστία! Είναι πολλές οι ψήφοι!

του Γιάννη Αθανασιάδη

Παιδεραστία!
Η πολιτισμική "υπεροχή" της αναπτυγμένης καπιταλιστικής Δύσης.

Δεκάδες εκατομμύρια δυτικοευρωπαίοι και Αμερικανοί, ταξιδεύουν στις φτωχές χώρες της Ανατολικής Ασίας, της λατινικής Αμερικής αλλά και της πρώην Ανατολικής Ευρώπης για να εκτονώσουν τις παιδόφιλες διαστροφές τους.
Δεκάχρονα αλλά και μικρότερης ηλικίας αγοράκια και κοριτσάκια βιάζονται και κακοποιούνται για λίγα δολάρια, για να ικανοποιήσουν την απάνθρωπη και σαδιστική σεξουαλική διαστροφή, των πολιτισμένων Ευρωπαίων και Αμερικανών.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν οργανωθεί ακόμα και σε πολιτικές κινήσεις (Βέλγιο κ.α.).
Φυσικά δεν εξαιρούνται και οι Έλληνες από αυτό, οι οποίοι το θεωρούν και σπουδαίο κατόρθωμα στις παρέες τους.
Όταν μια τέτοια αντίληψη παίρνει τέτοιες διαστάσεις, οι κοινωνίες δεν είναι άμοιρες ευθυνών.

Μην απορείτε που βγαίνουν στην φόρα ειδήσεις για παιδεραστίες και παιδικούς βιασμούς στην χώρα μας.
Παπάδες, δήμαρχοι, πολιτικοί, μανάδες που εκδίδουν τα μωρά τους, πατεράδες που βιάζουν κατά συρροή τα παιδιά τους.

Δεν είναι πλέον μια εξαίρεση.

Ο Νίκος Γεωργιάδης λοιπόν έχει πολλούς αλληλέγγυους σε αυτήν την σάπια και εκφυλισμένη κοινωνία μας.
Είναι πολιτικό το θέμα!
Είναι πολλές οι ψήφοι!
Είναι η άρρωστη και παρηκμασμένη καπιταλιστική κοινωνία μας.