Ένα σοβαρό ... "ελάττωμα"

του Γιάννη Αθανασιάδη

Από μικρός είχα ένα σοβαρό "ελάττωμα".

Δεν μπορούσα να αντιγράψω ή να αποστηθίσω!

Με αρρώσταινε η σκέψη ότι θα έπρεπε να αντιγράψω μηχανικά κάποια εργασία η ότι θα έπρεπε να αποστηθίσω ένα μάθημα χωρίς την αφομοίωση του γνωστικού του περιεχομένου απλά και μόνο για να πάρω ένα καλό βαθμό.

Βάσανο μεγάλο απέναντι στα ξεφτέρια της παπαγαλίας και τους άτεγκτους καθηγητές.

Αυτός ίσως είναι και ένας λόγος για τον οποίο απεχθάνομαι τους τύπους που αντί να αναζητήσουν λύσεις πρωτογενώς για τα προβλήματα που αφορούν την Ελληνική ιδιαιτερότητα λειτουργούν πάνω σε λυσάρια και εγχειρίδια άλλων λαών και άλλων εποχών.

Όταν τους ρωτάς όμως να σου πουν κάτι δικό τους ή όταν η συζήτηση γεννήσει μια καινούρια ιδέα ή λύση, τότε πανικόβλητοι θα σου επιτεθούν και θα αναφωνήσουν επιτιμητικά.

Μα δεν το έχει πει αυτό ο Αριστοτέλης, ο Μαρξ, ο Αυγουστίνος, ο Καστοριάδης, ο Καντ, ο Μπακούνιν, Οι Γερμανοί, οι Αγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ρώσοι, οι αρχαίοι Ελληνες, κλπ κλπ κλπ, λες και αυτός ο λαός σήμερα, πάσχει από κάποια αναπηρία.

Είναι οι ίδιοι οι παπαγάλοι που με έκαναν να νιώθω μειονεκτικά στο σχολειό. Μόνο που τώρα αισθάνομαι λυτρωμένος που δεν έγινα σαν κι αυτούς.

Δυστυχώς όμως φίλοι μου αυτό ειναι το σύστημα της εκπαίδευσης μας και αυτό τον τρόπο σκέψης αναπαράγει.